Belevenissen van een arbiter: Univé-toernooi bijna ontspoord
Ook het 17e Univé Schaaktoernooi ontkwam niet aan bezuinigingen. Al bleef de schade wel beperkt. De meest in het oog springende maatregel betrof de sluiting van het bedrijfsrestaurant ‘De Korf’ in het gemeentehuis van Hoogeveen. Geen maatregel van de toernooiorganisatie, maar van de gemeente Hoogeveen zelf. Menig schaker maakte hier gebruik van om samen met gemeentepersoneel de lunch te nuttigen tegen redelijke prijzen, voordat er topprestaties achter het bord geleverd moest worden. De ruimte was er nog wel, zelfs het interieur inclusief vitrines was onveranderd, maar de vitrines waren wel leeg en je miste de aanblik van lekkere broodjes, soep, yoghurtjes en de geur van frikadellen en kroketten die aan het eind lagen te wachten om meegenomen te worden, waarna je bij de kassa door een vriendelijke mevrouw ‘smakelijk eten’ gewenst werd. Maar niet alle overbodig geworden apparatuur uit de keuken bleef ongebruikt. De al jaren bij de toernooiorganisatie betrokken broers Johannes en Koos Dijkhuizen, brachten als gelauwerde horecaondernemers de hele middag drankjes, diverse broodjes, hamburgers en ballen gehakt aan de man en wel op zodanige wijze, dat die vriendelijke dame aan de kassa al gauw vergeten was.
Dit was niet de enige hindernis die het toernooi dit jaar moest overwinnen. Ook al denk je als organisatie alles aardig voor elkaar te hebben, dan kunnen invloeden van buitenaf nog lelijk roet in het eten gooien. Bij de tweede ronde van de Open- en amateurgroep was het al raak. Een wisselstoring tussen Assen en Beilen zorgde ervoor dat de spelers die met de trein uit Groningen kwamen ernstige vertraging opliepen. Sipke Ernst had de mogelijkheid om snel ander vervoer te regelen en kwam slechts een half uur na het startsein de Burgerzaal binnen. Een aantal rekende op de door de NS beloofde bus, maar die kwam niet opdagen. Toen werd de toernooibus erop uitgestuurd om zes door de NS in de steek gelaten schakers naar hun plaats achter het bord te brengen. Pas om tien over half vier kwamen zij het gemeentehuis binnen. Veel te laat natuurlijk (40 minuten na de deadline van een uur te laat komen), maar vanwege overmacht werd clementie betoond en na het stilzetten van de klok om drie uur (aanvang was twee uur), konden zij toch nog een enigszins acceptabele partij schaken. Met dank aan de tegenstanders voor het begrip!
De volgende dag had de pechduivel weer wat anders voor ons in petto. Even na het begin van de derde ronde, ook in de Kroongroep waren de eerste zetten op het bord uitgevoerd, vulde een kort maar donderend kabaal de Burgerzaal. Wat was dat nu? Ik keek rond, zag geen rookwolken of omgevallen tafels, maar zag wel dat er een schilderij niet meer op zijn plaats hing. Er hingen vijf grote schilderijen aan de lange wand, gemaakt door leerlingen van het Roelof van Echten college bij een speciale workshop rond het thema schaken, gegeven door de schilder Gerard van de Weerd. Ze hingen aan dunne kabels die bovenin vastzaten aan in de muur geschroefde haken. En een van die haken was er simpelweg op de een of andere manier uitgegleden. Het schilderij (rechts op de foto) was niet zo zwaar en viel ook niet van grote hoogte, maar het lawaai was er in de stille zaal niet minder om.
Aangekomen bij het ‘ongeval’ keek ik Francis Lessman aan, die daar naast het gevallen schilderij – dat netjes naast de tafel op de grond stond, alsof het daar hoorde – aan het bord zat, om te zien hoe erg hij geschrokken was. Dat viel mee, gezien zijn nuchtere reactie: “Ik heb nergens aangezeten, hoor!” We waren nog wel bezorgd of de andere haken het wel zouden houden, maar gelukkig zijn die in de muur blijven zitten.
Ook op maandag was ons geen rustige start gegund. Die dag dreigden de spelers van de Kroongroep te laat te komen voor hun tweede ronde. Oorzaak: langs de weg tussen het gemeentehuis en het aan de rand van Hoogeveen gelegen hotel ‘De Spaarbankhoeve’, het verblijf van de Kroongroepspelers, waren werklui onaangekondigd bomen aan het kappen! Weg afgesloten. Wat nu? Zonder aarzelen en zonder toestemming werd het fietspad gebruikt als alternatief en alsof er niets gebeurd was betraden de spelers ook die dag volgens schema de arena. Ja, de twee chauffeurs van onze toernooibusjes, toernooisecretaris Johan Valk en Harrie Kuik, konden zeker dit jaar laten zien dat ze niet voor één gat te vangen zijn!
Hiermee was het ergste wel achter de rug. Verdere terroristische acties leken achterwege te blijven. Toch werden we donderdagmiddag in ronde zeven van de Open groep weer opgeschrikt door een snerpend geluid van een schuurmachine. Hoog in de toren van het gemeentehuis werden er voorbereidingen getroffen om het hout van de toren rondom de klok van een nieuw verfje te voorzien. Gelukkig duurde het niet al te lang, Misschien moest de beste man zijn kinderen uit school halen of had hij nog een afspraak bij de tandarts, in ieder geval waren we toch vrij snel van de overlast verlost. Bij de laatste ronde deed de NS opnieuw een poging om het toernooi een hak te zetten. Bij een treinstoring tussen Zwolle en Meppel waren drie spelers betrokken. Een van hen gaf er de brui aan en keerde om naar huis. De andere twee, waaronder tweevoudig jeugdkampioen van Nederland Zyon Kollen, bleven hoop houden. Toen ze eindelijk bij station Hoogeveen gearriveerd waren, stond daar het toernooibusje al te wachten om ze pijlsnel naar de speelzaal te brengen, zodat ze slechts met een half uur achterstand aan hun partij konden beginnen. Het moge duidelijk zijn: het Univé Schaaktoernooi laat zich niet zomaar het kaas van het brood eten!
