Amersfoort – Caissa

Als kleine club heb je het maar lastig, geweldig om te promoveren naar de 1e klasse, dat is natuurlijk geweldig. Nadeel is dat je dan nog twee koekenbakkers moet zien te vinden die zin en tijd hebben het hele land door te trekken, waarbij de kans groot is dat je geveegd gaat worden. Wat dat betreft is het in Amersfoort allemaal wel relaxed, we spelen gewoon onze potjes, accepteren een uitslag en gaan lekker door met de dingen die er wel toe doen, het avondmaal. Al dat zwart-wit gedoe over promotie/handhaving na ronde 2, zo moet je het niet bekijken, gewoon kijken van ronde tot ronde en zien wat er gebeurt! Die 2e klasse was ook zo ongezellig nog niet !

Hoe verging ons dat vandaag?

Het ontbijt werd deze keer door Dimitri geregeld, ikzelf haalde Lukas op van station en we waren de eersten bij Dimi. Eerst even een verhandeling over hoe het nu met fietsen ging en of dat nog vaak gebeurde. Lukas wijdde nog even uit dat hij ook in de Ardennen had kunnen zitten met zijn fietsclub. Leek hem erg leuk om eens die heuvels op en af te bonken, la redoute, het klinkt gewoon al alsof je op vakantie bent. Dat bleek ik dan weer mis te hebben want het is blijkbaar een hele klus om die berg op en ook af te rijden wisten de mannen mij te vertellen, iets met 1600 km klimmen en 20% stijging. Lukas verkondigde gelukkig dat dat fietsen hem wel wat leek, maar een pot schaken tegen de Hans Ree is ook geweldig natuurlijk, dat je dat in je schaakcarrière nog mee mag maken. Ondertussen griste Lukas vast een broodje van de ontbijttafel want hij begon toch wel honger te krijgen.

Niet veel later kwam René binnen, terug van zijn vakantie en gretig als altijd. De kinderwijk was nog steeds veilig en uiteraard zijn we welkom om nog een keer te komen eten, dank, als de KNSB nu nog een uitwedstrijd kan regelen in die hoek, gezamenlijke ronde in Leiden of zo, zitten wij ook weer gebakken. Jochem had zijn kinderen ook een topdag gewenst en had zin om Paul van der Sterren het vuur na aan de schenen te leggen. Dimitri wist nog dat hij wit had. Kortom we konden er tegenaan. De koffie was weer ouderwets lekker (mijn jus ook), helaas hadden we niet zo een honger zodat Dimi nog met een week aan ontbijt bleef zitten, niet getreurd!

Even naar de Drietand (ik quote Lukas) Allereerst bleken we in een veel te heet achterafzaaltje weggestopt te zijn ten faveure van wat kralen rijgende Indische medelanders. Gek idee dat we ook nog aan de beurt gaan komen en ach, zo ongezellig ziet het er allemaal niet uit; bakkie bami, wat dia’s en kraaltjes, veel meer heeft een mens rond z’n 75e levensjaar eigenlijk niet meer nodig. (einde Lukas)

Gelukkig was de achterafzaal wel ingericht, slechts het hout hoefde opgesteld en toen ik eenmaal weer wist dat d1 een wit veld hoort te zijn ging het vrij soepel. De wedstrijdleider was ook prima op tijd, helaas was er een A iets weg afgesloten (iets wat ik in een mailwisseling had gemist), waardoor wat mannen van Caissa te laat binnen kwamen. Een kwartiertje later dan gepland gingen we dan toch van start! Helaas bleek Arjan vergeten te zijn dat hij moest spelen. Blijkbaar moet ik als teamcaptain nog maar eens te rade gaan wat hier misging, gelukkig was Ed bereid in te vallen. Hij leek lange tijd kans te hebben op meer dan een nul maar het mocht niet zo zijn.

René trok de conclusie dat de vakantie toch wat extra gaten geboord had in zijn geheugen en had weinig kans.

Invaller Johan was als langste bezig en had lange tijd kans op geen nul, maar weinig tijd in combinatie met een ingewikkelde stelling werd hem te veel!

Peter had een te moeilijke stelling zo leek het, zijn tegenstander wist daar wel raad mee en zo ook een nul.

Jochem vertelde een hoop geleerd te hebben van de analyse tegen van der Sterren, ook mooi om te weten uiteraard.

Gerard, onze derde invaller, zit tegenwoordig in de luiers, wat hem minder schaakdruk op levert een snel halfje was dan ook het resultaat.

Dimitri hield Hans Ree vrij soepel op remise, waarbij de man nog een remise weigerde in een toreneindspel met een pion minder (dan ben je gewoon echt een baas!).

Lukas speelde helaas voor hem niet tegen Hans, maar mocht het tegen Hugo doen, kwam als enige echt in aanmerking voor een punt, ook hier was de stelling te moeilijk en remise was een feit.

Joeri had zijn witrepertoire nog eens doorgenomen, maar de variant die Ivo speelde was ongetwijfeld nieuw. Ivo kwam er fraai uit met zijn stukken en won een strakke pot.

Ikzelf mocht tegen Arno en won de nodige tijd met mijn mogelijk enigszins dubieuze opening, dit gaat me wel de ruimte wat bier te drinken. Tegen de tijd dat het spannend werd was mijn mindset derhalve ook weer prima, ik dacht een paar kansen gemist te hebben op winst…dat oordeel bleek veel te positief.

Na een korte (zelf)analyse van mijn partij moge de conclusie duidelijk zijn Arno heeft veel en vele malen meer gezien dan ik en ik ben gewoon met een blauw oog ontsnapt, 2-8 derhalve.

Dank voor de mannen die ons nog even moreel kwamen steunen en volgende ronde in Rotterdam proberen we het gewoon opnieuw.

Aangezien de chinees de laatste keer erg goed beviel in Amersfoort, togen we daar ook nu weer vol goede moed naartoe. Ook dit keer werden we niet teleurgesteld en met dank aan de lezingen van Lukas werd het nog een boeiende avond. Volgende ronde Rotterdam, ik ben er klaar voor!