'Bent u een Belg?'

In navolging van tal van voetbalverenigingen heeft het bestuur van de Schaakclub Amersfoort een toekomstvisiedocument of een beleidsmotivatiestructuurplan 2010-2015 gepubliceerd.

Wij zijn natuurlijk geen voetballers en u zult ons derhalve niet betrappen op uitspraken als ‘structureel bij de Europese subtop of 1 keer in de 2 jaar kampioen van Nederland worden’, om maar eens zo’n typische ‘Coronelkortsluiting’ te bezigen.

Nee, wij schakers staan dichter bij de realiteit en stemmen een en ander af op de aanwezigheid van het spelersmateriaal, de hoeveelheid geld in kas, aanwezigheid van jong talent enz. enz.

Een kleine opsomming aangaande het gedeelte betreffende SGA 2;

– Structureel bij de plaatsen 1 t/m 8 eindigen ( ha, ha, stelletje raketgeleerden zijn het toch ook..)

– gemiddelde leeftijd per opstelling niet boven de 50 levensjaren

– niet meer dan 3 kalende koppen per wedstijd opstellen.

– jong aanstormend talent laten doorstromen naar team 2.

Een vlotte blik op de ranglijst in 3c leert ons dat punt 1 misschien gaat lukken en dat er van punt 2 t/m 4 nauwelijks tot niets iets terechtkomt.

Jeugdig talent hebben we niet en als we er al eentje hebben kunnen vinden dan stroomt hij of zij bij gebrek aan gewicht in team 1 direct door.

Aangaande het punt ‘kalende koppen’ vrees ik de toekomst, met een gemiddelde begroting van 13 euro 95 per knsb wedstrijd is het natuurlijk ondenkbaar dat wij over een jaar of 10 allemaal met zo’n Berlusconi-tapijtje rondlopen, onbetaalbaar.

Voorts is SGA 2 in de vaste opstelling niet meer dan een zooitje gepensioneerde trekschuitpaarden wachtend in een abattoir tot het moment daar is dat we uit ons lijden verlost worden middels stalen pin en gehaktmolen.

Nee, dat beleidsplan kan wat mij betreft zo de prullenbak in, derhalve snel door naar de wedstrijd van gisteren.

Zoals gezegd is de SGA nog niet veilig, een gedeeld 8e plek met nog interessante ontmoetingen voor de boeg tegen mededegradatiekandidaat SMB, Wageningen en in de laatste ronde zeer waarschijnlijk een digitale oorwassing van dat cluppie van GM Visser.

Gisteren op het program Promotie uit Zoetermeer, op papier een stevig team maar dit jaar komt dat er niet echt uit getuige de 6e plek in het klassement.

Een matchpunt zou tot de mogelijkheden moeten kunnen behoren.

Alexander (7) is aan zijn tweede jeugd begonnen, we worden de laatste maanden vergast op de ene na de andere schitterende partij.

Ik begrijp niet dat Alexander gekozen heeft voor gezin en drukke baan want de Nederlandse schaakwereld kan wel weer eens een succesje gebruiken en Alexander lijkt me de aangewezen persoon om deze lacune op te vullen.

Een bijzonder creatief idee in de Stonewall betekende noodgedwongen 2 pionnen inleveren en eigenlijk gaf niemand aan sga kant meer een cent voor de stelling van Alexander, de dames moesten ook nog eens geruild worden en het eindspel wat resteerde zou eenvoudig door de opponent gewonnen worden.

Niets van dit alles, Alexander had dit alles reeds veel beter bekenen, vermoedelijk thuis al op het bord gehad, uiteraard zonder digitaal beest want dat heeft dit enorme talent niet nodig, en wist zijn reeds in slaap gesukkelde tegenstander middels gruwelijke dreigingen te verleiden tot stukverlies en het vervolg eenvoudig met een vol punt te bekronen.

En dan te bedenken dat we de laatste jaren tijdens schaakolympiades en andere landenwedstrijden noodgedwongen naar het geschuif van een Smeets of l’Ami zitten te kijken…

Peter (6) was een kleine 15 jaar geleden van meestersterkte of misschien nog wel sterker, dit in een tijd waarin titels nog een schaars goed waren, simpelweg omdat ze nog niet zo enthousiast door die malafide club in Verweggiestan werden aangeboden.

Ook Peter heeft in de tussenliggende periode voor carriere gekozen maar heel af en toe flikkert het schaaklichtje nog stevig.

Zo ook gisteren, een pionoffer, nog een pionoffer, gevolgd door een stukoffer om zodoende de vijandelijke koning in het midden van het bord te houden en bekroond met een schitterende damemanoevre.

Voorwaar een genot om naar te kijken, helaas zat er met m’n rug naartoe..

Johan (4) is het cement van ons team, zo’n waterdrager die bijna niet meer voorkomt, het eigen ego opzij schuivend ten faveure van het teambelang, een echte topper dus of zoals een BN’er het enkele jaren geleden verwoordde, ‘Jij bent als de zon die de maan in de sterren doet schijnen’, al vermoed ik dat het hier een lieflijk dichtregeltje betrof na weer een middag platte ordinaire anale sex in een duinpan.

Arjan (3) is naar eigen zeggen al een jaar of 10 uit vorm, verlangt iedere zomer weer naar een laag bord in team 11(ter voorbereiding op de rust van het graf) maar laat ieder nieuw competitiejaar het clubbelang prevaleren boven het eigen plezier, zeg maar de zus van Johan.

De afgelopen weken moest er wel wat digitaal gemasseerd worden, wat streeloefeningen en aaibewegingen maar het resultaat mocht er zijn, een vlekkeloze remise.

Rogier (5) had ondertussen na een mislukt openingseperiment het gebit toch maar weer ingedaan en vocht als een leeuw, helaas niet beloont met een half of heel punt. De tegenstander maakte optimaal gebruik van de slecht geposteerde zwarte lichte stukken en schoof het fraai uit.

Nestorix (8) is van de generatie ’47 en dat is een generatie van niet lullen maar poetsen.

Iedere knsb ronde weer een hoop vuurwerk gecombineerd met de ene keer fijnzinnig positiespel, een andere keer het motief slecht paard tegen nog slechtere loper, kortom een groeibriljantje.

Hopelijk mogen we nog velen jaren van hem genieten al vrees ik dat het beleidsplan dan wat moet worden aangepast.

Nestorix kreeg ditmaal een open c- en e-lijn maar met dichtgeschoven stelling zonder stukken een kansloze missie, remise derhalve en met nog 2 borden te gaan een 3.5 – 2.5 tussenstand!

And now something completely different,

In de bijna 28 jaar dat ik competitieschaak speel heb ik een aardige verzameling psychische kortsluitingen bij de tegenstanders verzameld, maar wat ik gisteren heb meegemaakt is werkelijk stuitend.

Ongewassen koppen, ongeschoren koppen, drankhoofden, smakkende hoofden, naar het plafond starende ogen, onbehoorlijk onbeschofde koppen, het valt allemaal in het eeuwige niets bij wat ik gisteren meemaakte.

Tijdens het handenschudden en voorstellen voor aanvang van de partij informeerde mijn tegenstander naar het feit wat ik als Belg in Amersfoort doe.

Ik dacht zoals wel vaker dat ik hier weer van doen had met iemand die om een kopje koffie bedelde dus informeerde maar meteen naar de ingredienten en eventueel 2e koekje.

Pas bij een tweede keer drong het tot mij door wat mijn tegenstander vroeg en wist ik niet veel meer uit te kramen dan,

" Nee hoor Urbanus, het weggeven van die enclave ergens rond 1839/40 beschouw ik in 400 jaar Oranje koningshuis als 1 van de zeldzame hoogtepunten’.

Even voor de insiders, de maanden januari en februari staan steevast in het teken van bezinning en gezondheid, derhalve 2 volle maanden geen druppel alcohol om het lichaam te laten herstellen van de 10 maanden hiervoor.

Een van de nadelen hiervan is dat lichaam en geest scherp is en niet veel later drong het tot mij door dat mijn tegenstander mij had zitten pluggen.

Op o.a. Chessbase staan een paar potjes uit de Belgische Meesterklasse en inderdaad is om voor mij onbegrijpelijke redenen mijn nationaliteit fout weergegeven.

Grappig fenomeen trouwens dat voorbereiden, waar haalt iemand de zin en interesse vandaan om in zijn of haar vrije tijd naar de schaakprestaties van ondergetekende te gaan zitten loeren?!

Enfin, u snapt wel dat ik prompt koos voor een niet eerder gespeelde openingszet en verrassend makkelijk spel kreeg, resulterend in een remise op zet 35.

De post mortem was zo mogelijk nog hilarischer, wit had vanaf zet 1 vol op winst zitten spelen en zwart, zich van geen gevaar bewust had nog tijd gezien om tussen zet 15 en 23 een gedichtje voor dat leuke K3 meiske te maken, door omstandigheden is de naam mij even ontschoten, ik meen iets met Justine..

Een 4-3 voorsprong en in ieder geval een matchpunt in de pocket.

Jeroen (2) speelde de hele dag vorstelijk, had diverser momenten gekregen om af te wikkelen naar een voordelig middenspel maar miste ‘iets’ in tijdnood en kwam er daarna niet meer aan te pas.

Een 4-4 eindstand derhalve en nog van alles mogelijk, wordt vervolgd.

Lukas