SGA na 25 jaar weer in 1e klasse

Het schaakgenootschap Amersfoort na 25 jaar weer in de 1e klasse k.n.s.b.

Johan Hut merkt in zijn ‘overzicht’ van k.n.s.b. ronde 2 misschien wel terecht op dat het SGA niet in de 1e klasse thuishoort. Wat mij betreft zijn er genoeg valide redenen te bedenken waarom dit zo is maar ook genoeg fatsoenlijke redenen om te motiveren waarom wij ons makkelijk gaan handhaven. Ik liep na onze promotie van afgelopen seizoen een week of wat rond met het idee om een proloog te schrijven voor onze verrichtingen in 2012-13 maar door een combinatie van een aantal factoren (geen tijd, geen zin, geïrriteerd door het gezwets van een stuk of wat schaaksite-medewerkers) was ik dit goede voornemen ondertussen al weer vergeten. Johan Hut ken ik als iemand die in de regel maar wat kletst maar het is dan ook verdomd lastig discussiëren met hen die thuis geen tegenspraak ondervinden, neemt niet weg dat onze vriend best eerst over zijn Soester- en Hilversumse vrindjes had mogen beginnen alvorens over de op rating nr. 8 uit poule 1B.

Daarom bij deze alsnog een soortement van proloogje en stukje schaakgeschiedenis.

Het SGA was zo rond 1985 op de toppen van haar roem, gepromoveerd naar de 1e klasse met toen veelal namen die ondertussen in team 2 of 3 terug te vinden zijn. Vanaf de tweede helft jaren 80 en beginjaren 90 is de terugval ingezet waarna het SGA vervolgens vele jaren een stabiele 3e klasser is geweest met roemrijke namen als Tissink en Bor.

Begin deze eeuw is er middels een stukje sponsoring getracht om het laatste stapje te zetten naar de 1e klasse van de knsb; Hans Böhm werd aangetrokken, jeugdtalent Dimitri van Leent werd behouden of kwam juist terug van twee jaar hoofdklasse bij Groningen, Matthew Sadler deed een paar potjes mee en sterke lokalo’s als Joost Marcus en Gerrit Muis kwamen over alsmede ondergetekende (maar dan wel als invaller).

Wij begonnen dat seizoen, ik meen 2003, met een fraaie 5,5 overwinning op de Eenhoorn, een van onze favorieten in klasse 2a. Hilarisch hoogtepunt wat mij betreft was de ‘na-neuk’ van een slavische partij van Matthew Sadler; de nog jonge witspeler werd in krap 25 zetten volledig weggeblazen in een slavische partij en bleef tot vervelens toe (wellicht een halfbroer van III of Arie de Ru) proberen z’n gelijk te halen. Tot grote vreugde van ondergetekende wees onze GM op een alleraardigst boekje over de slavische opening met de opmerking “vooral eens naar de naam van de auteur te kijken”. Ja, tegen zoveel humor is geen fatsoenlijk luiermerk opgewassen.

Helaas zijn we dat bewuste seizoen niet gepromoveerd, is het SGA misschien wel gedegradeerd maar de jaren hierop volgend weer naar de 2e klasse teruggepromoveerd en hierna alle jaren rond plek 6, 7 of 8 blijven steken.

Sinds twee jaar spelen Bram van den Berg en ondergetekende weer bij de SGA, niet direct twee namen waarvan de neutrale schaakliefhebber schaakjeuk zal krijgen, maar met daarnaast de komst van Matthew Sadler en sinds vorig jaar Jochem Aubels bleken we duidelijk te sterk voor de 2e klasse. En vorig jaar is promotie dan eindelijk bewerkstelligd, in 2010-11 waren we er eigenlijk al maar gooide een bijzonder zwak optreden in de 9e ronde roet in het eten, iets waar Johan Hut toen ook al wat hatelijkheden voor over had. Wat is dat toch met Johan en SGA? We heten Johan Hut bij deze van harte welkom om vooral eens bij een thuiswedstrijd te komen ‘ruiken’ aan de gezellige schaaksfeer en de bar incluis assortiment doet toch echt niet onder voor een Eppie.

Naar het heden

De basis voor ons team wordt gevormd door twee actieve schaakleden, OGT (Jeroen Bugel) en Peter Reedijk, en Matthew Sadler, een bijzonder groot schaaktalent en bovenal prettig ambassadeur van ons edele spel (kom daar maar eens om bij zo’n Sokolov, wat een aanfluiting die opmerking aan het adres van Danny de Ruiter of al die andere ‘profs’ die elkaar het licht niet in de ogen gunnen).

Dan hebben we zoals gezegd Bram van den Berg, actief op toernooien en in de Duitse competitie en ja, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de overige zeven jonge vaders met drukke banen en dito kinderen zijn, gelukkig wel een gezond stel hersenen maar één keer in de maand schaken wordt een mens nou eenmaal niet beter van.

En zie hier de meeste ingrediënten voor komend seizoen: talent en verstand genoeg maar geen tijd, geen zin, zenuwachtig in tijdnood, openingskennis roestig, hee mag zo’n paard ook daarheen?! enzovoort, enzovoort.

En om het nog even op mezelf te betrekken: na vijftien jaar louter negen potjes knsb en een enkel toernooi snap ik het spelletje nog prima, voorwaarde is wel dat de dames snel geruild moeten worden want anders is er teveel tactiek mogelijk en dan haak ik af, het rekenen tegen al die jonge schakertjes is gewoon duidelijk minder (geworden).

En die zak met geld van jullie dan? Jullie bij SGA hebben toch maar mooi een sterke GM, daar moet wel betaald worden?! Hoe zit dat dan?!

Helaas betalen we allemaal contributie, niemand wordt er betaald en er is al helemaal geen geld om bijvoorbeeld een Jarno Witkamp voor negen potjes in te laten vliegen of om de Nageltjes (afgelopen seizoen zo verdienstelijk ingevallen in de MK, meen iets van 0,5 uit 8 maar iedereen daar zag groei) een potje of wat mee te laten doen.

En de doelstellingen voor dit seizoen?

Nou hopelijk gaan we het vege lijf redden, zoals gezegd zijn we vooral kwetsbaar door een gebrek aan schaaktijd, maar spannend dat het gaat worden! En natuurlijk uit eten na afloop en een hoop lol beleven.

Het zou Johan Hut sieren eens langs te komen alvorens klakkeloos wat te roepen. En van het vertoonde schaakniveau kan ie ook nog wel wat opsteken.

Lukas