Chennai, de stad van het WK + video

The Big Match. Match of the Century. In de Noorse en Indiase media zijn de verwachtingen hooggespannen voor de match om het wereldkampioenschap tussen Viswanathan Anand en Magnus Carlsen. En toegegeven, ieder evenement waar het Noorse wonderkind aan meedoet krijgt altijd iets meer cachet, zo ook het WK dat aankomende zaterdag begint in het Indiase Chennai.

Aankomst Magnus Carlsen in het Hyatt Regency, eerder vandaag.

Waar Wereldkampioen Anand afgelopen maandag geruisloos intrek nam in het hotel, stonden de internationale media woensdag klaar om Magnus Carlsen op te vangen. Het is altijd grappig om te zien hoe Carlsen zich overvallen voelt door alle aandacht, zoals te zien in de video die ik ervan maakte.

Ook ik heb de Magnusmania te pakken. In maart bezocht ik het kandidatentoernooi in Londen en in juni toog ik naar de Tal Memorial in Moskou om Carlsen te zien winnen van Anand – het was hun laatste ontmoeting voor de match. Het is dan ook een logische stap om ook India te bezoeken. Voor €1000 kocht ik een retourtje Chennai plus drie weken hotelovernachting, regelde een toeristenvisum en vroeg een perspas aan. Afgelopen maandag stapte ik het vliegtuig in, het onbekende tegemoet.

Bij aankomst in Chennai ging ik eerst met Peter Doggers naar het officiële hotel, Hyatt Regency, waar de spelers, bobo’s en meeste journalisten verblijven en waar ook de match gespeeld wordt. Het is een imposant gebouw, een geweldig hotel. Werkelijk waar. Maar eenmaal in mijn ‘hotel’, op een kilometer afstand, aangekomen waren de condities wat anders – achter de balie lag de receptionist op een dekentje te slapen.

Laat ik eerst vermelden dat ik mijn volgende verslagen alleen op de Engelstalige versie NewsAboutChess.com zal plaatsen. Maar omdat ik de definitieve pers-accreditatie nog moet ontvangen, plaats ik dit verslag liever niet in het Engels.

Mijn eerste indrukken van Chennai (vroeger bekend als Madras) zijn: chaotisch, vies, vervuild, armoedig en moeilijk toegankelijk voor toeristen. Het is een stad met meer dan 6 miljoen inwoners, waarvan ongeveer 20% analfabeet is. Na twee dagen heb ik nog geen toerist op straat gezien. Om alvast in de stemming te komen:

Een belangrijk vervoersmiddel is de Auto rickshaw, een gemotoriseerde tuktuk. Ze zijn klein, flexibel en trekken snel op, en zijn daarmee enorm geschikt om tussen het stilstaande verkeer door te zoeven. Door het vele verkeer hangt er een mooie laag stof boven de stad – de zon zal er niet snel fel worden.

Het verkeer gaat kriskras door elkaar heen. Toeteren is het nieuwe kijken. Maar er wordt wel aan de verkeersregels gehouden. Het geeft Peter Doggers de kans om bij rood licht veilig over de weg te lopen en een foto te nemen van een poster van het WK. De vrouw op de poster is het hoofd van de deelstaat Tamil Nadu, waar Chennai in ligt. De staat is de hoofdsponsor van het evenement.

In tegenstelling tot veel andere toptoernooien wordt er in Chennai wel veel reclame gemaakt in de stad. Je merkt het ook aan de mensen en de kranten: de match leeft enorm.

Het treinstation van Chennai. Een van de mooiere gebouwen in de stad.

Binnen is het druk. Mensen wachten, kopen wat eten bij de vele kraampjes of bivakkeren op een kartonnen doos op de grond.

Even buiten het station vind je wildplassers en zwerfhonden.

Een van de twee rivieren die door Chennai stromen. Het is een van de meest vervuilde van heel Zuid India. Visueel is het water een dikke drab. Qua geur moet je aan een riool denken.

Een groot gedeelte van de stad is opengebroken vanwege de aanleg van een metronet. Met een geplande opening van 2015 in het verschiet wordt er dag en nacht aan de bouw gewerkt.

Qua architectuur is de logica ver te zoeken.