SGA promoveert na 25 jaar (2B)

SG Amersfoort na 25 jaar weer terug in 1e klasse KNSB (SGA – OZ 7-1)

Eerst maar eens even een reprimande richting Arthur Schuering want Oud Zuylen in april tegen is je reinste competitievervalsing! Oud Zuylen is voor 2e klasse begrippen een alleraardigst team maar zodra eind oktober de blaadjes beginnen te verkleuren en het leven somber en leeg dreigt te worden willen die jongens daar nog wel eens afhaken. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Oud Zuylen met een stuk of 4 invallers duidelijk zwakker is dan zonder invallers. Wij hadden in de laatste ronde, ondanks onze riante uitgangspositie, dus liever bijvoorbeeld een LSG of Caissa tegen gehad, maar ja die hadden we al verslagen dus dat ging niet meer.

Oud Zuylen thuis dus, bepaald geen makkie, zeker als je bedenkt dat we tegen de ‘kleine’ teams vaak moeite hebben. Ik weet niet wat het is, het is zeker geen gemakzucht, maar in het laatste speeluur voor de tijdcontrole gaan er vaak de vreselijkste dingen mis. In het achterhoofd nog die rampzalige wedstrijd tegen de Eenhoorn, dus helemaal gerust op een goede afloop waren we niet.

In de aanloop naar dit kolossale treffen had ik aangeboden op bord 1 me te laten opbrengen door Jaap van de Tuuk, een icoon in schakend Utrecht en het Utrechtse kroegleven. Als je op Google Maps de tijd zou nemen om eens goed te kijken naar het geografische levenspad van Jaapie dan zou je louter uitgesleten paden aantreffen op de route Ledig Erf, Carofon en café het Pandje, met tussendoor nog een tweewekelijkse stop op de Dreeslaan. Jaap is al weer vele jaren geleden naar Oud Zuylen getrokken, een club in de periferie; na SCU en PK volgt er een tijdlang niets en dan komt OZ.

OZ is een beetje het achtergebleven broertje van die twee verenigingen; het is een geschiedenis van allemaal net niet. Bij deze het advies om vooral ook geen onderzoek te doen naar de geografische ontwikkeling en opbouw van die wijk want dan heb je meteen de ingredienten waarom het daar op schaakgebied maar niets wil worden. Bridgen en dammen doen ze daar ook al nauwelijks aan en het laatste bolwerk, namelijk de kegelbaan, is ook gesloopt. Nee, Zuylen is een beetje de Bijlmer van Amsterdam, een zorgenkindje zonder uitzicht op verbetering. Zie voor vergelijking dat derde ijsberenjong dat dan vroegtijdig afhaakt bij gebrek aan eigen kracht en voedsel, dat vreten zijn broertjes en zusjes immers voor hem op.

Helaas voor schrijver dezes had OZ gekozen voor een ‘tactische’ opstelling met als gevolg dat Jaap op bord 4 zat en Ed van Eeden, ook al zo’n grote naam, op 1 plaatsnam. Ed is niet zozeer bekend vanwege zijn schaakprestaties als wel door zijn journalistieke en dichterlijke kwaliteiten, af en toe aangelengd met een glas van het een of ander. Dat ik won spreekt voor zich, na mijn verrassende overwinning op Nikolic kan ik de hele wereld weer aan. Laat ik het erop houden dat het treffen met Ed weinig om het lijf had; stukken proberen goed neer te zetten en in tijdnood oogsten.

Matthew zat op 2 en dan vraagt u zich wellicht af waarom een GM met 2670 met wit speelt in zo’n belangrijk treffen?! Met zwart immers is toch tactisch gezien veel handiger? Dat klopt maar onze tegenstanders offeren nu al zo’n twee seizoenen het hoogste zwartbord op en dat is voor ons natuurlijk niet handig en voor Matthew niet leuk. Tien zetten duurde dit treffen, een stuk voor, geen complicaties, einde verhaal, ware het niet dat de tegenstander hier heel anders over dacht, dit tot grote hilariteit van niet alleen de aanwezige schakers maar ook een kudde losgeslagen Indische senioren. Wij worden de laatste maanden nogal eens weggestopt in een achteraf zaaltje vanwege bingo-activiteiten of Indisch treffen met warme hap. Ellendig maar logisch, waarom zou je rekening houden met schakers? Da’s een club met uitsterven bedreigd, oplappogingen dient geen enkel doel, gewoon een laatste langgerekte scheet en afleggen die hap. Maar a.u.b. nog wel een jaartje wachten want ik wil volgend jaar in 1B nog winnen van een ex-meesterklasser, bij voorkeur van een Nagel of een Van Wijk! Dan pas is mijn palmares af en geslaagd! Matthew heeft nu na twee seizoenen 2b 17.5 uit 18, wat afgerond 1 elopunt heeft opgeleverd. Hopelijk volgend jaar meer tegenstand in 1a of 1b.

Jochem was er dit jaar nieuw bij en sloot een goed seizoen af met een fraaie overwinning; geëindigd op +4. Voorwaar een fraaie prestatie al geldt voor Jochem ook dat de tegenstand wel wat beter mag.

OGT een remise tegen Jaap; een emotioneel gezicht; halfvergane glorie tegen de aanstormende jeugd. Een gek idee dat ik een jaar of 25 geleden al met Jaap zat te toepen en te oreren over het leven en dat zo’n Jeroenneke geen idee heeft tegen welke grootsheid hij zit te spelen. Ach, zo gaat dat in het leven. Ik had vurig gehoopt later tegen mijn kleinkinderen te kunnen zeggen, staand bij het standbeeld van Japie op het Ledig Erf, dat ik, toen in het in belangrijkheid overtreffende jaar 2012, een historisch treffen heb mogen uitvechten, maar helaas het heeft niet zo mogen zijn. Ook ik zal de last moeten dragen van het nooit gespeeld mogen hebben tegen Utrechts enige Meester.

Bram zat op 5 tegen Arie Schwartz, een bekende naam van weleer; vele jaren meesterklasse bij Utrecht en vooral geducht om zijn taaiheid. Daar was deze keer weinig van te merken, fraai afgemaakt door Bram.

René op 6 speelde remise, na krap twintig zetten nog een kwartiertje over en in een stelling waarbij kwaliteitswinst kon worden bereikt, remise gegeven.

André op 7 won een knotsgekke partij; niemand kon er een touw aan vastknopen: goede velden werden doodleuk ingewisseld voor slechte velden. Leuk om te zien dat we toch allemaal maar ons eigen spelletje en ideeën hebben en spelen. Anders zou het allemaal maar saai zijn.

Dimitri op 8 kende de theorie duidelijk beter, voor informatie zie bord 2.

7-1 derhalve en niet eens geflatteerd!

Ja en hoe nu verder?

Vorig jaar waren we zoals gezegd al dicht bij promotie, dit jaar met twee extra sterke teams erbij (LSG 2 en Caissa 2) alsnog gepromoveerd. Na in ronde 2 en 3 beide concurrenten te hebben verslagen leek het toch weer mis te gaan; tegen Apeldoorn en AAS riante overwinningen in een nederlaag en gelijkspel laten verzandden waarna een achtervolgingsrace het logische maar onwenselijke gevolg was. Overigens wel met in het achterhoofd dat de concurrenten elkaar nog te bestrijden kregen.

Met twee keer 7-1 en een 6-2 een schitterende eindsprint voor de helden uit Amersfoort. En dan te bedenken dat de meesten één potje in de maand spelen… Waar zal dit sprookje eindigen?

Dat er wat bij moet komen is onvermijdelijk; we krijgen er immers twee borden bij. De commissie topschaak Amersfoort alsmede een afvaardiging van team 1 is nu druk bezig om een passend functieprofiel op te stellen. Een tipje van de sluier: gezellig, regelmatig mee willen eten en een beetje kunnen schaken. Al is dat laatste duidelijk van ondergeschikt belang. Helaas voor al die mooiweer-schakers: geld is er niet of liever gezegd sponsoring willen we niet, dat laten we graag aan onze buren over in Spakenburg. Dat we in 2013 kampioen van Nederland mogen worden spreekt natuurlijk voor zich!

Tot slot;

25 jaar ben ik er nu mee bezig; groot geworden met de AVRO cursus van ik meen toen nog Max Euwe en Hans Bouwmeester. Nooit de zoete smaak mogen proeven van een kampioenschap (ja, een keer versterkte promotie naar de KNSB als nummer 2); steevast vechtend tegen degradatieschaak bij DBC, PK of Utrecht. Op m’n hoogtepunt geweigerd voor team 1 van PK, niet autistisch genoeg, terug naar De Bilt, aanbeden en verguisd en uiteraard gedegradeerd. Gestopt en weer overgehaald en weer terug bij het warme SGA nest, een jaar net niet gepromoveerd en nu dus wel. En was het die 25 jaar waard? Ach, bij terugkomst thuis wacht toch altijd weer een nieuw boodschappenlijstje of emmer sop om de ramen eens even lekker lente klaar te maken.

En zo is het maar net!

Salut, Lukas