Lang ging de score gelijk op in Delft. Voor de eerste tijdcontrole wisten de gebroeders Van der Knijff beiden hun partij te winnen. Kees toonde in zijn partij overtuigend aan dat een pionnenmeerderheid in het centrum gevaarlijker is dan een pionnenmeerderheid op de damevleugel. Reint offerde een pion voor aanval op de zwarte koningsstelling. Zijn eigen koning bleef in het midden. Zwart creëerde tegendreigingen door met zijn dame de witte stelling binnen te dringen. In de tijdnoodfase toonde Reint zich slagvaardiger. Zijn koningsaanval besliste de partij.

Tegenover deze winstpunten stonden twee nederlagen van Peter en Henk-Jan. Voor beiden de eerste van dit seizoen. Na een aanvankelijk rustige opzet van de partij, probeerde Henk-Jan het initiatief op de koningsvleugel te grijpen. Hij nam daarbij echter te veel risico, verzwakte zijn stelling onnodig, waarvan zijn tegenstander handig wist te profiteren. Ook Peter ging ten onder aan een onnodige verzwakking van zijn koningsstelling.

Remco speelde een rustige positionele partij. Geleidelijk werden de stukken afgeruild. Toen zijn tegenstander in een eindspel van loper tegen paard remise aanbod, was er geen reden dat aanbod te weigeren. Jan Cheung moest in zijn partij met zwart langdurig zorgvuldig verdedigen tegen een fanatiek aanvallende Willem-Jan van den Broek. Dat verdedigen deed hij bekwaam. Er kwam uiteindelijk een toreneindspel op het bord waarin Jan wat beter stond, maar reële winstkansen waren er niet.

Jan Evengroen speelde met zwart een wilde partij, die van beide spelers veel concentratie vergde. Wit veroverde een aantal pionnen op de koningsvleugel, zwart pakte er wat op de damevleugel. Beide koningen bleven in het midden. Wit wist een pion terug te pakken op damevleugel, zwart kon met zijn dame de witte stelling binnendringen. Toen de kruiddampen van de tijdnoodfase waren opgetrokken, had Jan twee torens en een pion tegen toren en loper en vier pionnen van wit. Nadat de zwarte pion en twee witte pionnen van het bord waren verdwenen, kon geen van beiden reële winstpogingen ondernemen. Remise dus.

Kees Brinkers had in zijn zwartpartij lange tijd een dreigend uitziend initiatief op de koningsvleugel. Wit verdedigde zich nauwkeurig. Bij de afwikkeling naar het eindspel bleek een vergissing fataal voor zwart. Er ging geforceerd een pion verloren waardoor het eindspel niet meer te houden was.

   DSC Delft 3              - Messemaker 1847 2     4½ - 3½



1. Pieter Buzing            - Reint van der Knijff   0 - 1



2. Lucien van de Lisdonk    - Peter Ypma             1 - 0



3. Ricardo Slaa             - Remco Hylkema          ½ - ½



4. Seth van der Vegt        - Jan Evengroen          ½ - ½



5. Jan-Peter van Zandwijk   - Kees van der Knijff    0 - 1



6. Willem-Jan van den Broek - Jan Cheung             ½ - ½



7. Pieter Goossens          - Henk-Jan Evengroen     1 - 0



8. Kees Voorberg            - Kees Brinkers          1 - 0







ASV 2                       - RSR Ivoren Toren 2    4  - 4



ASC                         - Botwinnik 1           3  - 5



Rijswijk                    - Bergen op Zoom        6  - 2



Dordrecht                   - Charlois Europoort 2  4  - 4



DSC Delft 3                 - Messemaker 1847 2     4½ - 3½