TEAMLEIDER OF -LIJDER?

Een paar jaar geleden heb ik met mijn maat een training ontwikkeld voor die managers in de GGZ , voor wie het teamleiderschap tot een waar teamlijderschap is geworden. In de aanloop naar de wedstrijd tegen Groningen 2 moest ik daar hard aan denken. Normaal is het teamleiderschap niet meer dan een kloteklusje dat nu eenmaal door iemand gedaan moet worden. Je stuurt een mailtje naar je spelers, die vervolgens braaf op de afgesproken plek en tijd voor hun potje schaak komen, je voegt vlak voor aanvang van de wedstrijd een ieder een opbeurend woord toe en als het meezit overleggen ze met je over remisevoorstellen of nog beter, ze winnen gewoon. Dan is er nog een aantal administratieve handelingen, je schrijft een verslagje en klaar.

Deze keer echter was het formeren van een team een waar drama. Marino, momenteel onze speler met de hoogste rating, meldde zich af met de mededeling dat zijn kinderen een dubbel programma hadden en dat hij om die reden niet naar Groningen kon. Wat een dubbel kinderprogramma is weet ik ook niet, maar het klonk buitengewoon ernstig dus ik heb maar niet verder gevraagd. Daarna begon mijn beltocht door de vereniging. John kon echt niet, Bert vond Groningen wel heel erg ver buiten de Achterhoek liggen, Sjon werd alleen maar buitengewoon vrolijk van mijn verzoek, Adri had natuurlijk weer die akelige kleinkinderen die altijd roet in het eten gooien, Thomas heb ik nog nooit zo opgewekt over een gepland bezoek aan zijn schoonouders gehoord en Gerard? Gerard had geen smoes, wel een vrouw, maar hij mocht van haar en hij wou eigenlijk best graag: klaar,… dacht ik Lees verder…