Belevenissen van een arbiter: Topdrukte in Wijk aan Zee

Columns 7 maart 2012 19:14 Jan van den Ende 0

’s Zomers zijn er de badgasten, maar in de winter wordt Wijk aan Zee ruim twee weken lang gedomineerd door de schakers. Invloeden van buitenaf proberen dit soms te ondermijnen. Dit jaar geen harde storm of veel sneeuw, maar een gestrande vrachtboot die voor extra commotie zorgde. Maar het Tata Steel Chesstournament overleeft het allemaal. In 16 dagen tijd werden er ongeveer 4500 potjes schaak gespeeld! Dit is inclusief alle neventoernooitjes en simultaans die er ook plaatsvonden. En er was geen schip zo groot dat daar verandering in kon brengen.

Onze hoop voor de toekomst, Anish Giri, heeft de positieve lijn van het begin van het toernooi niet door kunnen zetten in de GM-A groep. Hij verloor vijf keer op rij voordat hij de laatste partij remise maakte met David Navara, met wie hij samen op de laatste plaats eindigde. Maar ach, geen paniek. Hij is pas zeventien. Bovendien is hij die klap weer gauw te boven gekomen, want hij wist twee dagen na de laatste ronde van Tata bij een simultaan in het atrium van het gemeentehuis van Den Haag – uitstekend georganiseerd door de gemeente Den Haag, de Russische ambassade en de schaakclub DD (www.ambru-dd.nl) – van mij te winnen! En daarvoor moet je toch sterk in je schoenen staan, want ik heb in Wijk aan Zee twee weken lang kunnen zien hoe je het spelletje spelen moet!

(foto: Ab Scheel)

Wijk aan Zee kreeg het tweede weekend van het toernooi er nog een topattractie bij. Door de harde wind strandde de Filipijnse vrachtboot, Aztec Maiden, vrijdagmorgen 20 januari op de kust bij Wijk aan Zee. ’t Is dat de duinen er nog tussen lagen, anders had je zo het 155 meter lange schip vanuit de Moriaan in de branding kunnen zien liggen. Die boot zorgde er voor dat Wijk aan Zee in de loop van zaterdag onbereikbaar werd. Die ene weg van en naar Beverwijk kon de toevoer van al die mensen die naar de kust wilden niet aan. Toeschouwers voor het toernooi, de tienkampers, deelnemers aan het rapidtoernooi en de ramptoeristen. Het was te veel van het goede. Het verkeer liep helemaal vast. Bussen reden ook niet meer. Sommigen namen dan maar een taxi. Maar ja, die kwamen ook niet ver. Vele spelers waren die zaterdag te laat voor het begin van de ronde die dag. Een aantal heeft die dag ook helemaal niet meer kunnen spelen. Sommigen hadden er heel wat voor over om op tijd te kunnen zijn. Een Duitse vrouw kwam met haar auto, met daarin twee jeugdige tienkampers, vier kilometer voor Wijk aan Zee vast te zitten. De jongen stapte uit en is gaan hardlopen, richting zijn schaakbord. Hij was 40 minuten te laat, maar kon uiteraard nog wel spelen. Het meisje en de vrouw meldden zich pas 2½ uur na het begin van de ronde bij de wedstrijdleidersbalie!

Ook voor ons team had de stranding gevolgen: wij waren bijna twee dagen een teamlid kwijt! Bert Snijders, een geboren en getogen Wijk aan Zeeër, nu woonachtig in Beverwijk, is namelijk een ‘wrakkenspecialist’. Alles houdt hij bij over strandingen en gezonken schepen. Plakboeken vol heeft hij thuis liggen van scheepsrampen over de hele wereld. En nu gebeurde er dit, bijna in zijn achtertuin! Al bijna 50 jaar is hij betrokken bij het schaaktoernooi. Hij is nu onze ‘floormanager’. Hij zat vlak na de stranding in hevige tweestrijd: hij wilde ons niet in de steek laten maar wat er nu toch bij de kust aan de hand was… Wij hebben de keuze gemakkelijk gemaakt voor hem. Wij hebben hem bijkans de Moriaan uitgezet en hem verboden terug te komen voordat dat schip weer vlot getrokken was! Nadat de Aztec Maiden weer uit het zicht verdwenen was liep hij glunderend en enthousiast vertellend weer rond in de Moriaan. Het volgende toernooi kunnen wij deze stranding in een van zijn plakboeken weer bewonderen.

‘s Zaterdags tegen de avond lukte het de ingezette sleepboten de Aztec Maiden weer vlot te trekken. Daarmee keerde ’s zondags de relatieve rust weer terug, zodat Wijk aan Zee weer normaal bereikbaar werd voor iedereen. Die zondag kwam er vlak voor aanvang van de tweede dag van het rapidtoernooi een vrouw het paviljoen binnen lopen. Behalve voor het schaaktoernooi bleek zij vandaag toch vooral naar Wijk aan Zee te zijn gekomen om die boot te bewonderen in de branding! Na het horen van dit bericht dacht ik: het zijn gelukkig niet alleen schakers die soms wat verward en verstrooid zijn. Ook ‘gewone’ mensen kunnen daar dus last van hebben! Helaas was deze blijdschap van korte duur. Het bleek toch om een –sterke- schaakster te gaan. Zo komen we nooit van dat stereotiepe beeld af!

Vlak voor het begin van de laatste ronde van de tienkampers kregen wij nog een afmelding te verwerken. Een deelnemer liet telefonisch via de receptie weten deze laatste dag niet te kunnen spelen. De reden: Zijn huissleutel was kapot gegaan en hij kon zijn huis niet meer in. Toch wist hij met wat acrobatische toeren via het balkon van zijn buurvrouw zijn huis binnen te komen. Alleen…..nu kon hij er niet meer uit! Gevangen in zijn eigen huis en dat zonder elektronische enkelband! Hij heeft nog wel even de tijd om zichzelf te bevrijden, want pas volgend jaar januari zijn we er weer en dan voor de 75e keer!