Persoonlijk Kampioenschap Haagse Schaakbond – 4e ronde
De vierde ronde van het Persoonlijk Kampioenschap van de Haagse Schaakbond zit tegen het einde van het derde strijduur als duidelijk wordt dat het een nieuwe koploper kent: Vincent Oudewaal verslaat Marco Vogelenzang die in een eerdere fase de mogelijkheden voor kwaliteitswinst overziet. In een slotfase vol complicaties weet een witte pion de overzijde te bereiken, waarmee het pleit beslecht is en Vincent op 4 punten komt.
Eerder op de avond zijn Melchoir Vesters en Rob van Helvoort al remise overeengekomen in een stelling waarbij Rob graag had gezien dat hij er meer tijd voor had gehad. Hora Vlam verslaat Leo Duijvesteijn, waardoor de nieuwe koploper drie volgers heeft die op 3½ punten staan. Want Akshaya de Groot kan zijn ratingvoordeel niet uitdrukken in een goed resultaat of slechts beperkte schade in zijn partij tegen de witte stukken van Frans van Kampen die met zijn overwinning op de zwarte formatie op 3 punten komt.
Douwe Pietersma en Sjaak van As hebben hun partij een avond eerder vooruit gespeeld. In een strijd om beider eerst gescoorde punt trekt Douwe Pietersma aan het langste eind. Op de avond zelf valt de eerste beslissing op het bord waar de zwarte stukken van Thomas Luk het opnemen tegen de witte formatie van Richard Oranje en geconfronteerd wordt met een voor hem onbekende opening. Het wordt een nuttige schaaktraining voor Thomas, waarin hij erin moet berusten dat de volle winst naar zijn opponent gaat.
Op bord 8 springen de vonken er vanaf tijdens de strijd tussen Frans Vreugdenhil en Joost Scholten, waarbij een aanval van de witte formatie net iets eerder doorslaggevend is. Kees den Otter krijgt een stuk in een poging van de zwarte formatie om aktief tegenspel te krijgen. Daarbij bereikt een zwarte pion de 6e rij. De witte koning en het paard werken goed samen om dit te keepen om aan het begin van het derde uur op twee punten te komen. De strijd daarnaast tussen Tjeerd Ouwehand en Ad Oomes duurt aanzienlijk langer, waarbij de witte formatie onder de voet dreigt te worden gelopen. Maar een onhandige manoeuvre keert de kansen, waarna de winst naar Tjeerd gaat.
René Weerts wint met wit een pion nadat Cor Kanters een rekenfoutje gemaakt heeft. Een fase later komt daar nog stukwinst bij. Ook bij Edo Nitzcher breekt een rekenfout hem op, als een combinatie onderbroken wordt door een tussenschaakje tegen de witte stukken van Bob Ameling. Jaco Arkesteijn weet de oprukkende witte pionnen van Hans Hendriks af te stoppen en de partij te winnen. Adri Voermans revancheert zich tegen Pim van der Meiden en haalt weer de volle winst binnen. Nico Vromans verlengt zijn vormbevestiging in de partij tegen Sipke de Swart. Lang is de strijd in evenwicht, maar dan overziet Sipke dat zijn beide witte torens in de tang kunnen worden genomen door één zwarte loper. Vindt onvoldoende compensatie in de strijd, waardoor Nico dit goed uit weet te spelen om op 3 punten te komen. Peter Monté weet een paar keer de verkeerde klok in te drukken in zijn partij tegen Henrik Tamerus, die koel blijft en de winst binnenhaald voor er ook voor hem een dag later een KNSB-wedstrijd op het programma staat als invaller. De gebroeders Baak komen beiden remise overeen tegen hun zwarte opponenten; respektievelijk John Tan en Theo van Vorselen en William van Zanten haalt voor de tweede achtereenvolgende keer de volle winst binnen.
Ruurd Kunnen raakt de witte koning aan op weg naar een zet waarbij zijn a-pion promoveert. Jan Bouke Tiersma zet de klok stil en haalt de wedstrijdleider erbij om zijn oordeel erover vragen. Met het aangeraakte stuk kan zwart geen reglementaire zet doen. De pionpromotie kan derhalve doorgaan om de witte koning vervolgens beslissend in het nauw te drijven. Monique Keuzenkamp maakt er opnieuw een boeiende strijd van tegen Bart van Strien, maar houdt er geen punten aan over.
Mantel slotkwartiertje
Met het luiden van elf slagen door de klok gaat het laatste kwartiertje van de 4e ronde in en zijn er nog zes partijen aan de gang, maar het echte slotspektakel begint al eerder op bord 11. Theo van Orsouw hoeft alleen maar zijn koning te bewegen met nog ruim 20 minuten op de klok, terwijl Maurits Bos ook nog een zwarte toren ter beschikking heeft. Maar zit in zijn laatste 10 seconden. Daarbij is het niet verboden in de tijd van de tegenstander te denken, om de uitvoering van een elementair mat-met-de-toren-eindspel met succes te volbrengen. Maurits hoeft niet meer te noteren, terwijl dat nu juist een afleidende factor voor Theo is. Een advies na afloop van Frans Vreugdenhil luidt dan ook: wachten met zetten totdat je in de laatste vijf minuten zit, zodat je niet meer hoeft te noteren. Dan kun je sneller zetten en de tegenstander geen tijd gunnen in jou tijd te denken. Nu ligt dat advies er niet tijdens de partij en maakt Theo een beslissende fout, zodra zijn koning de rand bereikt heeft.
Edgar Huisman promoveert met schaak in zijn partij tegen André van der Weide en komt op 2½ punten. Frank van den Bos lijkt onder de voet gelopen te worden door de oprukkende witte pionnen van Edwin van der Leij, doch in tijdnood haalt Edwin er niet het maximale uit en komt er een theoretische remise-eindspel op het bord. Timo Bottema ziet dat een van zijn manoeuvres de kwaliteitwinst voor de zwarte formatie van Jaimy Luk oplevert, maar heeft zijn zet dan al gespeeld. Doordat beide formaties over oprukkende pionnen beschikt moet er zorgvuldig gespeeld worden en komt Jaimy na bijna 3½ uur spelen niet verder dan een gelijkspel en komt eveneens op 2½ punten. De stelling van Twan van der Togt komt gehavend uit de strijd tegen de witte stukken van Ben Ahlers met een pion achterstand, maar weet de gemoederen flink bezig te houden met een oprukkende pionnen formatie. Doch als die geneutraliseerd zijn is het materiaalverschil te groot en kan Ben Ahlers het uitspelen om op 3 punten te komen. Raf van Hogezand blijft goed overeind als zwarte formatie van Simon Dirkse door lijkt te drukken en houdt de partij in balans. Doch in tijdnood kiest hij niet voor passieve zetten om de stelling in tact te laten, waardoor Simon met schaak en materiaalwinst een pion verder op kan laten rukken om van de nul af te komen. Eerder hielden Mark Breton en Leen Prins na een zinderende strijd een remise-stelling over op het bord, waardoor er niemand meer op nul punten staat. De langste partij van deze avond is het spektakelstuk op bord 25 in de partij tussen Hugo van der Laan en Dimitri Karagantcheff. De zwarte verdedigende pionnenlinie wordt voor de ogen van de koning opengebroken, waarna de g-lijn een epicentrum van wederzijdse aanvallen wordt. In tijdnood vindt Dimitri de oplossing die ook zijn opponent in tijdnood brengt, om uiteindelijk de winst binnen te halen.
