LSG-Utrecht 4-6 (Meesterklasse)

De uitwedstrijd tegen LSG was de laatste onder bezielende leiding van Thomas. Die greep de mogelijkheid nog even goed aan om iedereen te spammen over het aanvangstijdstip van de wedstrijd. Het gewenste effect was er: iedereen was om 12.00u achter de borden te vinden. Voor mensen die verder dan Eindhoven wonen is dat nog best vroeg. Als je connecties hebt in het Westen is het ’s ochtends echter rustig aan doen. In ieder geval heb ik Robin voor de wedstrijd in Leiden ook nog even een wederdienst kunnen voor zijn uitstekende reisleiderschap bij eerdere avonturen in Limburg. Daarbij is het ook nog gelukt, terwijl we toch redelijk recht over de Vondellaan en Damlaan liepen, om te doen lijken alsof we in cirkeltjes gingen.

Beide teams waren in een normale opstelling, zoals eigenlijk altijd, en Jelmer speelde tegen Mark van der Werf, zoals eigenlijk ook altijd. Het denksportcentrum was gezellig vol en er waren geen rotkerels. Gelukkig maar, want als de wedstrijd overgespeeld had moeten worden, zou dat misschien zonder onze supporters Alexander en Jeroen (en de oma van Jeroen en Thomas) zijn geweest en die steun is altijd meer dan welkom. Na afloop kon er ook lekker geanalyseerd worden bij de bar. De helft was er te vinden, de fiets niet. Tegenstander LSG was wel verzwakt ten opzichte van voorgaande jaren: teamcaptain Folkert Geertsma speelt nu in LSG 3 en kan zich niet meer volledig focussen op het teamleiderschap.

Vanaf de start brandde het vuurwerk direct los in de partij tussen Joost en Eelke Wiersma. In de scherpe stelling die na de opening ontstond, bleef Joost energieke zetten spelen en dit sterke spel leidde uiteindelijk tot een matje midden op het bord. Hoewel de verrassingsaanval met gezichtsbeharing niet heel duidelijk naar iedereen gecommuniceerd was, wist Robin hem optimaal te benutten. Arthur Pijpers, de jeugdige topper van LSG werd al in de opening overrompeld. De chronologie van het vervolg kan ik niet echt duiden. Het komt in ieder geval op het volgende neer. Jaap wist de natuurlijke velden voor zijn paarden niet te vinden en kwam deze desoriëntatie niet meer te boven. Na 40 zetten stond er een compleet gelijke stelling op het bord bij Menno tegen Michiel Bosman. Ook de strijd op het eerste bord tussen Martijn en Edwin van Haastert eindigde in remise. Er leek nog wel iets te zijn met hun klok en een piep. Het fijne weet ik er niet van, maar het zal wel voor geen van beide partijen echt nadelig zijn geweest. Anders had ik er vast meer van gehoord. Thomas wist niet door de linies van Rudy van Wessel te breken en miste helaas een gouden kans op een esthetisch toch erg fraaie schwindel. In de partij ging hij ten onder nadat Rudy de tijdcontrole gehaald had. Lees verder…