Zevende partij ook remise
Ook de zevende partij tussen Carlsen (wit) en Caruana is remise geworden. In een Geweigerd Damegambiet kreewg wit nauwelijks voordeel. Uiteindelijk ontstond een eindspel van paard tegen loper waarin beide spelers niets konden ondernemen. De stand is nu 3.5-3.5.
Hoewel de partij van vandaag de gemiddelde volger weinig tot verbeelding zal spreken, zullen theoretici hem wel heel interessant vinden. Caruana introduceerde namelijk in het Geweigerd Damegambiet met 5.Lf4 een idee dat nauwelijks op hoog niveau was geprobeerd: 9…Da5 10.Pd2 Dd8!? Carlsen dacht lang na om te proberen voordeel voor wit te vinden maar koos uiteindelijk voor een voorzichtige voortzetting die hem wat minieme druk gaf. “Too soft” noemde hij het na afloop. Hij had wel ambiteuzere voortzettingen gezien (met Pce4) maar zag dat dat ook riskant was. En hoewel hij dat niet zei: wellicht speelt ook een rol dat 6-6 voor hem geen slechte uitslag is. Laat Caruana maar risico’s nemen! Al zei hij achteraf wel “Misschien had ik er toch voor moeten gaan.”
Zoals het ging werden twee paar torens geruild en ook twee paar lichte stukken. Daarna ruilde wit ook nog zijn loper tegen paard in de hoop dat de tandem paard+dame iets zou opleveren. Caruana verdedigde zich goed en gaf wit geen kans om op iets te spelen. Op zet 40 werd de vrede getekend.
In de persconferentie ging het nog over het eindspel van vrijdag. Carlsen zei o.a. dat het winnende idee voor een mens best te vinden is, mits je weet dat er een winst is. Als je dat niet weet en al zes uur gespeeld hebt met nog een kwartier op de klok, dan is het inderdaad lastig.
Respect & bewondering voor Herman Grooten & Dimitri Reinderman. Hoe zij saaie partijen leven inblazen met hun verslaggeving. M’n beleving wordt door alle zwakke schaakspelers maar ook door Hans Bohm & Grisjoek. Vraag daarom: het is alsof er twee computers tegen elkaar schaken, bijna perfect maar passieloos schaak, is dat ook jullie mening?
In een plakboek heb ik vanaf de jaren ’60 vorige eeuw krantenknipsels netjes geordend rond het WK. Fischer, Spasski, Kortsjnoi, Karpov maar veel meer. Passie, blunders, gebeurtenissen te over.
Is dit niet een bedreiging voor het schaken als sport? Wereldwijd? Nooit meer gambietjes, nooit meer avontuur en risico’s?
Na zeven remises denk ik soms aan het tragisch lot van de damsport….of ook aan de voorspelbaarheid: 12 remises & Carlsen wint met snelschaak?
‘Klassiek’ schaak schrappen? 50 minuten (Bastia, Corsica), 20 minuten of de vroegere Ambertoernooien? Blind & Blitz?
Het zijn maar vragen.
NB
Denkend aan Kees Schrijvers: is de Saint Louis Chess Club niet een prachtig voorbeeld van schaken als amusement en leren, aan elkaar gekoppeld? In Rotterdam te realiseren? Als vervolg op Schaaksite?
We kunnen vandaag beter even naar dames kijken, dat is vandaag een wild-west partij vanaf de opening. Leuk om te zien.