Voorschoten stunt in de KNSB-beker tegen LSG
Voorschoten heeft verrassend de vierde ronde van de KNSB-beker. Het viertal Peter Wilschut, Elwin van der Auweraert, Vincent Blom en Midas Ratsma versloeg de buren van LSG met 3-1. En dat was niet onterecht.
Het is alweer 6 jaar geleden dat Voorschoten en LSG elkaar voor het laatst troffen. Destijds was dat in de poulefinale, een gebeurtenis waar op de club ondanks dat er verloren werd, nog steeds over gepraat wordt. Hoewel LSG, vorig jaar verliezend finalist tegen SISSA, één van de sterkst mogelijke tegenstanders was, werd er toch naar de nieuwe ontmoeting uitgekeken.
Teamleider Sander Hilarius kon niet aanwezig zijn en dus was ondergetekende voor de gelegenheid teamleider en wedstrijdleider. Dat teamleiderschap, dat is toch altijd gemakkelijk te doen? Spelers benaderen, opstelling maken, af en toe de juiste bemoedigende woorden spreken en na afloop nog een leuk verslag voor de website maken. Zo moeilijk is dat niet. Extra voordeel was nog dat Sander al een datum had afgesproken, de spelers had benaderd en de opstelling en de uitnodiging had gemaild. Ik hoefde alleen maar de stukken klaar te zetten en de klokken in te stellen en na afloop een handtekening zetten. En de rest van de avond een boek lezen. Wat kon er nog mis gaan? Goed, Elwin had verplichtingen in Delft en zou wat later komen.
Op de dag voor de wedstrijd kwam er een merkwaardige e-mailwisseling op gang. Als reactie op de mail waarin stond dat de wedstrijd om 19.45 uur begon, kwam de vraag of er nou om half acht of om acht uur begonnen werd. Vervolgens kwam de vraag of we op de fiets zouden gaan. Ehm, het is een thuiswedstrijd? Er ontstond dus wel enige onrust bij mij en ik vroeg me af hoeveel spelers op tijd op de goede plek zouden zijn.
Op het geplande aanvangstijdstip (speciaal om 19.45 uur omdat er misschien gesnelschaakt zou moeten worden en we om 12 uur klaar moesten zijn), was de tussenstand 3-1 voor LSG. Voor wat betreft aanwezige spelers dan. Het begin van de wedstrijd werd nog even gerekt door een uitgebreide welkomsttoespraak en te wijzen op de introductie van ons mooie nieuwe materiaal en toen was het 4-2 en werd er toch maar begonnen.
Tegen 2 IM’s, een FM en een speler van FM-niveau, dacht de teamleider dat het een lastige klus zou worden. De jongens hadden er echter wel vertrouwen in en waarom ook niet? Met name Elwin heeft de laatste tijd enkele opvallende prestaties geleverd zoals zijn goede resultaat in Wijk aan Zee en een overwinning op de nummer 6 van de wereld Sergey Karjakin drie dagen eerder.
Na zo’n anderhalf uur leek Vincent prima te staan tegen Eelke Wiersma. Elwin had tegen Jan-Willem de Jong zijn tijdsachterstand alweer omgezet in een half uur voorsprong. Peter had wel veel minder tijd, maar leek wel oke te staan en alleen over de stelling van Midas was niet iedereen tevreden.
Alle partijen bleven gelijk op gaan tot de bedenktijden geslonken waren tot minder dan 10 minuten. Het kon nog steeds alle kanten op, hoewel de kant van LSG toch wel iets waarschijnlijker leek. Peter had zijn tijdsachterstand inmiddels ingelopen nadat Arthur Pijpers drie kwartier had nagedacht over een stukoffer en dat uiteindelijk ook speelde. En Midas stond ‘ineens’ optisch heel goed tegen Raoul van Ketel. Maar daar stond tegenover dat het bij Vincent niet meer zo mooi was. Hij stond lange tijd het beste van de acht spelers en had een kwaliteit geofferd. Dat was niet echt nodig, maar vervelender was het dat zwart met zijn zware stukken richting de witte koning ging en Vincent dat toch niet goed kon verhinderen. Langzaam, maar steeds zekerder werd Vincent de afgrond ingeduwd met uiteindelijk inderdaad een nederlaag als resultaat.
Bij Peter leek het stukoffer toch wel succes te hebben en hij moest met kunst- en vliegwerk op de been blijven. Ook bij Midas was het toch nog uitkijken. Op bord 2 stond Elwin met zwart nog ongeveer gelijk. Wit leek wat actiever te staan, maar hij had zijn tegenstander een dubbelpion bezorgd. De resterende bedenktijd was wel een reden tot zorg, want op alle borden was de verhouding zo’n 1 minuut voor Voorschoten tegen 4 voor LSG.
In het vervolg bleken de Voorschotenaren echter zeer koelbloedig. Elwin zorgde voor een enorme opsteker door torenruil aan te bieden en het resterende pionneneindspel beter in te schatten dan zijn tegenstander. Wie oppervlakkig keek zou zeggen dat het pionneneindspel gunstig was voor wit, omdat wit een eventuele pionnenrace zou winnen, maar Elwin toonde feilloos aan dat het omgekeerde het geval was en hij promoveerde als eerste. En als enige. Alweer een mooi punt dus.
Daardoor zag het er goed uit. Peter had de storm overleefd en Midas was weliswaar een kwaliteit kwijt geraakt, maar had vervelende schaakjes. Raoul van Ketel, geconfronteerd met de nul aan bord 2, moest nu voor de winst gaan en terwijl hij nadacht hoe hij de schaakjes het beste kon ontlopen, viel zijn vlag. Een mooie meevaller voor het Voorschotense team, want Peter had nu voldoende aan remise. En dat ging zeker lukken. Zijn tegenstander had in ingewikkelde stelling met voor allebei weinig tijd één keer een winstkans die hij liet liggen, en Peter wist af te wikkelen naar een eindspel met twee lichte stukken voor een toren. Hij loodste een pion naar de overkant en daarmee werd het 3-1. Een geweldige prestatie!
Voorschoten (2160)-LSG (2354) 3-1
Peter Wilschut (2215,w) – Arthur Pijpers (2370,z) 1-0
Elwin van der Auweraert (2193) – IM Jan-Willem de Jong (2445) 1-0
Vincent Blom (2178) – IM Eelke Wiersma (2355) 0-1
Midas Ratsma (2053) – FM Raoul van Ketel (2247) 1-0
