De Telegraaf schaakrubriek 17 december 2011
Hans Böhm
De Engelsen, die op een eiland wonen, doen veel op hun eigen manier. Zo liep het London Chess Classic-toernooi afgelopen maandag (!) af, was het deelnemersaantal negen (!) en leverde een winst drie punten op en een remise één punt. Daar zit voor een Hollander weinig logica in maar het toernooi was wel sterk bezet en had een spannend verloop en daar gaat het toch vooral om. De deelnemers: Magnus Carlsen (Noo), Viswanathan Anand (Ind), Levon Aronian (Arm), Vladimir Kramnik (Rus), Hikaru Nakamura (USA), Michael Adams, Nigel Short, Luke McShane en David Howell. De laatste vier zijn Engelsen en hun uitnodiging was geen vriendelijk gebaar naar de achterban, zij zijn allen in staat om van iedereen te winnen. Kramnik speelde niet spectaculair maar wel ijzersterk. Hij verloor geen partij en won vaak vanuit het niets.
L. McShane – V. Kramnik, na 33…Td7-d8.
Wit staat weliswaar een volle kwaliteit achter maar zijn loper is minstens een toren waard. De stelling is in evenwicht en wit kan direct remise maken met 34.e5 Txc2 35.La1 Txd3+ 36.Kxf4 Tf2+ 37.Ke4 Td-f3 38.exf6 Txf6 39.Tg7 en zwart moet eeuwig schaak houden.
34.Tg5 Tf8 35.Tg2 Tg8 36.Th2 Tg1 37.d4
Inmiddels staat zwart al beter. Ook al gaat het langs de rand van de afgrond, Kramnik is nu in zijn element.
37…Tf1+ 38.Kg4 f3 39.d5 Td6 40.c4 Kg8 41.c5 f5+ 42.Kxf5 Tg6 43.Ld4 Td1 44.Le3 Tg2 45.Th3 f2 46.Lxf2 Txf2
en zwart won. Kramnik speelde vier keer remise en won vier keer, een indrukwekkende prestatie op dit hoogste niveau.
Op de ongedeeld tweede plaats kwam Nakamura, die tegenwoordig adviezen krijgt van oud wereldkampioen Kasparov. Nakamura is een straatvechter, zijn overwinningen komen soms via achtersteegjes, hij gaat niet voor de schoonheidsprijs, hij gaat voor de winst.
H. Nakamura – M. Adams, na 36.Ld2-e3
Zwart staat goed, de resultante van een betere openingsbehandeling en een goed gevoerd middenspel. Maar er is wat tijdnood. Met 36…Db6 zou de druk worden opgevoerd, temeer daar 37.Lxc5 Txc5 38.Dd4 T5xc6 niet kan. Maar Adams deed wat voor de hand liggende zetten en stond toen plotseling verloren. Het is de verdienste van Nakamura dat hij dat soort zeer tweesnijdende stellingen durft te spelen.
36…Lxe3? 37.Txe3 Db6 38.Te1 b3 39.Dc3! Tf8 40.Pe6 b2 41.c7
en zwart gaf op want 41…b1D 42.Dxf6+ kan niet. Omdat Nakamura een score had van vier gewonnen, drie remises en één verlies (tegen Carlsen) kwam hij met de Engelse telling boven Carlsen uit, die drie maal won en vijf keer remiseerde.
M. Carlsen – H. Nakamura, na 30…Dg5-g6.
Wit staat beter maar moet wel doorbijten nu. Carlsen offert eerst een kwaliteit en speelt vervolgens positioneel verder, een interessante combinatie.
31.Txf6 gxf6 32.Df4! Tb2?
Typisch menselijke reactie (rustig 32…Td8 zou een betere verdediging zijn), zwart wil ook wat dreigen.
33.Lh5 Dg7 34.Lf3 Ta8? 35.d5 Lc8 36.Ph5 Df8 37.Pxf6+ Kh8 38.Tc1 Kg7 39.e5 dxe5 40.Ph5+ Kh7 41.Le4+
en zwart gaf op omdat met wat schaakjes Tb2 verloren gaat.
Het totale prijzenfonds bedroeg vóór belastingaftrek 190.000 euro. Eindstand London Classic (volgens normale telling) na negen ronden en acht partijen: 1.Kramnik 6 2.Nakamura, Carlsen 5,5 4.McShane 5 5.Anand, Aronian 4 7.Short 2,5 8.Howell 2 9.Adams 1,5
Kijken we naar de slotstand dan valt Kramnik op (blijft wk-kandidaat) en daarna McShane. Hij werd de beste Engelsman en is de enige met een full time baan, daarom neemt hij af en toe wat vrije dagen op om te schaken. Het kan dus nog wel in dit doorgaans professionele circuit! Wereldkampioen Anand speelde onopvallend, hij regeert niet. Verder valt Adams op, die zelden verliest maar hier de draad volledig kwijt was met drie remises en vijf keer verlies.
