Kees pas op de kleintje, SVD verliest

Bij het ingaan van de voorlaatste ronde stond er voor SVD niets meer op het spel. We konden dus vrijuit en voor individuele kansen spelen. Voor de Almeloërs was het echter erop of eronder, met slechts één matchpunt minder dan koploper Dr. Max Euwe en dus nog zeer reële kansen op een kampioenschap. Het leverde een spannend spektakel op, waarbij Zagar Zeeman aan het eind van de middag bij een 3-4 tussenstand het eigen belang (en dat van de toeschouwers!) wat groter achtte dan dat van zijn club en weigerde remise aan te bieden in een weliswaar een gewonnen stelling, maar ook met de laatste minuut bedenktijd akelig snel wegtikkend op de klok. Zagar riskeerde daarmee natuurlijk een openbare geseling door zijn teamgenoten. Het liep nog net goed voor hem af (met maar liefst 8 hele seconden over zette hij Sander per ongeluk pat), zodat het tot een donderpreek van teamleider Ben Poelstra beperkt bleef.

Ook aan de andere borden veel strijd. Bij Theo viel dat echter wel mee. Hij lag al in het zelf gedolven graf voor we het goed en wel in de gaten hadden. Terecht merkte hij op dat het de laatste tijd wel vaak erg mis is.

Vanwege mijn goede score had ik mezelf maar eens het kopbord toebedeeld. Niet bang schuilen op bord 6 of zoiets, maar de ware teamleider gaat voorop in de strijd. Hoezo strijd? Na 14 zetten een bange remise zult u bedoelen!

Marino kreeg optisch wel een aardige stelling, maar hij had juist gezien dat het allemaal weinig voorstelde en er zelfs aan de verre horizon verlieskansjes opdoemden. Remise dus.

Terje Lundin debuteerde in het eerste team en deed dat voortreffelijk. Natuurlijk, tegenstander Jan-Willem Brinks hielp fijn mee door zijn stukken op hele rare velden te zetten, maar Terje maakte het karwei prima af.Lees meer…