LSG wint nipt van SO Rotterdam
Zoals de captain van LSG Folkert Jan opmerkte nadat de wedstrijd was beëindigd: Tussen ons zweeft het resultaat bijna altijd om de 5-5. Dan wint LSG en de andere keer Rotterdam. Nu viel het kwartje voor ons net naar de andere kant. LSG is na een jaar sterker teruggekomen in de meesterklasse. Immers met Nikolic en Sprenger zullen zij zeker in het linker rijtje gaan eindigen. Rotterdam heeft een stapje terug moeten doen, omdat het nu eenmaal moeilijk is om aan sponsorgelden te komen, tegen de achtergrond van de voortdurende economische crisis.
Dat het nu ook weer “close” was blijkt uit de uitslag, maar ook uit het feit dat maar liefst zeven partijen in remise eindigden. Aan beide zijden moest er aan een aantal borden hard gewerkt worden. Van een soepele overwinning was dan ook geen sprake.
Blijkbaar moet een aantal spelers het ritme nog oppakken, want spoedig was er een drietal remises te noteren. Zonder dat er iets noemenswaardig gebeurde werd het punt gedeeld bij de partijen tussen: Frans Cuijpers en Rudy van Wessel, Bruno Carlier en Michiel Bosman, Rini Kuijf en Jan Willem de Jong.
Daarna scoorde LSG tweemaal. Johan Quist is nog een beetje roestig en kreeg openingsles van Arthur Pijpers. Hij maakte het karwei krachtig en overtuigend af. Onze jonge debutant Robby Kevlishvili moet natuurlijk nog wennen aan dit niveau. Hij kwam zeker niet slecht uit de opening, maar miste de consequenties van Tb5. Daarna kreeg Martin Roobol een makkelijk lopende koningsaanval. Wit kon geen vin meer verroeren en werd door zwartspeler bekwaam opgebracht.
Snel daarna volgde een remise tussen Michiel Besseling en Eelke Wiersma. Wit stond de gehele partij prettiger, maar het evenwicht was (nog) niet echt verstoord. Een teleurstelling kwam daarna voor de Rotterdammers in de partij van Jan Willem v.d. Griendt tegen Edwin van Haastert. De Leidenaar stond het grootste gedeelte van de partij prettig tot beter, maar deed daar verder niets mee. De zwartspeler kwam los en in het dubbele toreneindspel toonde hij zich slagvaardiger. Juist op het moment dat Jan Willem echte kansen kreeg door met zijn koning naar e3 op te lopen en met zijn toren de witte pion op g2 kon pakken, gaf hij de partij remise omdat hij bang was met nog slechts 4 zetten te gaan door de vlag te gaan?! Met iedere zet krijg je er wel 30 seconden bij, blijkbaar is dat toch nog even wennen.
Na de eerste tijdcontrole restten ons nog drie partijen. Aan het eerste bord een zware partij tussen Bart Michiels en Pedrag Nikolic. De witspeler had constant het initiatief en vooral was hij actief op de koningsvleugel met zijn zware stukken. Maar Bart keepte goed en kon alle gevaren neutraliseren. En met een remise tegen zo’n sterke grootmeester was hij best tevreden. De strijd tussen Martin Martens en Mark van der Werf begon langzaam met de bekende variant van de Spanjaard. Bekende motieven, maar met wit toch wel een prettige stelling. Dit resulteerde in pionwinst voor wit, waarna behalve de dame alle stukken werden afgeruild. Wit had een vrijpion op de b-lijn, maar het was niet nodig om met zijn koning uit zijn hok te komen, want dan zou winst nog moeilijk worden.
Martin offerde zijn e-pion op en plaatste zijn witte dame op c7, waarna de winst een snel feit werd. Tenslotte de partij die als laatste eindigde: Mohammed Yasen en Stefan Blitterswijk. Deze partij bleef lang in evenwicht, totdat het leek alsof zwart het initiatief naar zich toe trok. Wellicht dat er na g5 meer in had gezeten. Zoals het nu ging won de witspeler zelfs nog een pion en moest Mohammed alle zeilen bijzetten om de remise binnen te halen.
Gedetailleerde uitslagen:
