Het geheime wapen van De Stukkenjagers

Dit verslag zal niet gaan over het sprookjesachtige Stukkenjagershuwelijk tussen de teamleider van het eerste team Cor van Dongen en Winifred Paulis (speelster uit ons derde team). Die waren ten tijde van de wedstrijd op de terugtocht van hun huwelijksreis in Mexico, dus voor hen moesten invallers worden geregeld.

Het verslag gaat ook niet over het fameuze ontbijt waarom het Stukkenjagersteam al jaren bekend staat om de teamspirit te vergroten.

Ook zal ik niet spreken over het altijd geanimeerde après d’échecs in het mooie clublokaal ‘De Harmonie’ waar bestuurslid César Becx het veelal over heeft in zijn proza op onze prachtige site.

En ook niet over de tweede après d’échecs bij de traditionele Griek ‘Zorba’ die inmiddels weet dat er na een externe ronde zo’n gezelschap van pakweg tussen de 10 en de 30 mensen te verwachten valt. Hoogstwaarschijnlijk heeft de eigenaar de KNSB-ronden waarin de Tilburgers thuis spelen ook in zijn agenda gezet.

Nee, ditmaal zullen we uit de doeken doen over welk geheim wapen De Stukkenjagers beschikken. De eerste foto laat letterlijk een glimp zien waar dit over gaat. Het gaat om het duel tussen tussen De Stukkenjagers 1 en Caissa 1 uit Amsterdam.

Waarom deze ontboezeming? Waarom zouden we ons geheime wapen prijsgeven aan de concurrentie? Welnu, als bovengenoemde César Becx de gasten welkom heet in zijn van anekdotes voorziene speeches, spreekt hij meestal over de wijze waarop de Stukkenjagersteams van plan zijn de tegenstanders te bestrijden. Daar wordt dan heel lacherig over gedaan en de nietsvermoedende opponenten nemen plaats aan de borden die zorgvuldig zijn neergezet. Niet altijd doet het wapen zijn werk, maar afgelopen zaterdag werkte het wonderwel. Waar gaat het nu eigenlijk over? Laten we nog even terugkomen op bovenstaande foto, die met tegenlicht is genomen; licht dat naar binnen schijnt vanuit de straatkant van het gebouw. Op de foto zijn de spelers zichtbaar aan de borden 7, 8 en 9 terwijl er nog net een fractie van de zwartspeler aan bord 6 te zien is. Al deze spelers zitten haaks op de lichtval die van de ramen aan de voorkant en aan de achterkant te zien zijn.

Laten we eens naar een tweede foto kijken:

De strijd aan de topborden: helemaal links Marc Overeen (aan bord 3), daarachter Rob Witt (bord 2) en grootmeester Paul van der Sterren (bord 1). Rechtsachter Stefan Beukema en Anne Haast.

De heren uit Amsterdam kijken recht in het licht dat van het raam aan de achterzijde naar binnenkomt. De Stukkenjagers zitten met hun rug naar de raamkant, terwijl de tegenstanders grote moeite ondervinden om dit winterlicht, waar soms de zon doorbreekt en dan weer achter de wolken verdwijnt, te verdragen. Geen wonder dat hier 2½ punt aan Tilburgse zijde werd binnengehaald. Oudkampioen van Nederland, grootmeester Paul van der Sterren, had dan wel de hele partij een plusje tegen de jonge Stefan Beukema, maar we hadden toch ons geld gezet op de onverzettelijkheid van onze jeugdspeler. En inderdaad kwam er een welverdiend halfje op het score bord.

Plaatsvervangend teamleider Anne Haast rekende in no time af met een oud-finalist van het NK, Rob Witt.

Anne Haast – Rob Witt

Op het derde bord vond een zwaar loopgravenduel plaats dat uiteindelijk door ondergetekende in zijn voordeel werd beslist.

Marc Overeem – Herman Grooten

Even verderop, middenin de zaal zien we een duel tussen de op papier sterkste Stukkenjager, invaller Maurice Peek en grootmeester Hans Ree (zie foto).

Hier is duidelijk te zien dat Ree geen last heeft van lichtspiegelingen, niet van de voor- als ook niet van de achterkant van het gebouw. Hij rekende in een strakke partij af met de man die onze sterk schakende teamleider – in het vliegtuig uit Mexico – moest doen vergeten. Dat was dus een misrekening om die op bord vier te zetten. Helaas moeten we het zonder de zetten doen, omdat onze ‘Belg Maurice’ uiteraard geen trek had om dit debacle nogmaals te aanschouwen.

Gelukkig slaagde onze man op bord 5, Bram van den Berg er in om met zwart niet te verliezen van de op papier sterkere Arno Bezemer. Die had nog niet door dat hij dit lichtvoordeel in een punt had moeten omzetten. Waarschijnlijk raakte zijn geest wat vertroebeld door het levensgrote glas bier dat Bram al vanaf zet één naast zijn bord had gezet.

Arno Bezemer – Bram van den Berg

Op het laatste bord verliepen de zaken niet zoals van te voren uitgedokterd. Tijmen Kampman op bord 10 had niet alleen wit, maar vooral het voordeel van het invallende licht aan de voorkant. Dat maakte veel te optimistisch, getuige het stukoffer dat hij pleegde, want er kwam niet uit tevoorschijn wat hij verwacht had.

Dat was een enorme tegenvaller, want het bord was zo gepositioneerd dat ons geheime wapen hier zijn werk had moeten doen.

Door deze resultaten ging de wedstrijd lang gelijk op en liet iedereen dus zijn licht schijnen over de duels aan de borden die nog lang aan het spelen waren (6, 7, 8).

Omdat het licht hier van links en rechts tegelijk kwam, hadden De Stukkenjagers hier niet het thuisvoordeel waar men graag op rekent en daarom ging de strijd hier lang gelijk op.

Bianca Muhren had een toreneindspel tegen Ivo Timmermans dat er wellicht iets gunstiger voor haar uitzag, maar waar normaal gesproken toch geen winst te behalen zou zijn. Tenminste, dat dachten de kibitzers. Gelukkig voor ons werd het de tegenstander zwart voor ogen en hij greep ergens vreselijk mis. Dat was een onverwacht extra halfje, dat heel belangrijk zou zijn!

Daar stond tegenover dat Mark Haast een toreneindspel met twee pionnen meer tegen Robert Kikkert had. Maar hier bleek het omzetten in winst toch te stuiten op flinke problemen. Uiteindelijk lukte het onze speler helaas ook niet om verder te komen waardoor hij in remise moest berusten. Dat was een flinke tegenvaller.

Mark Haast – Robert Kikkert

Daar leek nog een tegenvaller bij te komen, toen Mart Nabuurs naar eigen zeggen een droomstelling verziekt had. Hij stond toen minder en hij kwam zelfs twee pionnen achter. Maar door enorme activiteit te ontplooien bleek er uiteindelijk weinig aan de hand en toen hij na verloop van tijd zelfs een pion voor was gekomen, leek Mart kleine winstkansen te hebben. Er kwam een abrupt einde aan deze partij toen de tegenstander ineens door de vlag ging en zo vriendelijk was om dat zelf ook nog te melden. Waarschijnlijk door gebrek aan voldoende licht de display niet goed in de gaten gehouden en toen er ineens een lichtstraaltje naar binnen kwam, plotseling opgemerkt dat hij de tijd had overschreden.

Rogier van Arkel – Mart Nabuurs

Zo werden twee matchpunten tegen een toch bijzonder sterke tegenstander over de streep getrokken en hebben wij de achtervolging, voor zover we daarvan kunnen spreken, ingezet op Charlois/Europoort. Die zullen in elk geval twee matchpunten en een sloot bordpunten moeten kwijtraken, willen wij aanspraak kunnen maken op een eventuele promotie naar de Meesterklasse. Makkelijk zal het niet worden, we zijn helaas nu ons geheime wapen kwijt…

De persoonlijke uitslagen:

Bovengetoonde partijen of fragmenten van deze wedstrijd via de viewer:

En natuurlijk onze geachte wedstrijdleider, die zoals een goed arbiter betaamt, vrijwel onzichtbaar bleef!

(Alle foto’s zijn door schrijver dezes genomen, met toestemming die de wedstrijdleider aan Anne Haast had gegeven om de foto’s te nemen…)