Wageningen pakt de draad weer op
Zouden de schakers van Wageningen VLG Advocaten de fantastische resultaten van vorig seizoen kunnen herhalen? Toen werd op een haar na het kampioenschap gemist door in de slotfase onnodig van LSG te verliezen. De eerste ronde van het nieuwe seizoen was meteen een goede testcase, want het pittige Philidor Leeuwarden kwam op bezoek. Wat op papier een lastige wedstrijd leek, bleek in de praktijk eigenlijk een makkie. Haast achteloos werden de Friezen opzij gezet, vijf overwinningen en vijf remises resulteerden in een 7½-2½ overwinning voor Wageningen. Opnieuw bleken de wedstrijdinstelling, de concentratie en de teamgeest de ingrediënten voor het Wageningse succes.
De wedstrijd werd geopend met een aantal rustige remises. Bert Torn en Jan Hania besloten elkaar geen pijn te doen en de vrede werd dan ook snel getekend. Bij Erwin Oorebeek en Tjapko Struik was er wellicht sprake van wederzijds respect. Al in het vroege middenspel kozen beide spelers voor een zetherhaling. Kees Stap had tegen Jippe Kamstra steeds een prettige stelling, maar concreet voordeel heeft er nergens in gezeten. Toen er een viertoreneindspel op het bord kwam, was remise ook hier het enige mogelijke resultaat. Jeroen Franssen moest tegen Jouke Algra behoorlijk in de ankers om zijn stelling te keepen. Hij heeft de laatste jaren echter aangetoond dit kunstje goed te beheersen en ook nu behaalde hij redelijk eenvoudig remise.
Na deze vier remises kwam de Wageningse puntenmachine vol op stoom. De overwinning van David van Eekhout tegen Nick Maatman was daarbij een meevaller. Nick leek vanuit de opening hele goede kansen te hebben, maar naarmate het middenspel vorderde nam David het heft in handen. Mat in één was daarbij een abrupt einde. Sander van Eijk had tegen Bas van der Lijn zoals gebruikelijk al snel een grote voorsprong in tijd. Toen hij ook nog een kwaliteit won, twijfelde niemand meer aan de overwinning. Of het teruggeven van de kwaliteit goed was valt nog te bezien, maar Bas slaagde er niet in om alle witte dreigingen te pareren. Fred Jonker won tegen Addy Lont met een goed berekend paardoffer. In het ongelijke lopereindspel met drie pluspionnen heeft hij wellicht nog een remisekans weggegeven, maar toen Addy die kans niet pakte was het snel bekeken. Jan Timman bracht tegen Migchiel de Jong het beslissende punt op het scorebord. In het dame-eindspel had Jan wellicht een pion te veel (!) om te kunnen winnen. Toen Migchiel hem echter de kans gaf om die pion terug te geven, was de winst thematisch fraai.
Dit betekende 6-2 en alleen onze nieuwe Veenendaalse aanwinsten waren nog bezig. Erik van den Dikkenberg leek tegen Auke van der Heide de hele partij geen voordeel te hebben, maar slaagde er toch in om een toreneindspel met een pluspion te bereiken. Met vaste hand werd dat vervolgens naar winst gevoerd. Stefan Bekker knokte tegen Eddie Scholl na een mislukte opening goed terug. Hij bereikte een goed dame-eindspel, maar koos te vroeg voor dameruil. Velen dachten dat hij het pionneneindspel nog ging verliezen, maar Stefan had het beter gezien en bereikte veilig de remisehaven.
De ruime overwinning betekent dat Wageningen nog mag dromen om wederom een seizoen in de top mee te draaien. “De wedstrijden tegen Philidor en tegen SISSA in de tweede ronde beschouw ik als voorronde Champions League”, aldus captain Bert Torn. “Als we die winnen, doen we met de grote jongens van KC mee, anders wordt het een jaartje subtop.” Toen Bert die woorden uitspraak, wist hij nog niet dat SISSA een flink aantal stevige konijnen uit de hoge hoed had getoverd. Dus we kunnen ons borst de volgende ronde waarschijnlijk nat maken. Maar die twee punten tegen Philidor pakt niemand ons meer af (geen gedoe en protesten deze keer) en we zien wel hoe het verder loopt.
