Een koningsdrama

De column van Jean-Pierre Geelen in de Volkskrant van 11 november 2013 heeft als titel “Schaakspel” met in het raster de zin “een door en door beschaafde vrouw in de huiskamer, die ondanks alle emotie beheerst haar afgewogen verhaal wist te doen”. Wij schakers zijn er inmiddels aan gewend dat journalisten en politici het schaakspel in hun beeldspraak opvoeren. Daar kijken we niet meer van op of erger: dat valt ons niet meer op. Het gaat hier echter om de echtgenote van huisarts Tromp uit Tuitjenhorn die zegt dat haar man al heel snel in een weerloze pion in een wrang schaakspel is veranderd. Als de huisarts een pion is geworden, wie zijn de spelers in dit spel?

Ik heb de tv-uitzending niet gezien en Geelen vertelt het ook niet. De inspectie? Het betrokken ziekenhuis? Voor- en tegenstanders van euthanasie? Het openbaar ministerie? Of zou het zijn dat de beeldspraak-gebruikers ervan uitgaan dat de stukken op het bord zelf spelen? Dan kan ik ‘weerloze pion’ begrijpen te midden van vijandelijke stukken die vrijuit kunnen bewegen.

Geelen lijkt daar zelf ook zo over te denken als hij spreekt over een wrang schaakspel waarin alle spelers de juiste zet meenden te doen. De huisarts heeft voor de meest vèrstrekkende en dramatische wending gekozen: hij heeft zich het leven benomen vanuit de euthanasienorm “langdurig, uitzichtloos ondraaglijk lijden voorkomen”. Een drama in de ware zin van het woord.Lees de column van Theo Mooijman