Vincents Ruit aan diggelen
HSG verliest kansloos in Amsterdam
We zouden tegen Laurierboom-Gambiet spelen met een ruit. Nadat captain Vincent Pandelaar zich in de voetbalwijsheden van Johan Cruijff had verdiept, trok hij de conclusie dat dit wel eens de beste oplossing kon zijn om een team te bestrijden met een overkill aan Elo-punten.
In het voetbal schijnt de ruit te bestaan uit de beste mensen van het team op sleutelposities. Je kunt met de ruit naar voren of naar achteren spelen. Vertaald naar het schaken, betekent dit in Vincents Ruit: het kwartet kanjers op de borden drie tot en met zes. Die krijgen dan niet de sterkste tegenstanders en moeten gaan scoren. Als kop en staart wat kunnen sprokkelen, krijg je misschien een goed resultaat.
Een briljant concept, maar helaas werkte het niet, zoals tactische opstellingen meestal niet werken. De HSG-ruit scoorde slechts 1 uit 4, twee halfjes. Het sprokkelen ging zelf iets beter: anderhalf uit vier, waarmee de kansloze nederlaag van 5,5-2,5 is verklaard.
Een normale opstelling zou waarschijnlijk hetzelfde resultaat hebben gehad, de tegenstander is gewoon een maatje te groot.
De captain treft geen blaam, we hebben er in ieder geval voorpret van gehad en ook een beetje napret.
‘Hoe staat het nu met je ruit, Vincent?’ (Als onderdeel van de ruit speelde Vincent zelf met zwart keurig remise).
‘Nou, die is kapot’.
Drie wedstrijden, drie nederlagen, HSG opnieuw in zwaar weer. Er is nog wel hoop, het waren niet de minste tegenstanders die we hebben gehad. In januari de eerste echte vierpuntenwedstrijd, tegen het ook nog puntloze Kennemer Combinatie 2. De verliezer van die wedstrijd zal vermoedelijk degraderen, de winnaar mag nog hopen.
Op het plein voor het Woestduincentrum in de Woestduinstraat (Amsterdam, woeste stad achter de duinen) kwamen we een oud-strijdmakker tegen, Carol-Peter Gouw. Er speelden zaterdag acht teams in het Amsterdamse wijkcentrum, ook de teams van Caïssa en Amsterdam West.
Carol-Peter: ‘Het gaat geloof ik niet zo goed met HSG, hè. En hij lachte zijn gulle Carol-Peter Gouw-lach.
‘Jawel hoor, de sfeer op de club is in jaren niet zo goed geweest’.
Carol-Peter: Ín sportief opzicht, bedoel ik. Ik snap het niet, jullie hadden de bond toch kunnen vragen om een indeling in een lagere klasse?
‘Vrijwillig degraderen? Nee, daar doen wij niet aan. Maar we dachten dat we ons in de tweede klasse wel zouden kunnen handhaven, net als vroeger HSG 2. Kennelijk is de tweede klasse sterker geworden.´
‘Nee, jullie zijn ouder geworden’, schaterlachte hij.
Toen was het tijd om naar binnen te gaan.
Ben ik te oud voor de tweede klasse KNSB, is ons team te oud voor de tweede klasse?, vroeg ik me na afloop af. Eens kijken ons team bestaat uit: 1 zestiger, 3 vijftigers, 2 veertigers, 2 twintigers. Heel veel ervaring, maar ook te oud?
Dat kan het toch niet zijn. Ik heb wat spitwerk verricht, ben gaan graven in het competitie-overzicht in de hoop ergens een aanknopingspunt te vinden. Heb ik gevonden: Fischer Z. (de punt staat er vanwege het einde van de zin, is geen onderdeel van de naam).
Vaak speelden we als HSG 2 met Fischer Z in de dezelfde tweede klasse. Het ene seizoen won Fischer Z, het andere HSG 2. Ik herken veel namen uit die periode, Fischer Z van nu is redelijk te vergelijken met Fischer Z van een paar jaar geleden. Er waar speelt Fischer Z nu? Inderdaad in de derde klasse!
Dus het bewijs dat de tweede klasse sterker is geworden? Misschien, maar als het dezelfde spelers zijn, dan zij die natuurlijk ook allemaal ouder geworden. Te oud voor de tweede klasse dus? Ach, wat doet het er ook toe.
Over de wedstrijd van zaterdag valt qua uitslag niet veel meer op te merken, dan dat aan onze kant Daan Bes een overwinning in de tas leek te hebben, maar hij liet zijn tegenstander glippen: remise. En natuurlijk de heldendaad van Martijn Benschop die zijn partij won aan het eerste bord, waar hij in het belang van de ruit zou worden opgeofferd. Hij versloeg de teamleider van Laurierboom Gambiet, die zelf plaatsnam achter het bord omdat de eerstebordspeler niet kwam opdagen.
Te vermelden valt nog wel wat er niet gebeurde. Er werd niet een minuut stilte gehouden voor Nelson Mandela. Dit gebeurde dit weekeinde wel bij veel andere sportwedstrijden. Ook werd er niet een minuut stilte in acht genomen voor de afgelopen week overleden Lex Jongsma, die in de eerste ronden nog had meegespeeld in de KNSB-competitie voor VAS. Tenminste, niet bij ons in de benedenzaal.
De website van de KNSB had zondag om 12.00 uur nog niets gemeld over het overlijden van een van de grootste ambassadeurs van de schaaksport in Nederland.
