Een paar maanden geleden moest er op zolder iets aan een verwarmingbuis gebeuren. De reparateur kon echter alleen zijn werk doen als ik een boekenkast verplaatste. Kortom, alle boeken eruit en in stapeltjes op de grond en vervolgens de boekenkast van zijn plaats. Na de werkzaamheden volgde het proces in omgekeerde volgorde. Bij het weer inruimen van de boekenkast nam ik rustig de tijd en liet mijn volle aandacht naar de boeken uitgaan. Daarbij gleed mijn oog over een boek met de titel “Het land van Rembrand”, geschreven door Conrad Busken Huet. Ik vraag mij af bij hoeveel lezertjes de titel of de naam van de auteur een teken van herkenning oproept. Zonder twijfel bij velen die nog pre-Mammoetwet onderwijs hebben gehad (en eventueel genoten).

“Het land van Rembrand” is een monument van de negentiende-eeuwse vaderlandse literatuur. Helaas hebben literaire monumenten in Nederland de opvallende eigenschap dat ze na enige tijd niet meer gelezen worden. En inderdaad, ook ik had het kloeke boek wel eerder doorgebladerd, maar juist die omvang had ervoor gezorgd dat ik er nooit echt aan was begonnen. Lees verder…