Schaken en sponsoring II
Allereerst gaat het om de principes van sponsoring.
Voorop gesteld, schaken is geen kijksport, tenzij je een behoorlijke rating hebt om de partijen te snappen. Dat is slechts weinigen gegeven.
Twee voorbeelden om dit vooroordeel weg te nemen.
De schaatssport, wereld beroemd in heel Nederland. De rest van de wereld vind het maar een saai gebeuren, twee schaatsers in de baan die rondjes rijden. Toch zijn daar televisie en sponsoring volop aanwezig.
De wielersport, nu Tour de France. Redelijk mondiaal, maar als kijksport langs het parcours, weinig boeiend. Veel televisie aandacht en veel sponsoring.
Als kijksport is wielrennen langs het parcours en het schaatsen vanaf de tribune echt geen hoogvlieger. Toch zijn er mensen die komen kijken, wat is er dan mis met schaken?
Ander vooroordeel, bij schaken moet je veel er van snappen en uitleg krijgen om het spannend te maken.
Bij schaatsen gaan ze echt niet uitleggen hoe de klapschaats werkt en hoe de schaatsen geslepen zijn.
Bij het wielrennen met al het materiaal, wordt ook de hardheid van een tandwiel niet uitgelegd.
De wielrenners en schaatsers zijn zeer benaderbaar voor gasten van sponsors, publiek en pers, dat kunnen de grootmeesters toch ook zijn? Leg het vast in de uitnodiging.
Groot voordeel van de schaaksport, het is zonder doping, helemaal schoon, mits men de elektronische hulpmiddelen buiten de speelzaal weet te houden. Die andere twee genoemde sporten hebben wat dat betreft een luchtje.
Welke doelgroep wil geen schone sport zien?
Zie de vergelijkingen, zie de mogelijkheden, begrijp de principes en grijp de kansen.
Speelzalen die voor de prijsuitreiking leeglopen? Doe na de echte prijsuitreiking nog een verloting op naam met een geldprijs, die persoonlijk moet worden afgehaald.
Creatief zijn, dat zijn schakers toch?
Gerard Mulder
Er bestaan dikke handboeken over sportmanagement waarin ook aandacht wordt geschonken aan sponsoring. Zie ook de startpagina sponsoring en sport:
sponsoring.startpagina.nl/
Hoe het theoretisch in zijn werk gaat om sponsors te krijgen is wel bekend. Hoe het in de praktijk bij het schaken moet, hangt af van het enthousiasme van de betrokken vrijwilligers. Zo heeft een vereniging met veel actieve leden meer kansen dan een vereniging met weinig actieve leden. Met alleen maar stilzitten en schaken en beter schaken, en nog beter schaken, en steeds beter schaken en nog steeds beter schaken etc. verandert er niets. Men is alleen bezig met zichzelf. Daar is op zich niets mis mee, maar dan moet men niet verbaasd of verontwaardigd zijn dat er geen sponsors zijn.
Zonder soldaten kan een generaal de oorlog niet winnen. Dat nu geldt ook voor het binnenhalen van sponsors: er zijn vrijwilligers nodig die een sponsor ‘iets moeten hebben te bieden’. En, wat heeft een plaatselijke voetbal-, handbal- of korfbalvereniging te bieden wat een schaakvereniging niet heeft? Ik denk in vergelijking met schaken: meer vrijwilligers, meer sociale cohesie. Bij het schaken heerst veel te veel ‘vrijheid, blijheid’.