Pokerremises
Pokerremises
En hoe deze te bestrijden
Het Kandidaten wereldkampioenschap 2011 in Kazan gaat de geschiedenisboeken in als het kampioenschap van de veel te vele remises (90%). De onvrede daarover is groot. Ook heeft een nieuw verschijnsel van remise zich voorgedaan: de pokerremise.
Over snelle remises is veel geschreven, maar het zal nog wel lang duren voor het laatste hoofdstuk is geschreven.
De president van de Europese Schaakunie, Silvio Danailov, weet wel wat de oplossing is (invoering van Sofia rules, Bilbao rules, afschaffen van de regel van extra bedenktijd per zet, partij duurt maximaal vier uur), en roept op tot het aftreden van de leden van de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap. Die commissie is volgens hem verantwoordelijk voor het debacle van het kampioenschap.
Daarop reageert de vicevoorzitter van de FIDE tevens voorzitter van de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap, Georgios Makropoulos. Hij zet uiteen dat de FIDE al is begonnen met een vragenlijst aan topspelers hoe in de toekomst de cyclus om het wereldkampioenschap moet worden georganiseerd. Voorts geeft Makropoulos de achterliggende gedachte van Danailov bloot: de echte reden is dat Danailov al bezig is met een politieke campagne om in 2014 president te worden van de FIDE.
Tot slot een interessant open debat dat Suzan Polgar heeft aangezwengeld. Ze laat het probleem van verschillende zijden belichten.
1. Het Kandidaten Wereldkampioenschap 2011
2. Grischuk – Kramnik (2.1)
3. Grischuk – Kramnik (2.3)
4. Grischuk – Kramnik (2.3)
5. Grischuk – Kramnik (2.rapid)
6. Gelfand – Grischuk (3.4)
8. Kasparov – Kramnik 2000
9. Waar is de tijd dat Rentero zijn brief schreef?
10. De oproep van de president van de Europese Schaakunie, Silvio Danailov
11. De reactie van de vicepresident van de FIDE, Georgios Makropoulos
12. Vragenlijst van Emil Sutovsky
13. De uitnodiging van Susan Polgar voor een open debat
1. Het Kandidaten Wereldkampioenschap 2011
In Kazan, de hoofdstad van de republiek Tatarstan, wordt van 3 tot 27 mei 2011 het Kandidaten Wereldkampioenschap gehouden. De winnaar mag de regerend kampioen Anand uitdagen voor het wereldkampioenschap 2012. De deelnemers zijn: Veselin Topalov, Vladimir Kramnik, Levon Aronian, Boris Gelfand, Shakhriyar Mamedyarov, Alexander Grischuk, Teimour Radjabov en Gata Kamsky. Gelfand wordt de winnaar.
De formule is: vier partijen met klassiek schaak, met bedenktijden van 120 minuten voor de eerste 40 zetten, daarna 60 minuten voor de volgende 20 zetten en vervolgens 15 minuten voor de overige zetten plus per zet vanaf de 61ste zet dertig seconden. Indien de vier partijen eindigen in remise worden er vier rapidpartijen gespeeld. En indien ook die eindigen in remise vervolgens vijf tweepartijen snelschaak met een bedenktijd van vijf minuten plus drie seconden extra bedenktijd per zet. Indien ook dit niet leidt tot een beslissing, wordt tenslotte een sudden-death beslissingspartij gespeeld.
Het prijzengeld van het kampioenschap bedraagt € 500.000.
Van de dertig partijen met klassieke bedenktijden eindigden er slechts drie in een winst of verlies partij, de overige eindigden in remise. In Kazan dus 90% remise, terwijl dat op een gewoon toernooi, ook op het hoogste, 50% bedraagt.
Hans Ree, NRC Weekend 28 en 29 mei, ‘een decadent kruidenierswerk’ zag dat van tevoren aankomen: ‘De matches van de kwartfinales en de halve finales bestonden uit vier partijen, wat betekende dat één verliespartij vrijwel zeker uitschakeling betekende. Geen wonder dat de spelers voorzichtig waren. Het stuit me tegen de borst als buitenstaanders de topschakers willen vertellen welke tactiek ze moeten volgen in een wedstrijd die voor sommigen de belangrijkste van leven was.’
Op het kampioenschap doet zich een nieuw verschijnsel voor: pokerremises.
2. Grischuk – Kramnik (2.1)
Wit: Alexander Grischuk (2747)
Zwart: Vladimir Kramnik (2785)
Kandidaten Wereldkampioenschappen
Kazan, Rusland
Tweede ronde, eerste partij
12 mei 2011
1. d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pf3 d5 4. Pc3 Le7 5. Lf4 0-0 6. e3 Pbd7 7. Dc2 c5 8. Td1 Da5 9. Pd2 cxd4 10. exd4 dxc4 11. Pxc4 Dd8 12. Ld3 Pb6 13. 0-0 Ld7 14. Pxb6 Dxb6 15. d5 Kh8 16. dxe6 1/2-1/2
ChessBase 12 mei: ‘De eerste partij van de kandidaten was in ieder geval een teleurstelling voor de fans die hoopten op een eerste klas partij van aanvallend schaak. Het ‘nieuws’ van de dag was de onverwachte remise partij in zestien zetten tussen Grischuk en Kramnik. Met slechts vier partijen met klassiek bedenktijd om te beslissen wie naar de volgende ronde gaat, had men gedacht dat de spelers alles uit de kast zouden trekken om te winnen, maar misschien is de opzet van het kampioenschap daar debet aan. Per slot van rekening als de partijen eindigen in 2 – 2 moeten ze nog eens vier andere partijen spelen maar dan met rapid tempo. En als je denkt dat die je betere kansen geven, dan of men het leuk vindt of niet, is het nuttig daar naar toe te werken. In ieder geval rustte op Grischuk de taak te proberen voordeel te behalen als witspeler, in plaats van Kramnik om als zwart de boot onnodig te laten heen en weer te gaan.’
3. Grischuk – Kramnik (2.3)
Wit: Alexander Grischuk (2747)
Zwart: Vladimir Kramnik (2785)
Kandidaten Wereldkampioenschappen
Kazan, Rusland
14 mei 2011
Tweede ronde, derde partij
Klassieke bedenktijd
Hans Ree, Pokerschaak, NRC Weekend 21 en 22 mei 2011
1. e4 e5 2. Pf3 Pf6 3. Pxe5 d6 4. Pf3 Pxe4 5. d4 d5 6. Ld3 Pc6 7. 0-0 Le7 8. Pc3 Pxc3 9. bxc3 Lg4 10. Te1 0-0 11. Lf4 Ld6 12. Lxd6 Lxf3 13. Dxf3 Dxd6 14. Te3 Tae8 15. Tae1 Te7 16. Txe7 Pxe7 17. h4 Td8 18. c4 b6 19. c3 h6 20. cxd5 Pxd5 21. Lc4 c6 22. Te5 Pf6 23. Df4 Dd7 24. g3 Kf8 25. Lb3 1/2-1/2
Grischuk: ‘Het was een saaie partij. Kramnik had zich erg goed voorbereid, stukken afgeruild, de stelling heeft grote kenmerken van remise. Het is extreem moeilijk deze stelling voor een van de beide spelers te winnen.’
Het commentaar op een forum die dag: ‘Grischuk schijnt de strategie te volgen al zijn partijen met klassieke bedenktijd op remise te spelen om zo de tiebreaks te winnen. Dit lijkt een vervelende manier om uitdager van de wereldkampioen te worden, maar als het werkt dan kun je het hem nauwelijks kwalijk nemen.’ En ‘Tot nu toe heeft Grischuk zijn partijen met wit en klassiek schaak remise gespeeld in 22, 17 en 16 zetten. Het kan hem zelfs niets schelen om niet de schijn op te wekken dat hij zijn best doet.’
4. Grischuk – Kramnik (2.3)
Wit: Alexander Grischuk (2747)
Zwart: Vladimir Kramnik (2785)
Kandidaten Wereldkampioenschappen
Kazan, Rusland
16 mei 2011
Klassieke bedenktijd
Hans Ree, Schuimbekkende schaakfans op web, NRC24 mei 2011
1. d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pf3 d5 4. Pc3 Le7 5. Lf4 0-0 6. e3 Pbd7 7. c5 Ph5 8. b4 Pxf4 9. exf4 c6 10. Ld3 b6 11. 0-0 a5 12. a3 Dc7 13. g3 La6 14. Lxa6 1/2-1/2
Commentaar op chessgames.com: ‘Grischuk lijkt de poker strategie toe te passen in het schaakspel: als hij geen winstkansen kan krijgen uit zijn voorbereiding, vouwt hij zijn notitieblaadje op, en gaat naar de volgende partij.’
Hans Ree: ‘En zelfs hun derde partij van zaterdag was in de korte tijd van leven buitengewoon spannend. Gelfand bracht met zwart op de negende zet een spectaculair pionoffer waarover de eminente Russische commentator Sergei Shirov schreef dat hij bijna van zijn stoel was gevallen toen hij het zag. In de vijf zetten daarna liepen de spelers door een mijnenveld, en dat daarna de vrede werd getekend was misschien teleurstellend, maar niet zonder goede grond.’ En: ‘Het amuseren van de toeschouwers is geen prioriteit,’ zei Grischuk op een persconferentie.’
5. Grischuk – Kramnik (2.rapid)
Wit: Alexander Grischuk (2747)
Zwart: Vladimir Kramnik (2785)
Kandidaten Wereldkampioenschappen
Grischuk’s Immortal
Kazan, Rusland
16 mei 2011
Rapidbedenktijd
1. d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pf3 d5 4. Pc3 Le7 5. Lf4 0-0 6. e3 Pbd7 7. c5 Ph5 8. Ld3 1/2-1/2
Iemand noemt deze partij ‘Grischuk’s Immortal’.
6. Gelfand – Grischuk (3.4)
Wit: Boris Gelfand (2733)
Zwart: Alexander Grischuk (2747)
Kandidaten Wereldkampioenschappen
Kazan, Rusland
Derde ronde, vierde partij
23 Mei 2011
Hans Ree, Schuimbekkende schaakfans op web, NRC24 mei 2011
1. Pf3 c5 2. c4 Pc6 3. Pc3 e5 4. g3 g6 5. Lg2 Lg7 6. d3 Pge7 7. a3 d6 8. Pd2 0-0 9. Tb1 h6 10. 0-0 a5 11. Pd5 Le6 12. Pxe7+ Dxe7 13. Pe4 Kh8 14. Pc3 Dd7 15. Ld2 Tab8 16. Dc1 h5 17. Lh6 Lh3 18. Te1 1/2-1/2
Wit heeft niets en biedt daarom remise aan. Zwart heeft in ieder geval de stelling gelijk getrokken en heeft minder bedenktijd. Zonder de vier lopers zagen de spelers er geen heil in om verder te spelen. Bedenktijden wit: 0.37 minuten, zwart 0.23 minuten.
Grischuk: ‘Vroeger, bij de oude Grieken, werd er gestreden om uit te maken wie de beste was. Nu wordt dat al aan het begin uitgemaakt en als het dan anders loopt en, God verhoede het, bijvoorbeeld Aronian wordt uitgeschakeld, dan wordt gezegd dat het systeem niet deugt.’
Ree: ‘Gisteren gaven Gelfand en Grischuk hun vierde partij na achttien zetten remise in een stelling die wel ongeveer gelijk was, maar waar nog veel spel mogelijk was.’
7. De opvatting van Mig Greengard
Mig Greengard schrijft op 19 mei 2011 onder de titel ‘G-man shootout in candidates final’ (een ‘G-man’ is een held uit het computerspel Half-Life, en is altijd gekleed in een blauw, tweedelig pak. Een ‘shootout’ is een climax in een western. In een shootout staat de held oog in oog met de tegenstander. Na de shootout is de film in veel gevallen bijna afgelopen):
‘Beter laat dan nooit? Zijn ze al remise overeen gekomen? Als Grischuk wit heeft, zal dat waarschijnlijk wel zo zijn. Je maakt meer kilometers met een Hummer met drie lekke banden dan in Kazan de Rus met wit. In zijn vier partijen met klassieke tempo tegen Aronian en Kramnik, alle remise, haalde hij gemiddeld twintig zetten. Twintig! Zijn twee rapidpartijen met wit tegen Kramnik waren veertien en acht zetten! Maar het is niet de gewoonte de winnaar te bekritiseren, en het is ook geen echte kritiek, het is gewoon bizar,’ aldus Greengard.
8. Kasparov – Kramnik 2000
Wit: Garry Kasparov (2849)
Zwart: Vladimir Kramnik (2770)
Braingames Wereldkampioenschap
Londen 19 oktober 2000
Zevende ronde
1. c4 c5 2. Pf3 Pf6 3. d4 cxd4 4. Pxd4 a6 5. Pc3 e6 6. g3 Dc7 7. Dd3 Pc6 8. Pxc6 dxc6 9. Lg2 e5 10. 0-0 Le6 11. Pa4 remise op voorstel van Kasparov.
9. Waar is de tijd dat Rentero zijn brief schreef?
Wit: Boris Gelfand (2665)
Zwart: Artur Yusupov (2655)
Tiende jaarlijks Linares Supertoernooi, 1992
Linares, Achtste ronde
5 maart 1992
New in Chess 1992/3, blz. 10 en 11
1. d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pf3 d5 4. Pc3 Le7 5. Lf4 0-0 6. e3 c5 7. dxc5 Lxc5 8. Dc2 Pc6 9. a3 Da5 10. 0-0-0 Pe4 11. Pb5 a6 12. Pc7 e5 13. Pxd5 Pxf2 14. Pg5 Lf5 (‘Deze zet kwam als een donderslag bij heldere hemel,’ aldus Gelfand) 15. Dxf2 exf4 16. Dxf4 Pe7 17. Pxe7+ Bxe7 18. Td5 De1+ 19. Td1 Da5 20. Td5 De1+ 21. Td1 Leidt tot driemaal dezelfde stelling. 1/2-1/2
Gelfand: ‘Na deze partij ontvingen beide spelers een brief van de toernooidirecteur, Luis Rentero. Hij waarschuwde hen dat hij ze voor het overeenkomen van snelle remises financieel zou straffen. Ik weet nog steeds niet of dit een publiciteitsstunt was of dat hij het eenvoudig schreef zonder naar de partij te kijken.’
Op 6 maart 1992 ontvangen zeven spelers een brief met de volgende inhoud:
‘Messrs B. Gelfand, A. Yusupov, V. Salov, W. Anand, V. Ivanchuk, E. Bareev, A. Beljavsky.
Dear Sirs,
Since during the development of round eight (March 5th) you have not played in accordance with the stipulated agreement, that is for a minimum of 40 moves, please be informed that the Organization will deduct the fighting bonus of 100.000 Ptas, from each of you.
Wit best regards
Luis Rentero Suarez
Technical Director’
De reacties van de spelers is verschillend. De meest indrukwekkende reactie is die van Yusupov. Hij gaat naar Rentero en overhandigt hem een envelop en zegt het volgende: ‘Deze envelop bevat niet alleen de inhoud van duizend dollar die u in mindering brengt, maar ook mijn volledige bonus. Als u meent dat ik dit geld niet verdien mag u dit houden. Morgen schaak ik zoals ik in alle vorige ronden heb geschaakt. Aan het eind van het toernooi kom ik terug en dan mag u bepalen of ik het geld al of niet heb verdiend.’ Rentero is sprakeloos. Rentero probeert de envelop in de zak van Yusupov te stoppen en ontroerd stamelt hij: ‘Jij bent de eerlijkste persoon die ik ken. Zolang ik leef speel je in Linares.’
In het contract dat de spelers hebben gesloten met Rentero staat, dat remiseovereenkomsten voor de veertigste zet niet zijn toegestaan. Op deze manier komt het beste boven uit een speler. Maar deze partij was zo goed, dat de andere spelers van het toernooi Rentero vroegen de beide spelers niet te straffen.
10. De oproep van de president van de Europese Schaakunie, Silvio Danailov
Op 25 mei 2011 doet Silvio Danailov de volgende oproep:
Beste mensen,
In Kazan was ik persoonlijk aanwezig tijdens het Kandidatentoernooi. Hier zijn mijn conclusies:
Het huidige knock-out systeem (korte wedstrijden) voor het Kandidatentoernooi is negatief voor het schaken. De redenen hiervan zijn als volgt:
1. Tot nu toe hebben we 27 remises van de 29 partijen in het klassieke schaken, ongeveer 95% (!). Veel van deze remisepartijen waren kort – 12, 15, 18, etc. zetten. Zelfs bij rapidpartijen kenden we remises in acht (!) zetten. Dit is een schande en een ramp voor de beeldvorming van het schaken en de FIDE. De vraag is, waarom heeft de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap niet tijdig de Sofia regels ingevoerd?
2. Sommige spelers speelden opzettelijk remise, om zo de wedstrijd te beslissen bij rapidschaak of bij het snelschaken. Maar het punt is dat als we op het wereldkampioenschap klassiek schaak kennen, waarom zouden we dan de wedstrijd laten beslissen in een snelschaakpartij? Ervaring uit het verleden heeft geleerd dat het knock-out systeem daartoe leidt en verleidt, waarom heeft de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap dit systeem dan aanbevolen?
3. De resultaten van de public relations van Kazan zijn erg slecht. Met waarschijnlijk een kleine uitzondering voor Rusland, ziet het ernaar uit dat er dat er enige belangstelling voor dit gebeuren bestond in de internationale pers. Dis pijnlijk voor het schaken en de FIDE.
De conclusie luidt: De Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap dat verantwoordelijk is voor dit systeem heeft gefaald, en moet onmiddellijk aftreden. De presidentiële raad van de FIDE moet tijdens zijn komende vergadering in Al Ain een nieuwe Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap aanwijzen om zo de hierboven gesignaleerde tekorten te voorkomen en om de situatie in de toekomst te verbeteren.
Hoogachtend,
Silvio Danailov
President van Europese Schaakunie
Ter verduidelijking geef ik hierna de passage weer uit het interview met Danailov.
Het interview met Danailov 17 februari 2011
Interview Danailov 17 februari 2011 aan Yuri Vasiliev, Sports Express:
www.chessvibes.com/reports/silvio-danailov-chess-should-either-change-or-die/
‘Een paar dingen moeten veranderen. In de eerste plaats moeten de Sofia regels op alle toernooien worden ingevoerd. Dus zijn er geen partij mogelijk van veertien zetten eindigend in remise, zoals we op vele toernooien hebben gezien. En als er een opzettelijke driemaal dezelfde stelling komt in een stelling waarin het nog steeds mogelijk is om verder te spelen, moet de scheidsrechter de spelers straffen met een nul. In de tweede plaats moet overal het puntensysteem worden toegepast dat ook voorkomt bij het voetbal en dat wordt gebruikt in Bilbao en Londen – drie punten voor een winst, en één punt bij remise (in een tweekamp verandert deze regel niets). En tot slot moeten we de bedenktijden verminderen. Een partij mag niet langer dan vier uren duren. De 30 seconden extra bedenktijd per zet (en elke extra bedenktijd in het algemeen) moet worden afgeschaft. Dat is de kern waarom fans zijn beroofd van het boeiende schouwspel van de tijdnood. Daarnaast moeten alle toernooien worden opgezet op een formule van commerciële belangen. We kunnen niet toestaan dat allerlei sites de tekst van partijen of foto’s van de organisatoren stelen, waar de organisatoren veel geld aan hebben besteed. Ieder van ons, organisatoren, spelers, trainers en journalisten moeten zich realiseren dat het schaken om te kunnen overleven en om zich in de huidige tijd te kunnen ontwikkelen, strenger en meer professioneel moet zijn,’ aldus Danailov.
11. De reactie van de vicepresident van de FIDE, Georgios Makropoulos
Twee dagen na de uitdagende verklaring van Danailov aan de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap, reageert de voorzitter van die commissie, Georgios Makropoulos, tevens vicepresident van de FIDE.
‘Vrijdag 27 mei 2011
Officieel antwoord van de FIDE aan de President van de Europese Schaakunie.
Beste mensen,
Met grote verbazing hebben we de oproep gelezen van de heer Silvio Danailov van 25 mei, waarin hij de leden van de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap beschuldigt van het verantwoordelijk zijn voor het hoge aantal … remises (!) in Kazan. Iemand die niet kan schaken vraagt zich echt af of de leden van de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap degenen waren die hebben gespeeld in het Kandidatenkampioenschap. Opnieuw toont de heer Danailov geen respect voor de topspelers. We hopen dat hij deze uitlating heeft gedaan in zijn hoedanigheid als strijdbaar manager van een speler, en niet als die van president van de Europese schaakunie.
Het is omdat de heer Danailov heeft opgeroepen in zijn dubbele rol als president van de Europese Schaakunie en als manager van topspelers, anders zou geen antwoord nodig zijn geweest op deze ongelooflijk oproep, omdat de inhoud slechte argumenten bevat. Iedereen in het professionele schaken weet heel goed dat als twee grootmeesters tijdens de partij remise wensen, er geen manier is hen te beletten dat niet te doen. FIDE heeft in het verleden verschillende voorstellen onderzocht (bijvoorbeeld ‘geen remise voor de dertigste zet’ of de zogenoemde ‘Sofia regel’), maar de waarheid is dat om zulke regels op een cyclus van het wereldkampioenschap in te voeren een hogere bijdrage vereist van de topspelers en van hun nationale bonden. De heer Danailov zou moeten begrijpen dat schakers niet kunnen worden opgetrommeld om te dansen naar de pijpen van Danailov, in het bijzonder niet voor hen die strijden voor de titel van het wereldkampioenschap.
FIDE is een discussie begonnen om de formule van de toekomstige cyclus van het wereldkampioenschap te verbeteren. De oproep van de heer Danailov kwam onmiddellijk nadat hij een vragenlijst (in zijn hoedanigheid als manager van Veselin Topalov) had ontvangen van het lid van de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap, Emil Sutovsky.
Een paar weken geleden heeft de heer Danailov zijn kandidatuur bekend gemaakt president van de FIDE te willen worden in 2014. De heer Danailov greep de kans aan zijn eigen politieke agenda te promoten. Op deze wijze maakte hij misbruik van zijn positie als president van de Europese Schaakunie en maakte hij misbruik van de wens van de FIDE reacties te ontvangen van de spelers op de vragenlijst. Door zijn oproep viel hij zijn ‘politieke tegenstanders’ aan in plaats dat hij op een constructieve wijze de voortgaande dialoog aangaat voor de toekomstige cyclus van het wereldkampioenschap.
De heer Danailov heeft nog niet begrepen dat door zijn verkiezing tot president van de Europese Schaakunie met een daarbij behorend maandsalaris, hij de belangen moet behartigen van alle Europese schakers en niet alleen zijn eigen toekomstige politieke ambities in de FIDE moet behartigen.
Wij vragen dan ook aan de heer Danailov om op een productieve manier deel te nemen aan de dialoog die de Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap is begonnen. Niemand deelt namelijk zijn haast om alles met elkaar in verband te brengen met de verkiezingen van de FIDE in 2014. We bevestigen opnieuw dat de FIDE opkomt voor de belangen van alle topspelers, inclusief die van Veselin Topalov.
Met vriendelijke groet,
Georgios Makropoulos
Vicepresident van de FIDE en voorzitter van Commissie van de organisatie van het wereldkampioenschap
12. Vragenlijst van Emil Sutovsky
De vragenlijst die grootmeester Emil Sutovsky heeft gezonden aan de top twintig spelers:
‘Geachte collega’s,
Namens de Commissie van het Wereldkampioenschap en de Olympiade (WCOC) vraag ik uw mening over de formule van de toekomstige cyclus van het wereldkampioenschap.
Zoals we allemaal weten denkt iedereen er anders over en is het niet gemakkelijk een oplossing te vinden waar alle topspelers het mee eens zijn. Toch moeten we een systeem proberen te vinden dat zowel professioneel als realistisch is. In dit verband wil ik graag uw mening weten voordat het onderwerp in juni wordt besproken in de komende vergadering van de WCOC waar belangrijke beslissingen worden genomen.
Omdat het om een lastig onderwerp gaat heb ik een aantal vragen geformuleerd. Ik stel het op prijs indien u deze wilt beantwoorden. Maar, uiteraard, u kunt uw reacties ook in een afzonderlijke brief mij laten weten. De vragen luiden:
– Wat is het meest geschikte systeem voor een Kandidaten: een kampioenschap of een dubbele round Robin?
– Indien een systeem van een kampioenschap wordt gebruikt, welke formule heeft uw voorkeur: 4+4+6, zoals in Kazan, 6+6+6 of iets anders
– Heeft u positieve of negatieve opmerkingen over de formule die in Kazan is gebruikt?
– Moet het privilege van de wereldkampioen blijven bestaan, of moet de wereldkampioen in de toekomstige cyclus meedoen met de kandidaten?
– Vindt u dat de FIDE de cyclus van twee jaar moet behouden, of moet zij overgaan naar een jaarlijks kampioenschap?
Ik ben u erkentelijk indien u mij uw reactie stuurt voor 30 mei, zodat deze behandeld kan worden op de vergadering van het WCOC.
Met vriendelijke groet,
Emil Sutovsky
13. De uitnodiging van Susan Polgar voor een open debat
Op haar weblog roept Susan Polgar haar lezers op voor een open debat.
Ze schrijft:
Een Open debat: het issue van een gorilla van 700 pond
In de afgelopen dagen hebben duizenden schaakfans hun mening gegeven over de recent beëindigde Kandidatenkampioenschappen in Kazan. De belangrijkste klacht was dat er te veel remisepartijen waren, meer dan 90%. Zelfs de president van de Europese Schaakunie, de heer Danailov, en de vicepresident van de FIDE, de heer Makropoulos, hebben zich over dit onderwerp uitgelaten.
Als iemand die heeft meegedaan aan Kandidaten- en aan Wereldkampioenschappen, aan Schaakolympiades, en als organisator van grote toernooien in de Verenigde Staten ben ik in staat dit ernstige thema van beide kanten te zien.
Als een organisator word ik er gek van om te zien hoeveel geld en tijd het kost om een groot toernooi te organiseren om dan te zien dat deze eindigen in snelle remises. Het is ook bijna onmogelijk dit uit te leggen aan de sponsors, de donateurs, en de schaakfans. Ik hou er helemaal niet van.
Daarom heb ik in de afgelopen SPICE Cup de regel ingevoerd van drie punten voor een winstpartij, één punt voor een remisepartij, en het verbod om voor de dertigste zet remise overeen te komen. Hierdoor werd de SPICE Cup 2010 spannender dan die van de vorige jaren. Die spanning kreeg zijn hoogtepunt in de laatste ronde. Het was een droom voor elke organisator.
Bij evenementen waar de organisatoren schakers uitnodigen en hen uitstekende voorwaarden betalen om te spelen, ben ik er een hartstochtelijke voorstander van om deze maatregelen te steunen om zo spannende partijen te verzekeren.
Nu zullen we naar het onderwerp van de andere kant bekijken, die vanuit het perspectief van de speler. We moeten dit onderzoeken aan de hand van verschillende soorten toernooien. Voor de discussie selecteer ik er die:
1. Open toernooien
Spelers moeten meestal betalen voor hun toegangsgeld, eten, hotel en reiskosten wanneer zij meedoen aan een open toernooi (dit is meestal zo in de Verenigde Staten waar beroepsschakers meestal niet erg worden gerespecteerd. In wezen moeten ze hun eigen schaakstukken, bord, en klok meenemen naar het toernooi). Soms komt het voor dat er kleine voorwaarden gelden voor topspelers, maar dit komt weinig voor.
Als iemand zijn eigen kosten moet betalen om deel te nemen aan een open toernooi, wie zijn wij dan om te zeggen dat hij of zij geen snelle remise mag aanbieden of aanvaarden, vooral als een bedrag op het spel staat te vergelijken met de maandelijkse huur voor zijn woning. Het is letterlijk het verschil tussen de mogelijkheid de huur of hypotheeklast te betalen versus dakloos zijn!
De fans kunnen roepen wat ze willen, maar als een speler $ 5.000 of $ 10.000 of meer kan winnen door een remise te aanvaarden tegen een paar honderd dollar of niets als hij de partij verliest, zal nagenoeg elke beroepsschaker het remiseaanbod aanvaarden. Hun eerste verplichting is die voor hun zelf en hun gezinnen, en niet voor de fans of sponsors want die zijn er meestal niet op dit soort toernooien (in de Verenigde Staten).
Dit is de bedroevende positie van het schaken waar de meeste beroepsschakers moeten vechten om financieel rond te komen. Dit is de reden waarom zoveel veel belovende junioren op vroege leeftijd stoppen met schaken, vooral in Amerika, omdat ze begrijpen dat ze zo niet aan de kost kunnen komen.
2. Schaakolympiades
Nationale bonden betalen meestal hun nationale teams om te strijden voor medailles. Wat is het doel van elk team? Het antwoord moet luiden om medailles te winnen, in het bijzonder de Gouden medaille. Ik heb aan het eerste bord er tien gewonnen (vijf goud, vier zilver, en één brons). Mijn taak was altijd om te zorgen dat mijn team zo goed mogelijk kon winnen. Dat betekent dat in elke partij voor twee resultaten moet worden gespeeld. Het is meestal overgelaten aan het oordeel van de teamleider welke strategie moet worden gevolgd voor het beslissen van een partij.
Dus, als dit zo is, wie zijn wij om te menen dat een team geen snelle remise kan aanvaarden indien dit helpt een medaille te pakken, in het bijzonder de gouden? Welnu, als er een sponsor is voor een nationaal team, zou die sponsor liever zien dat het team medailles wint, of geen snelle remises?
3. Kandidaten voor Wereldkampioenschappen
Wat is het doel van de kandidaten voor het wereldkampioenschap? Om naar de volgende ronde te gaan en om eventueel de wereldkampioen uit te dagen. De meeste spelers geven heel hun leven voor deze kans.
Wat is het doel van het wereldkampioenschap? Om de kroon te winnen op het wereldkampioenschap. Dat is het ultieme doel van de top van de topspelers. Slechts een handvol spelers kan dit bereiken.
Er wordt veel tijd, moeite, energie en geld gestoken in beide soorten kampioenschappen. Elke speler heeft een secondant en soms een team van secondanten. Al lange tijd voor het kampioenschap en tijdens het kampioenschap werkt de speler met de secondanten. Deze mensen werken niet gratis. Het is een zeer kostbare aangelegenheid.
Elke speler en elk team heeft de wil om te winnen. In dit geval, wie zijn wij om te menen hoe zij moeten winnen? Als een speler echt ziek is, en op die bijzondere dag heeft hij of zij zwart. Als je in hun plaats bent en om welke reden dan ook, bied je tegenstander je na twintig zetten remise aan, zou je het dan aanvaarden als je nauwelijks je kunt concentreren op het bord? Of zou je het remiseaanbod weigeren omdat je de fans niet in de steek wilt laten?
Nogmaals, elke speler speelt voor de ultieme titel. Heeft hij of zij niet het recht zelf te bepalen welke koers het beste kan worden gevolgd naar het einddoel het bereiken van de grote winst?
De keerzijde is die van de organisatoren en fans. Als de spelers de hele tijd op safe spelen verliest het schaakspel sponsors. Zij hebben ook een punt. En als je saaie toernooien hebt, lijdt de sport daaronder.
Daar ben ik het mee eens. Dat is ook de reden waarom er een patstelling is.
Sommige fans menen dat nu er bij tennis, basketbal, voetbal, honkbal of andere belangrijke sporten, geen remiseovereenkomsten bestaan, hetzelfde zou moeten gelden bij schaken.
Nogmaals, laat ik de andere kant van de medaille belichten. Bij tennis bestaat niet de mogelijkheid van remise overeenkomen, maar sommige spelers spelen opzettelijk verdedigend. Als een speler zich niet goed voelt op een bepaald terrein doet hij of zij soms maar voor de helft zijn of haar best om het salaris te innen, om te rusten en om uit te kijken naar het volgende evenement. Het komt voor op vele toernooien tussen het Frans Open en Wimbledon.
Bij basketbal, voetbal en honkbal laten veel teamleiders of coaches hun spelers rustig spelen wanneer hun team als een plek heeft bereikt in de play-off. Ze willen ervoor zorgen dat hun sterren op hun top spelen wanneer de wedstrijden er echt toe doen. Dit komt elk jaar voor.
En in de voorbeelden die ik hierboven heb genoemd, betalen de fans veel geld om deze partijen te zien, terwijl bij het schaken de partijen gratis online kunnen worden gezien. Dus, wat is erger? Het aanvaarden van snelle remises bij schaken of zoals bij andere sporten, voor de helft je best doen?
Ik probeer niet een van beide partijen te verdedigen. Ik wil slechts wijzen op de vele verschillende invalshoeken van dit debat. Hoe denkt u erover? Hoe kunnen we dit ernstige probleem oplossen? Voel alstublieft u vrij om te reageren, maar doe dat wel op een behoorlijke manier voor de spelers, organisatoren en sponsors,’ aldus Suzan Polgar.
Zie voor reacties op het debat:
www.blogger.com/comment.g?blogID=13118012&postID=6537870062334891775
