Een bevredigende executie
Op mijn webbrowser heb ik bij mijn favorieten staan de site www.capitalpunishmentuk.org.
Het is een alleraardigste site waar allerlei uiterst belangwekkende informatie op staat. Zo vind je er informatie over degenen die in het Verenigd Koninkrijk ooit het niet alledaagse beroep van “hangman” uitoefenden, over hoe het heksen, dieven, moordenaars en valsemunters zoal verging op het allerlaatst van hun leven. Alles erg leerzaam, zeg nu zelf. Tot vrij recent werd er ook iedere maand een zaak onder de loep genomen die op het Britse eiland ooit had geleid tot een executie ten overstaan van een “unruly crowd”, een roerige menigte. Die een “good hanging” in die vervlogen dagen wel wist te waarderen.
Een parallel: niet zelden zie je tijdens een speelronde op club of toernooi dat zich plotseling een groepje verzamelt rond een bepaald bord. Daar wordt dan de koning van een van de spelers geëxecuteerd. Zeker weten. Het lijkt wel of de schakers het ruiken. De menigte vormt zich spontaan en in no-time. Een menigte, geen roerige, maar wel tuk op een publieke executie. Ik herinner mij een bijzonder spectaculair geval tijdens een toernooi in het Oostenrijkse Velden. Op een gegeven moment waren er 10-20 man verzameld rond het bord van twee grootmeesters en ten overstaan van deze menigte werd het eindspel K + 2P versus K+ pi op kundige wijze ten einde gevoerd. U weet, het is een prestatie om dit moeilijke eindspel tot een goed eind te brengen. De man met de paarden deed dat. De verliezer droop af, onmiddellijk nadat hij de notatiebiljetten had ondertekend. Hij had zichtbaar moeite om zijn tranen te bedwingen. De meute, waaronder ik, was muisstil. Je kon een speld horen vallen. Grootmeester Donner zou het wellicht over “een geur van heiligheid” hebben gehad, als hij er bij was geweest.
