Gerard van Pelt

Schaakbeeld 84

Gerard van Pelt

zaterdag 3 maart 2012

Gerard van Pelt. Ik blijf hem voor me zien zoals hij door de schaakzaal schommelt. Het doel waarop hij afstevent laat zich niet moeilijk raden: hij heeft weer een paar lege koffiekopjes ontdekt die spelers achteloos naast hun bord hebben laten staan.

Gerard is niet meer. Zijn laatste bezoek aan SMB was op 4 januari jl., om de loting te verrichten voor het naar hem genoemde tweetallen toernooi. Ik kon er niet bij zijn maar denk dat hij volop heeft genoten. Hij heeft die avond ook nog een potje geschaakt. De laatste partij van zijn leven.

Gerard was een heel dienstbaar en gedienstig man, bescheiden, vriendelijk. Mopperen kon hij een enkel keertje ook. Maar dan was er een goede reden voor, en het duurde nooit lang en het zat niet diep.

Zijn verdiensten als materiaalman, tientallen jaren lang, in clubverband maar ook landelijk zoals op het Open NK in Dieren, 25 jaar lang, zijn in de afgelopen periode alom geroemd. Terecht. Ik denk dat hij de man is die tijdens zijn leven meer schaakstukken door zijn handen heeft laten gaan dan wie dan ook.

Bij de gebruikelijke fouillering aan de hemelpoort vinden ze vast nog een paar stukken in zijn zakken. Dat is in strijd met de toegangsregels. Maar dan roept iemand: het is Gerard van Pelt! Dan mag hij de stukken onmiddellijk weer in zijn zakken stoppen, en wordt hij met daverend applaus welkom geheten. Hij schrijdt op zijn manier deftig de hemelpoort door, minzaam naar links en rechts knikkend, naar de vele bekenden. Totdat hij een leeg koffiekopje ziet…….

Beneden staar ik bedroefd naar mijn eigen lege koffiekopje.

Dag Gerard! Bedankt voor alles.

Tekst Cas Aubel