SGA 1 – Apeldoorn 2: 4-4 (2B)

Helaas zijn we ook deze competitie weer veroordeeld tot een inhaalrace; nadat we in de eerste 2 ronden hadden gewonnen van LSG en Caissa werd er in de vierde nogal dommig verloren van AAS, de nummer 4 op rating. Apeldoorn voert al 5 ronden de ranglijst aan maar lijkt op papier geen hoogvlieger, al moeten we niet teveel waarde gaan hechten aan dat verfoeide elo-getal.

Amersfoort timmert de laatste jaren stevig aan de weg; 5 of 6 externe teams waarvan 2 in de KNSB, een drukbezochte clubavond en tal van andere activiteiten (en dat alles zonder extern geld). Kom daar tegenwoordig maar eens om bij de SGS en/of KNSB. Je wordt er helemaal besnuffeld van; ‘ het moet allemaal beter en anders, de leden moeten een actieve rol gaan spelen’ en meer van dit soort warrige teksten maar feitelijk verandert er geen ene snars. Ja, Eppie en Sissa doen het leuk omdat daar wat geld zit maar zodra ook die bronnen zijn opgedroogd zitten dat soort teams straks tegen een uitgekleed 1e team van HSG in de onderbond te spelen ( wat een gotspe zeg, de familie Nagel en nog wat van die schaaktechnische warhoofden in de MK, je zou toch meteen bedanken; speel je als kersverse IM eindelijk in de MK mag je tegen een van der Wijk of een Nagel…). Nee wij bij Amersfoort hebben het allemaal keurig op orde en we zitten zelfs zo ruim in het spelersmateriaal dat het 1e team uit negen spelers bestaat en dat is wel zo handig want met al die jonge vaders en verweerde koppen in ons team valt er meestal wel iemand uit of af.

Peter zou deze wedstrijd buiten de lijnen acteren en da’s best gek want Peter is de enige die fanatiek de interne bezoekt, meerdere malen kampioen is geworden en altijd wordt weggezet op de laatste borden (sinds ik moeite heb gekregen de plas op te houden hou ik Peter onderin gezelschap, een toilet moet immers makkelijk en snel binnen handbereik zijn) en dat is toch eigenlijk maar een vreselijke boutade. Maar Peter hoor je niet mekkeren en zuchten over zoveel warrigheid bij onze teamleider; Peter laat liever zijn schaakresultaten spreken! En wat voor een resultaten zijn dat zeg! De ene remise is nog mooier dan de andere, altijd strijd, altijd gevaar en zichzelf steevast wegcijferend voor het team. Een sieraad voor de club! Andre moest op het laatste moment afzeggen waardoor als een wonder Gods Peter alsnog mocht meedoen en wat hebben we daar van genoten zeg! Verderop meer.

In de aanloop naar deze belangrijke wedstrijd werden we gebeld met het verzoek of het grote talent van Apeldoorn tegen onze GM zou mogen spelen. Ik ben nooit zo’n voorstander van dit soort gearrangeerde partijen en een snelle blik op de ratinglijst leert voorts dat Thomas eerst maar eens beleeft tegen de Boutensen mag gaan zitten pruttelen alvorens het echte schaakvolk wordt ingezet. Ik snap het trouwens ook niet; ben je een jaar of 13, 14, zit je zwetend en zwoegend wekenlang op je donkere kamertje een stuk of 450 partijen te pluggen om op de dag zelve tot de ontdekking te komen dat je nou net die ene opening bent vergeten te bekijken. Daarnaast lijkt het me ook veel gezonder om op die leeftijd lekker met meisjes (of jongetjes) aan te klooien, die dode houten stukken, wat is dat toch voor een nare afwijking? Is er nou niemand binnen dat KNSB jeugdplan die zich daar zorgen over maakt? Wacht toch rustig tot je oude dag met dat spel. Maar goed, misschien moet ik ook niet teveel zeuren; sinds ik een paar keer stevig tegen de ketens van het echtelijk geluk ben aangeknald ben ik allang blij dat ik even wat ‘anders’ mag doen.

De laatste 2 ronden waren er aan onze kant veel zieken en verminkten, nu het sinds een week echt aan het vriezen is, is opeens iedereen topfit. Hoe werkt dat toch? Geen gerochel, geen pillen, geen stramme ledematen, niets van dit alles dit keer. Iedereen fit en ‘sharp’ voor dit belangrijke treffen. Belangrijk? Ach valt wel mee, vooraf was natuurlijk allang duidelijk dat we de punten makkelijk thuis zouden houden; Onze GM mag dan in Wijk aan Zee qua resultaat zijn tegengevallen maar dat wil niet zeggen dat het meteen niets meer is, daarnaast hebben we Rene weer binnenboord (even een korte adempauze i.v.m. extra luier-diensten) en ook ons zelf opgeleide talent, OGT voor de intimi, barst weer van de schaakenergie. Dimitri is ondanks zijn poker-successen nog steeds moeilijk te verslaan en de rest doet ook niet veel onder. Nee, zoveel homogeniteit heb ik sinds jaren niet meer meegemaakt.

En de partijen dan? Wilde het een beetje spannend worden?

Aanvankelijk niet; Matthew (1) won binnen de 25 zetten of eigenlijk binnen de 10 zetten; de jonge talentvolle tegenstander was dusdanig in de war van de opening die op het bord kwam dat het al snel mis was en er maar matig werd tegengesparteld. Zo pak je die jonkies aan; gewoon iets spelen wat je nog niet eerder hebt gespeeld, dan knakt er na weken van voorbereiding iets in de bovenkamer, zeg maar daar in het hersengedeelte waar emotie en mentaliteiten elkaar ontmoeten, en is het krak.

Bram (3) speelde een soort van Gier-systeem en ik ben daar zelf een paar jaar geleden mee opgehouden omdat de boodschap aan je teamgenoten dan eigenlijk is van ‘ jullie moeten vandaag voor de punten zorgen, ik heb me op zet 3 vergist’. Gelukkig voor Bram begreep de tegenstander er ook helemaal niets van en besloot middels een totaal bezopen stukoffer het toch bepaald niet ranke lichaam snel in het zwaard te storten. Wat k me dan op zo’n moment afvraag is stel nou dat die aangespoelde potvis…Derhalve na krap 2 uur spelen een 2-0 voorsprong en riante stellingen op de overige borden.

Rene (4) had het zwaar; als je voorbereiding niet meer omvat dan het smeren van beschuitjes kunt u de rest zelf wel invullen. En of het nou toeval is of niet; beide kids te laat geboren en wie gaat er op zet 39 of 40 door z’n vlag, inderdaad.

OGT (5) speelde tegen hun gevaarlijkste man, Harry de Bie, ik weet er zelf alles van. Totaal wars van de gebaande schaakpaden maar zodra de rug ineenzucht levensgevaarlijk, zo’n speler die je 23 keer moet verslaan. Het heeft ook wel voordelen dat je gewoon niet door hebt dat je slecht staat, dan word je ook niet afgeleid door allerlei negatieve hersenspinsels. Remise was het logische gevolg.

Peter (7) op het laatste moment ingevallen voor Andre kwam aanvankelijk goed uit de opening maar miste naar eigen zeggen ‘iets in het vroege middenspel’. Het zag er voor de neutrale toeschouwer maar akelig uit; zo’n zwarte koning kan dan maar beter ge-euthaniseerd worden, rekken in zo’n situatie dient geen enkel doel meer. Gelukkig voor Peter hebben die schaakstukken geen gevoel en tonen geen emotie want als ik die zwarte koningin was geweest dan zou ik z’n ballen er af gebeten hebben!

Jochem (2) kwam naar eigen zeggen slecht uit de opening, vocht zich knap terug, won een stuk en speelde het vervolg erg knap uit. Ik heb er weinig van gezien en nog minder van begrepen maar de manier waarop er naar het punt werd gemanoeuvreerd verraadt groot schaakinzicht.

Aldus 3-2 voor de goeien met nog een hele goede stelling voor Dimitri en iets wat leek op een remise bij ondergetekende.

Ik heb een hekel om over mijn eigen schaakprestaties te praten, het zijn ook helemaal geen prestaties maar meer een aaneenschakeling van 20 jaar wanvertoningen, zo ook deze middag. Met in het achterhoofd de wetenschap dat mijn voorbereiding bestond uit het koekeloeren naar The Good Shepherd hoopte ik hun Russisch klinkende laatste man te ontlopen. Na het kijken van die film weet ik welke rottigheid ze allemaal uithalen om overeind te blijven in het leven; molotovcocktails, raketten plaatsen, uit het vliegtuig sodemieteren, nee durf dan meer eens een paar krachtige zetten te spelen… Ik had er in ieder geval vanuit de opening een hoop goede gedaan (alle witte en zwarte velden waren voor moi maar die jongens hebben dat natuurlijk diep in de genen zitten en geleerd om vanuit volslagen kansloze situatie terug te knokken) maar op het moment dat ik de finale moker kon uitdelen bekroop mij toch een gevoel van angst; overleef ik dit wel, word ik nu in een steeg met een mes in m’n rug gevonden, en hoe moet dat dan met m’n vrouw en bloedjes van kinderen en hellup ik heb helemaal geen begrafenispolis, wie moet dan dan betalen? Ik koos verward en bevreesd voor dat wat mogelijk komen zou voor een paar bijzonder matige zetten waarna er uiteindelijk toch een soort van remisestelling ontstond en ja dan komt toch de ware Poetin-aard van die boy’s bovendrijven; eigenwijs blijven doorknokken en hopen op meer in een bloedeloze remisestelling.

Dimitri (7) meldde in de vroege ochtend erg veel zin te hebben in een schaakpartij, of dat na deze partij nog steeds zo is betwijfel ik ten zeerste; de fraaie stelling met vrijpion werd met een paar matige zetten te niet gedaan en vervolgens werd een paar maal de beste voortzetting op remise gemist waarna het resterende toreneindspel door zwart keurig naar winst werd gevoerd.

4-4 dus en daar zit je dan met je goeie gedrag. Gezien de verwikkeling tijdens de vroege middag leek een matchpunt voorsprong op 2 of 3 teams meer voor de hand liggen maar net zoals tegen AAS ging het in het 5e speeluur op een aantal borden mis. Wat het is weet niemand, voer voor psychologen al gaan wij kanjers uit duizend geslachten natuurlijk niet in een kringetje elkaars koppie zitten aaien en evalueren hoe nu verder. Na vandaag is het bijzonder spannend in 2B; Apeldoorn op 9 mp’s en dan 3 teams op 8 mp’s met het voordeel dat Apeldoorn nog Caissa en AAS krijgt en Caissa en AAS elkaar ook nog. Wij krijgen nog de nummers 7, 8 en 9 maar dan zijn we bepaald niet op ons best, zie bijvoorbeeld het koningsdrama tegen die koekenbakkers van de Eenhoorn (sorry voorzitter).

Lukas