Een incident op het Nationaal Open in Las Vegas 2008
Een incident op het Nationaal Open in Las Vegas 2008
Prijsvraag Botwinnik rapidtoernooi 2011
Op zaterdag 27 augustus 2011 wordt het 27ste Botwinnik Rapidtoernooi georganiseerd. Het is een landelijk toernooi. Zie voor informatie:
|
pijpersh.home.xs4all.nl/index.html?page=http://www.xs4all.nl/~pijpersh/nl/home.html
|
Een bijzondere prijs is er voor de deelnemer van een bij de HSB aangesloten club die als hoogste eindigt. Hij of zij mag zich noemen: HSB Rapidkampioen 2011.
Voor dit toernooi is de volgende prijsvraag gemaakt. Het gaat om een scheidsrechterlijk incident op het Nationaal Open in Las Vegas 2008. Het betreft de volgende open vragen.
– Wat vindt u van de beslissing en de gedraging van de scheidsrechter?
– Wat had u beslist/gedaan?
– Wat vindt u van de verdere gang van zaken?
Uw antwoorden graag motiveren.
De drie inzenders die volgens de jury de beste antwoorden hebben gegeven ontvangen restitutie van hun inschrijfgeld. De eventuele juistheid van het antwoord – zo dat mogelijk is – hoeft voor de jury niet van doorslaggevende betekenis te zijn.
De prijzen
Iedereen (senioren èn jeugdspelers) kan meedoen. Of u scheidsrechter, wedstrijdleider of arbiter bent of niet, is niet van belang.
Mail uw antwoorden voor 26 augustus 2011, 23.00 uur, naar
Voor drie inzenders zijn prijzen beschikbaar, te weten restitutie van hun inschrijfgeld. Een jury beoordeelt de inzendingen. De jury bestaat uit:
Han Perluka (nationaal arbiter)
John Pouwels (nationaal arbiter)
Rina Westerduin (wedstrijdleider).
De uitslag wordt aan het eind van het toernooi bij de prijsuitreiking bekend gemaakt. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.
Inleiding
Schaken is saai. Iemand die wil leren schaken moet niet avondenlang aanhoren hoe de stukken gaan, hoe allerlei openingen gaan, en allerlei combinaties moeten bestuderen. Nee, dat is niet leuk voor een beginnende speler. Kinderen moeten zo gauw mogelijk zelf een potje gaan spelen. Pas door partijtjes te spelen komt het plezier en is schaken niet meer saai.
De FIDE-regels zijn saai. Iemand moet niet urenlang bezig zijn met het bestuderen van die regels. Dat is vreselijk werk, en heeft weinig zin voor diegenen die niet zijn gewend met regels om te gaan. Wetten gaan pas leven wanneer zij in de praktijk worden toegepast. Ze zijn pas leuk als er een incident is. Zij die de FIDE-regels willen bestuderen, moeten dan ook zo snel mogelijk scheidsrechterlijke problemen krijgen. In de opleiding moeten probleemgevallen worden behandeld, waarover moet worden gediscussieerd. ‘Wat vinden jullie: wie heeft er gelijk, wit of zwart?’ Vanaf dat moment gaan de saaie regels leven. Want, wie van de spelers gelijk heeft is niet een kwestie van persoonlijke keuze. Het is geen ‘goddelijke inspiratie’ van degene die bevoegd is het geschil te beslechten. De scheidsrechter moet beslissen op grond van regels. Regels, die de Algemene Vergadering van de FIDE op democratische wijze heeft vastgesteld. Overeenkomstig die regels moet een geschil worden beslecht. De scheidsrechter moet zijn beslissing motiveren, hij moet die kunnen uitleggen aan beide spelers – ook aan de speler die in het ongelijk wordt gesteld – opdat zij het gevoel hebben dat recht is gedaan. Dan zijn de FIDE-regels niet meer saai.
Zo is het beslechten van een geschil te vergelijken met het spelen van een schaakpartij.
Door veel scheidsrechterlijke gevallen te bestuderen leert een scheidsrechter wat de betekenis is van de FIDE-regels. Dat is ook de reden waarom ik mijn artikelen schrijf. Een scheidsrechter leert de systematiek van de FIDE-regels te doorgronden, zo die er is. Wat dat laatste betreft moet worden bedacht dat het opstellen van de FIDE-regels niet altijd zo doordacht heeft plaatsgevonden. Soms is het een kwestie van politiek, of van het doen van een voorstel dat de indiener zo belangrijk vond dat de overige leden van de regelscommissie van de FIDE dat voorstel maar accepteerde. Wat dat betreft verschilt de totstandkoming van regelgeving in de schaakwereld niet van die in ons land of elders.
Kortom, wat vindt u het van het volgende geval? En werk daarbij uw antwoord uit. Precies zoals een schaker doet met een opgave van een mat in zoveel zetten.
De prijsvraag van het Botwinnik Rapidtoernooi 2011
René Phillips: slachtoffer of winnaar?
Hierna volgt het verslag van Phillips:
‘Ben ik een slachtoffer, winnaar of gedetineerde?’
Mijn naam is René Phillips, slachtoffer van de Amerikaanse schaakbond 11489052. Graag deel ik mijn ervaringen over het Nationaal Open in Las Vegas van het afgelopen weekend. Ik denk dat een korte weergave van drie termen de lezers kan helpen het karakter van het toernooi te plaatsen tussen het schouwspel en de geluiden die overeenkomen met het allure van Las Vegas. Velen zullen betogen dat de woorden ‘slachtoffer’, ‘winnaar’, en ‘gestoord’ niets met elkaar hebben te maken. ‘Overwinning’ is een term die de meeste mensen gebruiken in verband met een strijd of een debacle waarin winnen, overwinnen, onderwerpen, doorzettingsvermogen, en een taak volbrengen dat eindigt met een gewenste uitkomst. Terwijl de term ‘slachtoffer’ de betekenis heeft van een gebeurtenis waar een of meer mensen gewond zijn geraakt, of opzettelijk of per ongeluk zijn verwond zonder een poging van een aanvaller en/of enkele andere aanwezige personen om iets te verbeteren. Tot slot een ‘gedetineerde’ is iemand die wordt verdacht van een misdaad, die hangende een rechtszaak is opgesloten en ontnomen van veel van zijn rechten.
Tijdens het Nationaal Open in Las Vegas afgelopen week kreeg ik de mogelijkheid beide kanten van de medaille te ervaren. In de tweede ronde van het kampioenschap met als niveau G/10, speel ik tegen GM Zviad Izoria. Ik heb wit en slaag erin de erg bekende stelling te bereiken van het Londen systeem. Nadat Izoria erin is geslaagd een gelijke stelling te bereiken, probeert hij de zaken ingewikkeld te maken door een stuk te offeren voor twee verbonden vrijpionnen.
Nadat ik een stuk heb teruggegeven, heb ik een bijzonder voordeel en een groot voordeel in bedenktijd. We waren samen overeengekomen zonder een increment te spelen omdat we de klok bij het begin van de partij niet zo konden instellen (in Amerika nemen de spelers op veel toernooien zelf een klok mee, pdg). Vanaf dat moment toont de digitale display twee minuten bedenktijd voor mij en tien seconden voor Izoria.
Vervolgens volgt een hevig tijdnood met vele omstanders en pakken donkere wolken zich samen boven deze laatste partij in de ronde. Ik zie dat een menigte van ongeveer dertig omstanders duwt en met hun ellebogen trekt om een betere positie proberen te krijgen om naar het debacle te kijken. In de tijdnood valt Izoria mijn toren aan en in de haast de toren te verplaatsen, gooi ik per ongeluk mijn koning om en pak de aangevallen toren. Nadat ik mijn toren had losgelaten en mijn koning rechtop heb gezet, slaat Izoria met twee seconden bedenktijd mijn toren en roept uit: ‘Aanraken is zetten!’ Ik zie dat Izoria nu één seconde bedenktijd heeft en met twee pionnen en geen matdreiging aan beide zijden, roep ik dus niet de tussenkomst in van de scheidsrechter vanwege het per ongeluk aanraken van de koning maar roep ik uit: ‘Vlag”.
Op dat moment zegt GM Izoria iets in zijn moederstaal en zet de klokken stil. Het scherm van de klok laat voor mij twaalf seconden zien en geen bedenktijd voor hem. Op dit kritieke ogenblik komt een mevrouw tussenbeide die in een scheidsrechterlijk Bourgondisch rokoverhemd tussenbeide komt zonder dat een van beide spelers haar dat had gevraagd en verklaarde dat de partij remise was. De vrouwelijke scheidsrechter werd later geïdentificeerd als Betsy. Betsy adviseerde dat zij één seconde bedenktijd zou geven op de klok van Izoria waardoor de partij officieel voor remise kan worden verklaard. Ik vraag naar de grondslag van de remisebeslissing en Izoria antwoordt voor de scheidsrechter en zegt: ‘Omdat ik een toren voorsta en ik zou hebben gewonnen als ik meer bedenktijd had gehad’. De scheidsrechter Betsy pakt de klok op terwijl meer mensen komen kijken. Ze zet één seconde bedenktijd op de klok en verklaart de partij vervolgens voor remise.
Wanneer ik naar de toernooitafel ga om een second beslissing te ontvangen van een andere scheidsrechter, halen omstanders mij vlug in. Nadat ik met enkele andere spelers bij de toernooitafel ben gekomen worden we streng ontvangen door scheidsrechter Walter Brown.
Ik informeer beleefd of ik een andere scheidsrechter kan spreken over een geschil dat zich zojuist heeft voorgedaan. En zonder naar mij te luisteren, roept Brown grof: ‘Wat de scheidsrechter ook heeft gezegd, zijn beslissing is definitief. En nu heb ik meer dingen te doen en moet u vertrekken!’ Ik probeer de situatie te schetsen en praat rustig, maar het gevolg is een botte, mondelinge vernedering. Een andere scheidsrechter met een lange witte baard krijgt een wenk, mengt zich met het gesprek en roept uit: ‘Wat wil je?’
Op dat moment informeert scheidsrechter Walter Brown mij dat als ik niet vrijwillig zou gaan hij de beveiliging zal roepen om me de zaal uit te laten gooien.
Toen ik begreep dat een reis naar het huis van bewaring onvermijdelijk is indien ik blijf proberen een oplossing te bereiken met de verontwaardigde en boze scheidsrechters, verlaat ik de zaal en ga naar de inschrijvingstafel van het toernooi. Ik vraag de toernooidirecteur te spreken dan wel iemand van de staf van het toernooi. Ik krijg te horen dat de heer Bob Snead niet bereikbaar is. En als ik mijn naam en enkele bijzonderheden van mijn geval uiteen zal zetten, zou hij met mij contact opnemen.
Ik geef mijn naam, enkele bijzonderheden van het geval en sta op het punt terug te gaan naar de toernooi zaal. Voordat ik die zaal bereik ontmoet ik buiten de scheidsrechter Walter Brown die mij vertelt dat hij op de hoogte is gesteld van het voorval en hij verklaart: ‘Ik heb zojuist gehoord wat er is gebeurd en ik denk dat je slecht bent behandeld. In ruil voor het ongemak dat je is overkomen, betaal ik je terug je toegangsgeld.’ Ik keer terug naar de speelzaal om te ontdekken dat de derde ronde al is begonnen en dat ik tegen een vrouwelijke IM moet spelen die al de klok in beweging heeft gezet. Ongeveer vijf minuten zijn verstreken in de partij op een toernooi met het niveau G/10. Maar ik weet dat teruggaan naar dezelfde scheidsrechters zal leiden tot een snelle mondelinge vernedering, want die worden al woedend als ze me horen vragen over de vorige partij.
Ondanks mijn woede en gevoel van hulpeloosheid win ik de partij tegen de WIM. Echter, ik kan het gevoel niet van me afschudden dat ik ben opgelicht en slachtoffer ben geworden. Ik had de partij gewonnen maar ben niet tot winnaar uitgeroepen, maar ben gestraft door de speler, de scheidsrechters, de grootmeesters, de internationaal meesters, de FIDE-meesters en andere spelers met een rating die aanwezig waren en die getuige waren van deze karikatuur en voor mij niets zeiden tegen de scheidsrechters. Gedurende het vervolg van het Nationaal open hebben tientallen spelers, coaches en andere scheidsrechters op het toernooi mij gevraagd over dit voorval. Ik heb dit verhaal in ieder geval twintig maal verteld aan verschillende scheidsrechters die allemaal verklaarden dat ik een andere scheidsrechter had moeten raadplegen (iets wat ik verschillende malen heb geprobeerd) voor een tweede mening.
Ondanks vele vergeefse pogingen om enige vorm van een duidelijke beslissing te verkrijgen sprak ik onlangs met Bob Snead die vertelde dat hij ervoor zou zorgen dat ik mijn toegangsgeld terug zou ontvangen, maar dat ik had moeten proberen in contact te komen met een andere scheidsrechter op de dag van het voorval. Welnu, hier sta ik dan enkele dagen later, niet met het gevoel van een winnaar, maar met dat van een verliezer, en erger nog een slachtoffer zonder mogelijkheid van regres. Nu ben ik thuis en ik voel me nog steeds hulpeloos zonder dat ik mijn toegangsgeld heb terug ontvangen, met een kruistabel van een G/10 toernooi dat in de tweede ronde een remise laat zien tegen GM Zviad Izoria terwijl ik op tijd had gewonnen.
Maar belangrijker is dat ik – als gepensioneerd politieman wiens beroep was te beschermen en te dienen en die daarvoor van Janet Reno (van 1993 tot 2001 minister van Justitie onder Bill Clinton, pdg) een beloning heeft ontvangen als de beste politieman van Amerika in 1997 – ben behandeld als een misdadiger door de beslissing van het Nationaal open of een gebrek aan een juiste beslissing en de Amerikaanse schaakbond
Gedetineerden raken veel rechten kwijt wanneer zij zijn veroordeeld voor hun misdaden, maar zelfs als zij schuldig worden bevonden van de meest gruwelijke misdaden, behouden zij het recht van beroep. Wat is mijn recht?
Getekend door
Signed Rene’ Phillips
National Open Inmate
United States Chess Federation
Inmate Id# 11489052
Appeal National Open #101’
Het is een toernooi met increment.
Increment voorkomt de ellende dat de partij ontaardt in
een wedstrijd stukken omgooien en op de klok meppen.
De heren meenden zonder increment te mogen spelen.
0-0 als uitslag van de partij, dat zal ze leren.