Een mooie combinatie
Verloting: Tien exemplaren, vermelden: En Passant, sluiting inzendingen verlengd t/m 20 november a.s. E-mail:
De inkt van het fraaie jubileumboek van Schaakclub En Passant was nog niet droog of er deden zich belangrijke wijzigingen voor in de spelerstoptien van de schaakclub. Door het wegvallen van de sponsor van HSG zagen enkele clubs hun kans schoon om zich te versterken. Met deze versterking willen ze hun ambitie waarmaken om snel door te stoten naar de Meesterklasse.
In het jubileum boek Een mooie combinatie 1995 - 2010 wordt de ledenlijst per november 2010 gepresenteerd met een toptien die bestond uit:
1. Viktor Kortchnoi
2. Genna Sosonko
3. Manuel Bosboom
4. Bruno Carlier
5. Tanguy Ringoir
6. Zhaoqin Peng
7. Henk Vedder
8. Thea Lanchava
9. Hans Böhm
10. Richard Vedder
Deze toptien is aanzienlijk gewijzigd en ziet er nu zo uit volgens de KNSB-site:
1. Jan Smeets
2. Erwin L’Ami
3. Vyacheslav Ikkonikov
4. Friso Nijboer
5. Tanguy Ringoir
6. Manuel Bosboom
7. Zhaoqin Peng
8. Henk Vedder
9. Alina L’Ami
10. Bruno Carlier
Vorig seizoen promoveerde En Passant naar de eerste klasse KNSB en nu willen ze direct doorstoten naar de hoogste klasse van de KNSB, de Meesterklasse.
De eerste twee ronden van de KNSB-competitie zitten er op. De eerste ronde moest men genoegen nemen met een gelijkspel tegen Philidor 1847 uit Leeuwarden, dat was een tegenvaller. In de tweede ronde vermorzelden ze SOPSWEPS’ 29 met 8,5-1,5 en binnenkort moeten ze thuis aantreden tegen Dr. Max Euwe. Richard Vedder verzorgt de competitieverslagen. (Ronde 1 en Ronde 2). Richard verzorgt ook uitstekende boekrecensies op de site van Schakers.info en is de dragende kracht van het clubblad van En Passant.
In de bijdrage van Sytze van der Velde getiteld The sky is the limit en verder doen we hier gewoon schrijft hij:
En Passant kent echter leden en bestuurders met fantasie en doorzettingsvermogen. Om in zo’n relatief kleine gemeenschap een prachtig denksportcentrum in de vorm van een karakteristieke schaaktoren van de grond te krijgen en ook heel wat jaren financieel gezond te beheren, daarvoor is lef nodig en verstand van zaken en heel veel noeste arbeid. Deze eigenschappen komen ook terug in het organiseren van diverse schaaktoernooien en in het versterken van het eerste team. Wie zou denken dat een schaakkluppie in een Nederlands vissersdorp de wereldtopper Viktor Kortchnoi vanuit Zwitserland aan een eigen toernooi kon laten deelnemen? En Passant had deze fantasie. Goede contacten en een prima sponsor deden de rest.
Sommigen vinden de recente ontwikkelingen competitievervalsing.(Loek van Wely en Ivan Sokolov spelen bij SISSA in de derde klasse!). Anderen vinden het prachtig tegen toppers te mogen te spelen en hen, als het even kan, pootje te lichten onder luid gejuich van het eigen (internet)publiek.
In Meneer de Gooi - en Eemlander ,een bijdrage van Johan Hut, schrijft hij het volgende:
Betaalde spelers
De laatste paar jaar heb ik vooral te maken met de verrichtingen van het eerste team. Mijn zaterdagrubriek verschijnt ook in kranten in de Randstad. Dan ligt het niet voor de hand om over En Passant te schrijven, maar sinds de komst van betaalde spelers is die aanleiding er wel, dus doe ik dat regelmatig. Betaalde spelers, daar noem ik meteen een beladen term. Hans Böhm wees me er eens op dat ik altijd zo’n onderscheid maakte tussen ‘wij’ en ‘zij’. Tussen de echte Bunschoters en de mensen van buiten. Tussen de amateurs en de profs. Dat klinkt inderdaad niet aardig, maar feit is dat er een paar betaalde spelers zijn, ik weet ook niet hoe ik het anders moet noemen. Dat ze er helemaal bijhoren en goed vallen in de groep, staat buiten kijf. De aanwezigheid van met name Hans is bovendien heel motiverend. Ik zag iemand van Hans verliezen en vervolgens stralend van plezier met hem analyseren. Hij had ooit schaken geleerd door een tv-programma (of een ander project) van Hans en was dolblij dat hij nu in levende lijve tegen hem mocht spelen. Dat hij verloor, drong geloof ik niet echt tot hem door. Of, dat is misschien beter gezegd, de uitslag kon hem helemaal niets schelen.
Wie zei dit ook al weer: ‘zo heb ieder nadeel zijn voordeel?’
Een mooie combinatie is een interessant boek, zeker ook voor schakers die (nog) niets weten van de geschiedenis van deze schaakclub, zoals ik. Enige jaren geleden was ik te gast in het fraaie Denksportcentrum op de jaarlijkse manifestatie van de Motiefgroep Schaken. Een prachtig schaakgebouw! In het boekje is een hoofdstuk gewijd aan de bouw van dit schaakkasteel en aan iedereen die hierbij betrokken was. Zo fungeert het Denksportcentrum anno 2011 als een belangrijke basis voor het lokale verenigingsleven en wordt ook onderdak gegeven aan een muziekschool, een theaterschool, een kappersschool en aan nog veel meer lokale verenigingen.
Natuurlijk wordt er ook veel aandacht besteed aan markante figuren die een belangrijke rol hebben gespeeld op de schaakclub. De interne en externe competitie komen uitgebreid aan de orde en ook het jeugd- en schoolschaak.
Ik heb gezocht in de vele partijen die in het boek staan naar een mooie combinatie. En in het uitgebreide hoofdstuk Afscheid, geschreven door Richard Vedder, over de veel te vroeg overleden oud-voorzitter, Henk Pruijs, trof ik de volgende partij aan:
Bunschoten, 24 november 1995
SGS Competitie 1995/1996, klasse 1A, ronde 2, bord 6
Wit: Tom Bottema (SOPSWEPS’29) – Zwart: Henk Pruijs (En Passant)
1.d4 Pf6 2.c4 e6 3.Pc3 d5 4.Pf3 Lb4 5.e3 c5 6.a3 La5 7.cxd5 Pxd5 8.Ld2 cxd4 9.exd4 Pxc3 10.bxc3 Ld7 11.Ld3 Lc6 12.0-0 Pd7 13.Te1 Pf6 14.Pc5 0-0 15. Pxc6 bxc6 16.Df3 Dd5 17.Dh3 Lc7 18.c4 Dd8 19. Tad1 Te8 20.Lc3 La5 21.Lc2 Lxc3 22.Dxc3 Dc7 23.Td3 Tab8 24.Tg3 Kf8 25.Te5 Tb7 26.h4 Teb8 27.Teg5 Ke7 28.Tc5
Henk Pruijs was de man die het mat in vijf of zes zetten moeiteloos vond!
Gert Pijl schreef een stukje over Henk Pruijs, in de herinnering van SOPSWEPS´29. Een uitgebreider artikel over SOPSWEPS´29, Klein zusje SOPSSWEPS´ 29, is te lezen in het dit jaar verschenen jubileumboek van BSG met de titel 100 jaar denkwerk (1911 -2011)
Richard schreef:
Overleden…
We konden het bijna niet voorstellen in het najaar van 2005. Henk Pruijs ziek. Zijn vader was nota bene net op zeer hoge leeftijd overleden en nu krijgt Henk op zijn zesenvijftigste de gevreesde ziekte. Ineens was het afscheid aanstaande van de man die gold als een monument binnen de club. Altijd in voor een praatje, een lach, een spelletje. ‘Henk heeft altijd geluk’ hoorde men Arie van Diermen wel eens klagen als hij in een vluggertje was afgetroefd. Ja, ‘Henk Houdini’ noemden we hem ook wel eens, want hij had wonderbaarlijke ontsnappingen op zijn naam staan.
Guido de Romph vatte zijn kijk op het leven van Henk Pruijs als schaker bij En Passant samen in een mooi gedicht.
Een prachtig boek met onze complimenten aan de schrijvers!
Zie ook onze intro.
