Spassky's – Almere: 4½ – 3½, Een topdag!

Almere op bezoek in Grunn …….

Een topdag!!

Met een zacht najaarbriesje in de rug rijd ik over de (oude) tweebaansweg van Hurdegaryp naar Grunn. Ik heb de tijd en de CD-speler speelt Coldplay. Ik heb Cuby + Blizzards nog in reserve. Broodje Parmaham, broodje oude Beemster, wat kan er mis gaan? Een juist menu. Dit moet wel een topdag worden. En een match tegen Almere is altijd spannend. Hoe dan ook, het zal 4½-3½ of 3½-4½ worden.

Bij aankomst in het JVDWDS is het een drukte van belang, het lijkt wel de laatste speeldag van de KNSB-competitie. De zaak zit vol, cupsfeer!

Alle teamgenoten zijn aanwezig, behalve Alidston, en dat voelt vertrouwd. Ik hoor Dries tussen alle rumoer door tegen een speler uit Almere zeggen: “…… is meestal wat later, maar komt wel.” En ik verklap alvast: Alidston is de rest van de middag zeer aanwezig.

Na de plichtplegingen vangt de match aan. Links van mij Harrie, die, hoe kan het ook anders, er een satanisch genoegen in schept om eerst wat hout achter te willen staan. Laan hanteert een soort van klantenbinding naar de tegenstander, maar eenmaal in de winkel gaat hij wel voor de winst.

Rechts van mij zit Jan, met een on-Postma stelling. Het Rabobankschaak is plots vervangen door TNT-Postmaschaak. Hier is te zien dat Jan een uitstekende tacticus is. Tegenstanders koning staat erbij als ‘hier ben ik, schiet op mij’. Met een paar gerichte aanvalszetten serveert Jan een smakelijk voorgerecht en is het snel klaar: 1-0.

Zelf haal ik met zwart een oude geliefde opening van stal. “Ach leuk, ik probeer het weer eens”, denk ik. Nadat wit uiteindelijk een remisewending door zetherhaling uit de weg gaat zit de partij me niet lekker. Het is vlak, de juiste ingrediënten zijn niet aanwezig en de cuisson laat te wensen over. Ik moet teveel nadenken en dat is vanmiddag een onprettige bezigheid. Ik laat een witte knol op d5 te lang staan en dat gaat me nekken. Tegenstander Knottnerus krijgt druk en komt, overigens geheel niet uitgenodigd, een kijkje nemen in het zwarte restaurant. Ik blunder en het is 1-1. Echt een sofpartij om zo snel mogelijk te vergeten en in die opening die fout nooit meer te maken. Ik ben gebraden.

Afijn, wat een vrijheid ineens! Ik kan rondslenteren, hier en daar een kijkje nemen, de stand inschatten en als een van de beste stuurlui aan wal mij vervolgens verbazen dat Dries remise geeft in een volgens mij gewonnen stelling. Hoe kan hij dat nou doen! Het witte palet oogt immers oogverblindend! Dries en ik zijn het van harte oneens en ik moet zeggen, Dries heeft het uitstekend gezien. Zijn witte pionnen op h5 en e6 en een totaal geparkeerd zwart paard op h8 lijken op totale winst. De woeste analyse in Humphrey’s zaait al twijfel en Fritz bevestigt dit: een plus voor zwart! Een juiste koster-batenanalyse dus en een terechte 1½-1½. Het gerecht is in balans.

Peter heeft blijkbaar teveel uitstekende wijn genuttigd en zit met zijn hoofd in Bordeaux en omstreken. Hij staat de hele partij in de min en geen moment lijkt het erop dat hij er iets van kan bakken. De partij is niet op smaak. Dit is door geen topchef te redden, ook niet uit Grunn. Al snel komt er een eind aan dit zouteloos geheel en kijken de Spassky’s tegen een achterstand aan 1½-2½.

Jaja, de opmaak van de borden blijkt toch moeizaam te gaan. De mise en place vereist geen mistappen meer. Des te ongeruster word ik als ik het plateau van Putski aanschouw. Zijn tegenstander blijkt een taaie lap vlees en niet eenvoudig te garen. Putski zit ook wat ongemakkelijk, het is allemaal te machtig. Het eind komt als Putski’s torens machteloos blijken tegen een witte dame en wat pionnen. Het is 1½-3½ en het gerecht dreigt te verpieteren.

De druk in de keuken neemt toe met nog zes gasten aan drie tafeltjes.

Harrie verlicht gelukkig de pressie op het overig personeel door de tegenstander langzaam te garen. Het welopgemaakte bord laat een toreneindspel zien met een pluspion op beide vleugels. Harrie heeft ook geen haast lijkt het en verschuilt zich bijkans in de keuken met Ka2. Hij komt nog uit de tijd van het petroleumstelletje en gerechten die hoog op smaak zijn. Als de zwarte stelling geheel uit elkaar valt is het 2½-3½.

Tja, de desserts. Hoe is het aan de overgebleven tafels? Aan Johans dis heeft scharf spel eerst geresulteerd in een half bakje hout extra. Het recept van de witspeler in de opening is dubieus en het oogt allemaal niet vers. Ik denk: 1-0.

Even later gaat het mis in de keuken en heeft Johan toren plus pion tegen twee ijzersterke lopers. Remise lijkt dan het hoogst haalbare.

Maar ach, de tegenstander geeft een gulle fooi en laat Johan een lastig eindspel van toren tegen loper met beide zijden twee pionnen. Een lastige puzzel!

En dan Alidston, aan die tafel is alles uit de kast gehaald. De stelling is gewonnen voor Alidston, maar het serveren blijkt lastig. Na een tijdcontrole overleefd te hebben laveert Alidston de partij naar K+D vs. K. Hij heeft nog 37 seconden, en de witspeler heeft nog een uur en 20 minuten. De man bestelt een biertje en loopt wat door de zaak. Een toiletbezoek voor onze Henries is uit den boze. Gaat zijn blaas dit redden? Wordt dit een beproeving en kunnen we onze reservering in het restaurant schudden? Wedstrijdleider Ynte verzoekt na enige tijd de man uit Almere de partij te hervatten, maar het biertje smaakt hem op dat moment beter. Alidston zit stoïcijns achter het bord en straalt uit: “Beter een goed dessert dan geen dessert. Mij pak je niet, al wacht je nog een uur.”

Uiteindelijk neemt de witspeler, verlossend, plaats achter het bord. Het biertje is blijkbaar op. Gaat hij echt een zet, ja, zelfs zetten, meervoud dus, doen? En jawel, luttele seconden later is het 3½-3½.

Ynte mailt later de reactie van een KNSB arbiter. Het blijkt dat de witspeler zo lang mag wachten als hij wil. De volgende selected uitspraken van deze arbiter zijn het vermelden waard: “Al zal de bierdrinker ook tot de laatste seconde wachten, het is zijn goed recht”, en “Zelf heb ik me aangeleerd om tien minuten voor vlagval een toiletgang te doen.”

En "onze eigen mr. dr. der Spassky’s" doet een fraaie (licht bewerkte, red.) selected uitspraak: “De zwartspeler kan natuurlijk ook gewoon in witspelers glas plassen in geval van hoge nood!”

Maar we dwalen af, de match is immers spannend. Gaat het dan lukken?

Johan vordert langzaam, maar wordt helaas gedwongen een pion naar h5 te schuiven. Maar dan, zwart verzuimt een vesting in te nemen. Johan pakt het cruciale veld g6, schuift met de toren de loper eruit en pakt uiteindelijk het beslissende punt. Met geduld en souplesse bereid en geheel bestand tegen de druk! Een ster waardig: 4½-3½.

We sluiten de topdag af met een bezoek aan het gezellig en rumoerig etablissement Humphrey’s. Daar analyseert een helft van de Spassky’s onvermoeibaar de partijen en keuvelt de andere helft gezellig over lekker eten, Topchef, sterrenrestaurants en smient, gerookt met lisdodde.

Een topdag dus!

Janski