Liechtenstein; over schaken, klok en geknoei

Dezer dagen speel ik het schaaktoernooi in Liechtenstein. Zie schach.li. Wat een avonturen in dit dwergstaatje. Ik zit hier met goede vriend Karel van der Weide, die in de top van het klassement staat. Ik knoei wat af, en heb na zeven ronden 2 punten. Gelukkig is hier veel te wandelen, lezen en te schrijven (aan mijn nieuwe boek bijvoorbeeld). Het is hier gezellig, soms saai, en soms boeiend. Kortom, een geweldige vakantie!

Vandaag is de achtste ronde en ik speel met zwart als een krankzinnige. Ik doe veel volkomen achterlijke zetten. Ik leef nog een tijdje, maar na zet 35 is het gebeurd, ik ga een toren achterkomen. Dan gebeurt het, mijn tegenstander voert zijn 39e zet uit, staat die toren voor, en vergeet zijn klok in te drukken. Meestal attendeer ik mijn tegenstander hierop, nu doe ik niets. Het is al voor de tweede keer in de partij…de eerste keer zei ik overigens ook niets. NU heeft hij nog ruim vier minuten. Ik heb een paar zetten, 39… c5-c4 is wel de beste (en dan sta ik nog steeds totaal verloren), maar ik voer hem expres niet uit.

Hij staat naast het bord, hij zit aan het bord, maar heeft niets in de gaten. Ik durf amper te kijken naar de klok. Ik zie de kaap van 3 minuten toch nog, ik zie 1 min 37….Ik begin me lullig te voelen, ondanks dat ik in mijn recht sta. Ik zie de klok onder de 30 seconden komen. Ik voel me nog iets lulliger dat ik hem niet vertel dat zijn klok loopt terwijl ik aan zet ben. Maar ik weet ook dat ik niets meer ga zeggen. Ik heb de beslissing niets te zeggen twee minuten terug al genomen, realiseer ik me. Opeens staat zijn klok op 0:00. Direct daarna heeft-ie het in de gaten, drukt zijn klok in. Zijn klok staat echter wel op 0. Ik: ‘Herr Schiedsrichter’Lees verder…