LSG 1: Zonder geluk vaart niemand wel

Het eerste team speelt bijna alle belangrijke wedstrijden al in de eerste helft van het seizoen. De eerste topper, uit tegen de op papier sterkste concurrent Het Witte Paard Sas van Gent, stond in de tweede ronde op het programma. In de aanloop naar de wedstrijd waren er twee "tegenvallers" te noteren. Michiel Bosman zou ontbreken en dat had weer tot gevolg dat de schrijver van dit stuk geen non-playing captain kon zijn, hij was nu ineens nodig als invaller in het tweede. Op zich geen probleem want ook het tweede speelde in Sas van Gent.

Bij aankomst in Sas van Gent hadden wij al gelijk de nodige twijfels over de geschikheid van het speellokaal waar naar was uitgeweken (de gebruikelijke speelzaal van Het Witte Paard was niet beschikbaar): twee niet al te grote zaaltjes met weinig ventilatie mogelijkheden direct grenzend aan een druk bezochte bar, waar een biljartwedstrijd gaande was. Bijkomend nadeel was dat ik als speler in het tweede niet eenvoudig de gang van zaken bij het eerste kon volgen. De opmerkingen over het spel bij het eerste zijn dan ook vooral op basis van de nabespreking bij de plaatselijke chinees.

Terug naar de zaal. Ik kan niet oordelen over het zaaltje van het eerste, maar ik weet in elk geval zeker dat ik nog nooit onder zulke slechte omstandigheden heb gespeeld als in Sas van Gent en in ruim 40 jaar lidmaatschap heb ik toch al heel wat wedstrijden gespeeld. Het begon al gelijk in de eerste vijf minuten. De wedstrijdleider bij de de regionale wedstrijd van HWP 4 begon doodleuk zittend naast mijn bord een gesprek te voeren met een bekende. Pas na herhaald verzoek om stilte begon het te dagen bij die wedstrijdleider dat stilte bij schaakwedstrijden ook echt gewenst is. Nadeel van het wegvallen van deze stoorzender was dat het geluid van de aangrenzende bar weer meer ging opvallen. Kortom ik heb het grootste deel van de middag met twee vingers in de oren en als gevolg van mijn slechte openingsspel ook nog eens met de rest van mijn handen in het schaarse haar achter het bord gezeten. En ik kan alleen maar zeggen dat ik ook spelers uit het eerste met de vingers in de oren heb zien zitten. Wellicht kan de KNSB de thuisspelende ploegen verplichten oordopjes aan te bieden wanneer het aantal decibellen tijdens de wedstrijd boven een bepaalde grens komt. De eerlijkheid gebied mij overigens wel te vermelden dat ook Het Witte Paard verre van tevreden was over de speelgelegenheid.Lees verder…