‘Veel lol in de partijen en ook daarna…’’

Anish over het Europees Team Kampioenschap met partijanalyse

…het land van de Poolse ‘Rzeczpospolita’…

Er zitten een paar dagen tussen de twee toernooien: het Europese Landenteams Kampioenschap en het Wereld Team Kampioenschap. Derhalve is er gelegenheid om terug te zien op het eerste toernooi.

De teamleden naast mijzelf waren de ervaren vechtjas Ivan Sokolov, Erwin L’Ami en Jan Smeets, beiden met een geweldig schaakinzicht en ten slotte de jonge en eerzuchtige Robin van Kampen, die vers bloed in het team inbrengt.

Het toernooi werd gehouden in het hartje van Polen en wel in downtown Warschau. Ik wist niet goed wat we ervan konden verwachten, maar we werden aangenaam verrast door de ongelofelijk modern aandoende omgeving, waarvan zelfs de zeer westerse Europese staten het een en ander zouden kunnen leren in dit land van de Poolse ‘Rzeczpospolita’ (republiek, vert.).

Het uitstekende hotel was goed gesitueerd, behalve voor degenen die hun ramen aan de ‘verkeerde’ kant hadden, zodat zij overlast ondervonden van de luidruchtige nachtclub in de nabijheid. Zoiets is in het drukke centrum bijna onvermijdelijk. Het restaurant liet aangename herinneringen na, hoewel men zal begrijpen dat naarmate het toernooi vorderde, menigeen de Poolse cuisine buiten het hotel ging verkennen.

Instabiliteit

Het Nederlandse team is berucht om zijn opmerkelijke onbestendigheid tijdens het toernooi, maar tegelijkertijd vermaard om zijn even opmerkelijke vastheid waar het op het eindresultaat aankomt. Zelfs een gelijkspel tegen Maleisië (Olympiade 2012) kon niet voorkomen dat de Hollanders toch weer een factor van belang waren voor het bepalen van de eindrangschikking en de verdeling van de ereplaatsen. Ook ditmaal kon het verlies tegen Oostenrijk in de eerste ronde ons niet uit het veld slaan. We vochten ons terug en we zouden zelfs weer in de top hebben meegedraaid, ware het niet dat we tegen Rusland een ongelukkige wedstrijd speelden en verloren.

U begrijpt al: de eerste ronde verliep niet naar wens. Tegen de degelijke Ragger kon ik steeds druk uitoefenen, maar het bleek niet voldoende in het toreneindspel. Als ik had kunnen zien hoe het een paar dagen later afliep in een soortgelijk eindspel tussen Anand en Carlsen, dan had ik wellicht de winstweg gevonden in dit zeer gelijkstaande eindspel, maar in die dagen nam niemand dat serieus. Terwijl onze lager gerangschikte tegenstanders er op een of andere manier in slaagden om Robin en Erwin met zwart te neutraliseren, zag Jan Smeets zelfs kans om te verliezen. Jan is ongetwijfeld een zeer sterke spel(l)er, maar aangezien hij de laatste tijd weinig schaakt, heeft hij wat tijd nodig om op toeren te komen.

Hoe sterk ons vierde bord werkelijk is, moge blijken uit de 2012 Olympiade en het Europees persoonlijke kampioenschap 2012, waarin Jan ook met een nederlaag begon, maar in beide gevallen vervolgde met vijf overwinningen. Vooruitlopend op de zaken: Jan was goed op weg, maar dit toernooi was te kort voor hem.

Gedeeltelijk herstel

Het herstel tegen Wales (4-0) was verwacht. We hadden allen een heerlijke partij waarin de tegenstander mocht tegenstribbelen, maar niet verder dan je het toelaat. Dit overkomt je wel in een simultaan, waarbij het soms lijkt of beide partijen toewerken naar een spectaculair meesterwerkje.

De volgende uitdaging liep meteen weer uit op een koude douche. De jonge Israëliërs gaven ons een lesje en weer werd het 1,5-2,5 (drie remises en verlies aan bord 4). Ik mishandelde mijn stelling zo deerlijk, dat ik dankzij mijn reputatie nog een half punt kon redden. In de overige drie partijen hadden we geen winstkansen en Jans voorbereiding aan bord 4 faalde toen hij koos voor materiaalwinst in plaats van zijn koningstelling te beveiligen. Geloof het of niet: de uitslag was nog geflatteerd voor ons.

Toch gaven wij ons niet gewonnen. Achtereenvolgens wonnen we van Denemarken en Polen 3 (de ‘Goldies’) waardoor we voor de rustdag op een +1 score kwamen. Ik miste een kans om een volle pion voor te komen tegen Sune Berg Hansen met een zeer ongewone paardzet en de overwinning op Marcin Tazbir kwam als geroepen, want mijn steriele spel begon zorgwekkende vormen aan te nemen.

Bovenin meedraaien

Na de rustdag moesten we tegen Tsjechië, een serieuze tegenstander. Ik had het geluk aan mijn zijde, net als Ivan Sokolov aan bord 2, die de ene partij na de andere won. Toch ging het nog mis aan de twee andere borden, zodat we een matchpunt weggaven.

In de volgende ronde ging het gelukkig heel wat beter. Halverwege de match leek het op een gelijkspel af te stevenen, maar het resultaat 3,5-0,5 was zeer overtuigend. De enige die niet won was ikzelf, maar ik mocht niet klagen. Ik dwong de stugge Lenic om in een van de hoofdvarianten van de Grünfeld op remise aan te sturen. Weliswaar stond ik zelfs een fractie beter met 4 tegen 4 op een vleugel, maar alleen Magnus kan daar goede zaken mee doen. Lenic kon een simpele vesting opwerpen.

Na was het tijd om echt mee te gaan doen in de top van het klassement. Onze volgende tegenstander was Rusland, een serieuze uitdaging. Ivan Sokolov die op 5,5 uit 6 stond, oordeelde dat die score beter is dan 5,5 uit 7 en hij stond zijn plaats welwillend af aan Erwin l’Ami die het aan bord 2 mocht proberen tegen Svidler. We kregen allemaal een goede stelling vanuit de opening, maar aan het eind kon Erwin de druk van zijn voortreffelijke tegenstander niet langer aan. Grischuk speelde een erkend foute variant van de Caro-Kan waardoor ik op weg leek om te gaan winnen, terwijl Robin van Kampen Morozevich overklaste. Echter: ik verknoeide het en Robin even later ook, zodat het 1,5-2,5 werd in plaats van andersom. Weg was onze hoop op een goede score.

Team building

De winst met 3,5-0,5 tegen Bulgarije in de laatste ronde was welkom, maar het veranderde niet veel aan de geschiedenis van het Europese schaken. Ik won een aardig eindspel tegen Rusev (Topalov had een rustdag) en Sokolov bereikte de begeerde medaille voor zijn prestaties aan bord 2.

Samenvattend: ongetwijfeld had het Nederlandse team veel plezier tijdens het toernooi, zowel op de borden als na de partijen alsook in het Italiaanse restaurant en de goedkope maar geweldige Dönertent. Ook de tafeltennistafel verhoogde de sfeer. Alles bijeen een recept voor goede teambuilding.

De volgende etappe is Antalya: het Wereldkampioenschap voor landenteams. Ons team wordt op twee plaatsen gewijzigd: in plaats van Robin van Kampen en Jan Smeets zullen Sergei Tiviakov en Loek van Wely opdraven. Duim voor ons!