Kampioenen, normen en topscorers

De kampioenen en degradanten zijn bekend, op de KNSB-site zijn ze allemaal te vinden. Hier ga ik ze niet allemaal noemen, wel probeer ik er nog een paar bijzonderheden uit te halen.

Meesterklasse

Het grote duel was dat tussen BSG en Kennemer Combinatie. De verliezer zou samen met De Stukkenjagers degraderen, bij een gelijkspel zou BSG degraderen. Het werd een bijzonder spannende wedstrijd, het verschil was nooit meer dan een punt. De stand werd zelfs 4,5-4,5 en het grappige was dat de alles beslissende partij ging tussen Henk van der Poel en Rob Duijn. Je mag zeggen: mister BSG tegen mister KC. Duijn speelde zijn 250e wedstrijd voor het eerste van KC en voorganger Bloemendaal. Van der Poel heeft al ongeveer 330 wedstrijden voor BSG 1 op zijn naam staan, waarvan 221 in de hoogste klasse. Hij debuteerde in 1976 in wat toen de hoofdklasse heette en was de jongste speler. Nu, 54 jaar oud, is hij de nestor. Het team bestaat voor meer dan de helft uit twintigers.

Van der Poel kwam een stuk voor, maar had in het eindspel weinig pionnen. Even dachten toeschouwers dat hij zou moeten gaan mat zetten met loper en paard. Dat zou hem ongetwijfeld lukken, maar het kwam niet zo ver. De winst was uiteindelijk toch eenvoudig en BSG handhaaft zich opnieuw in de Meesterklasse. Het verschil is bijzonder klein. De Bussumers versloegen zowel de nummer negen als de nummer tien met 5,5-4,5 en de Haarlemmers hadden in de eindstand twee bordpunten meer, maar een matchpunt minder.

Landskampioen En Passant, dat voor de avond een kampioensfeest had georganiseerd, verloor het laatste duel tegen Rotterdam met 5,5-4,5. Dick de Graaf op het eerste bord (verloren van Rini Kuijf) en Fred Buitenhuis als invaller, dat kon de ploeg zich eigenlijk niet veroorloven. Pikant detail: Bruno Carlier, voorafgaand aan dit seizoen door En Passant buiten de basis gezet en daarom naar Rotterdam vertrokken, won van Friso Nijboer. Eerder dit seizoen won Tea Lanchava, ook door En Passant afgedankt, namens BSG van Richard Vedder. Die vatte dat heel sportief op, zo is te lezen in zijn verslag op deze site.

Accres Apeldoorn werd tweede, het beste resultaat in zijn geschiedenis. Twee matchpunten en slechts anderhalf bordpunt achter En Passant!

Titelnormen

Niet iedere kandidaat slaagde voor zijn normexamen. Frank Erwich (BSG) begon het seizoen overweldigend, maar zakte terug en verloor zaterdag van Quinten Ducarmon (Kennemer Combinatie). Mark Haast (De Stukkenjagers) verloor van Alexander Kabatianski (Accres Apeldoorn).

Vier normen werden wel behaald, waarvan de grootmeesternorm van Martijn Dambacher (Utrecht) de mooiste was. Al koos hij voor een relatief makkelijke manier. Bij winst zou de norm binnen zijn en hij liet zich op bord 10 zetten, waar hij Tom Verhoeven (HMC Calder) versloeg. Maar goed, een score van 7 uit 9 is mooi en de TPR van 2607 is net genoeg.

Sjef Rijnaarts (Accres Apeldoorn) hoefde tegen Bianca Muhren (De Stukkenjagers) alleen maar een zet te doen om zijn meesternorm binnen te halen. Hij speelde ook nog remise en scoorde dus een half punt boven de norm. Zijn TPR is 2521, waar 2450 het vereiste is.

Jasper Geurink (Groninger Combinatie) en Ivo Wantola (Voerendaal) konden beiden een norm scoren, maar speelden tegen elkaar. Geen nood, Geurink won en behaalde daarmee zijn norm, voor Wantola was Geurinks rating hoog genoeg, hij scoorde een norm ondanks zijn nederlaag.

Topscorers

8,5 uit 9: Roeland Pruijssers (Accres Apeldoorn)

7,5 uit 8: Bruno Carlier (SO Rotterdam)

7 uit 9: Rini Kuijf (SO Rotterdam), Martijn Dambacher (Utrecht), Alexander Kabatianski (Accres Apeldoorn) en Oscar Lemmers (Voerendaal).

Pruijssers zat altijd aan een van de eerste vier borden en kreeg twee grootmeesters tegen zich, die hij beiden versloeg: Erwin l’Ami en Lubomir Ftacknik. Alleen Menno Okkes hield hem op remise.

De hoge scores van de routiniers Carlier en Kuijf vallen op. Carlier heeft een paar jaar met En Passant in lagere klassen gespeeld, Kuijf is sinds vorig jaar weer actief na een aantal wat minder actieve seizoenen. In de topscorerslijst aller tijden in de hoogste klasse staat Carlier nu tweede en Kuijf vierde. Koploper is John van der Wiel, nummer drie is Fred van der Vliet. Kuijf heeft een grote kans om Van der Vliet volgend seizoen te passeren. Binnenkort zal ik de nieuwe lijst op deze site publiceren.

Eerste klassen

De kampioenswedstrijden waren toevallig (?) in de laatste ronde gepland.

In 1A won ESG Dr. Max Euwe met 5,5-4,5 van Philidor 1847 Leeuwarden. Dat was nipt, maar een gelijkspel had ook de titel opgeleverd. Het verschil was uiteindelijk heel ruim, drie punten, mede omdat Zukertort Amstelveen niet verder kwam dan een gelijkspel tegen het tweede team van ESG. Dat ontliep daardoor degradatie, maar van competitievervalsing was geen sprake. Amstelveen was gewoon op z’n sterkst opgekomen, ESG overbrugde een Elo-verschil van 185 punten. Groninger Combinatie 2 en HSG degradeerden, voor de Hilversummers de tweede keer op rij. De gebeten hond was HSG’er Roel de Jong, wiens telefoon afging in gewonnen stelling. Was dat niet gebeurd, dan was zijn ploeg niet gedegradeerd. Om de haren uit je hoofd te trekken, maar dat deed hij niet. Hij verliet wel meteen de zaal, maar stuurde dezelfde avond nog aan zijn teamgenoten een keurige excuusmail.

Ook in 1B eindigde de kampioenswedstrijd in 5,5-4,5. LSG versloeg Wageningen VLG Advocaten, al loopt er nog een protest van Wageningen. Jan Timman speelde bij uitzondering aan bord 3, waar hij Edwin van Haastert versloeg. De Leidenaren hebben de gewoonte steeds in een andere bordvolgorde te spelen en de Wageningers dachten deze keer kennelijk: dat kunnen wij ook.

Opvallend groot (8-2) was de overwinning van HWP Sas van Gent op DD. Weliswaar zijn de Zeeuwen altijd een promotiekandidaat, maar DD deed het dit seizoen bijzonder goed.

Nummer tien Amersfoort won ruim (6,5-3,5) van nummer negen Vianen, waardoor ze van plaats wisselden. Bij iedere uitslag zouden ze echter beide zijn gedegradeerd.

Topscorers

Hugo ten Hertog (Paul Keres) scoorde een meesternorm. Heel ruim met een TPR van 2555, waar 2450 nodig was. Tegen de grootmeesters Van der Wiel, Motwani, Dgebuadze en Sadler scoorde hij 2,5 uit 4. Ten Hertog was de eerste speler in de KNSB-competitie die Matthew Sadler versloeg. Zijn 6,5 uit 9 was niet genoeg voor onderstaand rijtje, maar dat vindt hij uiteraard niet erg.

7,5 uit 9: Jan-Willem de Jong (LSG)

7 uit 8: Pal Motwani (HWP Sas van Gent)

7 uit 9: Helmut Cardon (HWP Sas van Gent) en John van der Wiel (DD)

LSG had het kampioenschap natuurlijk niet alleen aan zijn topscorer te danken. De ploeg had maar liefst vier spelers met 6,5 uit 9: Edwin van Haastert, Mark van der Werf, Arthur Pijpers en Rudy van Wessel.

Tweede klassen

2A: SISSA was al kampioen en ging zonder Sokolov en Van Wely naar Groninger Combinatie 4. De toppers waren ook niet nodig, SISSA won met 7,5-0,5. Met 58,5 haalde de ploeg veruit de meeste bordpunten van alle tweede en derde klassen. Een verrassing is dat natuurlijk niet. Groninger Combinatie degradeerde hierdoor, samen met ESG Dr. Max Euwe 3.

2B: Het derde team van Groninger Combinatie ontliep de degradatie. Het steeg van negen naar acht door het rechtstreekse degradatieduel met DSC Delft 2 met 5-3 te winnen.

2C: Vreugde en verdriet dus in Delft, het eerste team was al kampioen. Het verloor, net als landskampioen En Passant, wel de laatste wedstrijd, met 5-3 van De Pion.

2D: De klasse waarin zo lang nog van alles kon gebeuren. Venlo werd kampioen, Veldhoven steeg nog even van negen naar zes door PION met 5,5-2,5 te verslaan.

Topscorers

8 uit 9: Floris van Assendelft (SISSA) en Eelco de Vries (ASV)

7,5 uit 9: Henk-Jan Visser (Caïssa-Eenhoorn), Sjoerd Plukkel en Rick Duijker (beiden De Wijker Toren), Rick Lahaye (Spijkenisse) en Tjapko Struik (UVS)

Derde klassen

Alle koplopers werden kampioen. Onderin wisselden nog wel wat nummers acht en negen van plaats, wat voor henzelf een grote gebeurtenis was, maar niet iets om er hier uit te lichten. Daarom meteen naar de topscorers:

8,5 uit 9: Mark Kremer (Laurierboom-Gambiet), Mark Timmermans (Dordrecht) en Rob van Meurs (Dubbelschaak’97)

8 uit 9: Jan Lootsma (Sneek), Jim Klinge (DSG Pallas) en Fred Slingerland (Oegstgeest’80)

Dan een heleboel spelers met 7,5 uit 9, maar ik noem nog Vincent Rothuis (Zevenaar), die aan het begin van het seizoen twee wedstrijden miste, maar de andere zeven allemaal won.