Kampioen, maar wat nu??

5-3 gewonnen, kampioen, voor de eerste keer in ruim tien jaar (Seizoen 1998/99). Prachtig toch? Of niet?

De Soestenaren (onze tegenstanders) merkten gisteren in het lentezonnetje terecht op dat wij, de doorgaans vrolijke Soppers, veel minder blij oogden dan toen we ons enkele jaren geleden bij hun op de slotdag handhaafden. Toen was de vreugde ongekend, de roes en katers eveneens. Maar nu? Ingetogen vreugde, angstige blijdschap. De grote vraag was en is namelijk: wat gaan we doen in die eerste klasse?

Het kampioenschap heeft nu al tot de nodige stress geleid. Hoe gaan wij aan tien borden de eerste klasse in, met minder dan twintig leden waarvan er slechts 11 actief zijn? Moeten wij een advertentie in een krant plaatsen (Leuke club zoekt goeie schaker). Moeten wij desnoods actief gaan ronselen?

Gelukkig blijven wij altijd rustig. De noodscenario’s liggen klaar en de boodschappen doen we in mei wel. Eerst eens lekker genieten van het feit DAT we überhaupt eersteklasser zijn geworden. Een historisch moment waarbij vreugde en een feestje past. Dat feestje gaan we binnenkort heus vieren, misschien wel meer dan één.Lees verder…