De Pion Roosendaal wint van koploper Spijkenisse (2C)

Het eerste team van De Pion mocht vandaag in de zevende ronde van de KNSB-competitie op bezoek bij Spijkenisse, de koploper van klasse 2C. Dat is een sterk en homogeen team dat al jaren bij tijd en wijle pendelt tussen eerste en tweede klasse. De matchpunten zijn de eerste zes ronden in onze klasse nogal gelijkmatig verdeeld, zodanig dat Spijkenisse met 10 punten lijstaanvoerder was en wij met 6 punten weliswaar vierde stonden maar door de geringe afstand tot nummer 9 (één matchpunt!) zelfs nog konden degraderen. En het programma voor de zevende tot en met negende ronde loog er niet om want het bestond uit de nummers 1 t/m 3. Tijd om te gaan vlammen dus.

De autorit naar Spijkenisse verliep voorspoedig, omdat we wegens verkeershinder op de A29 meteen een alternatieve route namen en een beginnende file aldaar niet op maar bij de splitsing van onze route bleek te ontstaan in de richting die niet de onze was. Juist toen Stefan Colijn opmerkte dat we te vroeg waren en de chauffeur gevat als altijd antwoordde dat we de volgende keer tien minuten later zouden vertrekken, veroorzaakte het navigatiesysteem lichte verwarring bij de rijder waardoor we onze tijdsvoorsprong weer kwijtraakten.

Na de toch nog zeer tijdige aankomst in de fraaie speelzaal bleek alras dat onze tegenstanders op volle sterkte aantraden, hetgeen een ratingoverwicht aan gene zijde van gemiddeld 23 punten betekende. Bij ons ontbraken Thierry Penson en Ludo Tolhuizen maar wij hebben uiteraard adequate vervangers beschikbaar.

De wedstrijd was aanvankelijk spannend. Het begon desastreus toen Stefan Docx op het eerste bord met wit na een complexe openingsfase naar eigen zeggen diverse mogelijkheden over het hoofd zag en al vrij snel in een verloren toreneindspel geraakte. Rick Lahaye had weinig moeite om het punt binnen te halen.

Op bord 8 speelde teamleider Charles Kuijpers met zwart tegen Bjorn Verstraate. En ja hoor, kreeg Charles vrijdagavond in de interne competitie onverwacht géén Franse ruilvariant tegen zich, in Spijkenisse hakken de jongere spelers ook al met dat suffe bijltje. Charles liet op het bord haarfijn zien dat ook 4. c4 in de ruilvariant niets is voor wit, en stond de hele partij overwegend. Bij zet 20 miste Charles in een moment van oppervlakkigheid een vrijwel winnende voortzetting terwijl hij optisch goed bleef staan. Op de 28e zet bood Bjorn remise aan hetgeen na ampele overweging met de teamleider  werd aangenomen omdat het voor wit verdedigbaar leek. Fritz13 was echter ’s avonds duidelijk op de hand van zwart. Met het oog op de wedstrijd was doorspelen wellicht geraden, maar uiteindelijk liep het allemaal goed af. In de tweede helft kantelde de wedstrijd langzaam maar zeker in de voor ons goede richting.

De positieve ontwikkeling begon op bord 4 waar Andy Baert met zwart een lastige stelling had tegen Desiree Hamelink. Een vrije witte d-pion leek soms zwak dan weer sterk. In de analyse kwam men er niet uit. In de partij wel, Desiree overzag een kleine combinatie die haar uitgerekend een dame kostte. Tijdens de analyse releveerde Charles de uitspraak van Tal: “Men kan mij in de analyse honderd keer verslaan, de partij heb ik gewonnen! “

Onze topscorer Bart Peeters is na het echec bij Fischer Z nog steeds een beetje van slag. Op bord 7 speelde hij met wit tegen Fabian van Buuren voortvarend, maar hij offerde iets te veel. Na zijn vliegende start van 5 uit 5 werd nu helaas een tweede nederlaag zijn deel. En zo stonden we met 2 ½ – 1 ½ achter. Doch op de vier overige borden zag het er zeer zonnig uit, en dat niet alleen door de echte zon die door het vele glas van de speelzaal de schaakborden ruim met natuurlijk licht besprenkelde. De enige schaduwen op de stellingen van onze spelers waren de schaduwen van hun eigen stukken. Alle vier posities waren prima tot gewonnen.

Stefan Colijn was op bord 2 doende zijn KNSB-dip om te zetten in positieve energie, en dat lukte prima tegen Tony Zhang, voor wie Stefan een ware Angstgegner is. De onderlinge stand is volgens Stefan na vandaag 4-0 voor Stefan. Hoewel de behandeling van de opening in de ogen van een kenner niet geheel voorbeeldig was, en teamleider Charles Kuijpers halverwege de middag opmerkte dat een remise wel mooi zou zijn, nam Stefan langzaam maar zeker het heft in handen. Geheel volgens de moderne inzichten kreeg hij na een lange rochade aanval op de koningsvleugel die leidde tot kwaliteitswinst. Daarna maakte Stefan het solide af.

Jan van Mechelen had met wit op het derde bord lange tijd een saaie middag tegen Erik Both. Dat lag uiteraard niet aan de openingskeuze (Engels) maar aan het feit dat wederzijds voorzichtig manoeuvreren tot een semi-eindspel van aan beide kanten loperpaar plus paard en een karakteristieke pionnenfalanx van d t/m h leidde dat lang remise leek te worden. Onder druk van de klok ging Erik in de fout waarna Jan kon afwikkelen naar een eindspel van loper en twee pluspionnen tegen paard, hetgeen gemakkelijk gewonnen was en werd.

David Du Pont stond op bord 7 tegen Jordy Lahaye vanaf het middenspel iets beter. Hij drong via de a-lijn met twee torens binnen zonder dat zulks echt veel resultaat gaf. Wit verdedigde zijn positie eenvoudig. Met het oog op de wedstrijd mocht David van zijn teamleider geen risico nemen, waarna hij afwikkelde naar een eindspel met ongelijke lopers dat potremise was. Jordy sloeg een remiseaanbod af, en daarna werden nog vele zinloze zetten gedaan; remise was het en bleef het.

De buit was al binnen want inmiddels had Robert Schuermans op het vijfde bord met wit een toreneindspel zonder enig verliesgevaar en met 98% winstkans (e- en g-pion versus niets) tegen Maurits van der Linde. In een soort geweigerd Koningsgambiet liep Maurits enige positionele averij op waarvoor zijn aanvankelijk actieve tegenspel onvoldoende compensatie bood. Robert won een pion met een schijnloperoffer en wikkelde daarna onberispelijk af.

En zo eindigde de wedstrijd in een ruime overwinning van 3-5 voor De Pion. Het degradatiespook is verjaagd, en volgende keer (al over drie weken) krijgen we de nieuwe lijstaanvoerder op bezoek, het sterke combinatieteam Veenendaal/De Toren. Maar zoals vandaag bleek: wij zijn ook niet zo zwak!

Rest nog te vermelden dat Stefan Colijn zich nu weer even op zijn studie gaat richten. Op de terugweg in de auto haalde hij in ieder geval een boek over Marketing van Philip Kottler uit de verpakking waarover hij komende week tentamen moet doen. Charles, die in de eerste helft van de jaren zeventig bedrijfseconomie studeerde, heeft in die tijd nota bene een boek van dezelfde schrijver mogen bestuderen. Toch zijn de tijden wel veranderd, zegt opa. Was het destijds een dikke pil in het Engels van vele honderden pagina’s, tegenwoordig is het een dunnetje en dan ook nog in het Nederlands vertaald. En dan hebben ze het over globalisering op de universiteiten!

1. Rick Lahaye (2367) – Stefan Docx (2356) 1 – 0

2. Tony Zhang (2216) – Stefan Colijn (2226) 0 – 1

3. Erik Both (2172) – Jan van Mechelen (2186) 0 – 1

4. Desiree Hamelink (2241) – Andy Baert (2151) 0 – 1

5. Maurits vd Linde (2163) – Robert Schuermans (2076) 0 – 1

6. Jordy Lahaye (2103) – David Du Pont (2048) ½ – ½

7. Fabian van Buuren (1988) – Bart Peeters (1969) 1 – 0

8. Bjorn Verstraate (1952) – Charles Kuijpers (2001) ½ – ½