“Ik was tevreden met mijn spel en verliet het toernooi met een prettige nasmaak.”

‘Het Wimbledon op schaakgebied’

Het jaar begon voor mij met het toernooi in Wijk aan Zee, zoals het de laatste zes jaar het geval is geweest. Ditmaal was het extra belangrijk voor mij om eindelijk eens goed te spelen en ik had hogere verwachtingen dan ooit tevoren. Het evenement staat bekend als het Wimbledon op schaakgebied, maar ik heb de stille hoop dat Wimbledon ooit het Wijk aan Zee op tennisgebied genoemd zal worden.

Ofschoon er geruchten waren dat Tata Steel aarzelde om de traditie voort te zetten (en uiteindelijk bleek inderdaad het budget aanzienlijk te zijn teruggeschroefd), was het organiserend comité er toch in geslaagd om een toernooi van de grond te krijgen dat kon wedijveren met eerdere jaargangen. Het aantal deelnemers was echter teruggebracht naar twaalf (wat nog altijd een grote luxe is wanneer men het afzet tegen het tegenwoordig gangbare, maar absurde, formaat met vier tot zes spelers!), maar aan kwaliteit had het toernooi niets ingeboet, dus niemand had iets te klagen.

Om wat meer aandacht in de media te creëren, maakte het toernooi een kleine rondreis door één ronde in het Rijksmuseum in Amsterdam te spelen en één ronde in het HighTechCentrum Eindhoven: een belevenis op zichzelf. Daar valt nog een hoop over te vertellen, maar in dit artikel wil ik me bepalen tot het schaakgedeelte van mijn toernooi. Als u geïnteresseerd bent in alle organisatorische bijzonderheden, verwijs ik u graag naar de vele artikelen en verslagen die u op internet kunt vinden.

Hoge aspiraties, klaar voor mijn taak!

Mijn voorbereiding bestond uit een prima kerstvakantie in Japan en een korte trainingssessie met mijn nieuwe trainer, de ervaren grootmeester Vladimir Tukmakov. Achteraf gezien de juiste aanpak en ik was er klaar voor om het toernooi met hoge verwachtingen te beginnen.

De loting wees uit dat ik de meeste favorieten voor de eindzege pas tegen het einde van het toernooi zou ontmoeten, dus was ik gebrand op een goede start. Dat doel werd min of meer bereikt.

Over mijn snelle remise met zwart in de eerste ronde zal tegenstander Leinier Dominguez wel niet naar huis hebben geschreven. Hij kon me niet voor problemen stellen in een eindspel na de Berlijnse verdediging. Gelukkig was mijn tweede partij heel wat opwindender en ik boekte mijn eerste overwinning.

Giri – Naiditsch

Deze zege deed me goed, maar in de volgende partij kwam mijn plusscore al direct in gevaar.

Van Wely – Giri

Dat mag men een ontsnapping noemen en ik was ongelooflijk gelukkig tijdens de eerste rustdag.

Het Rijksmuseum…

Het Rijksmuseum was een onvergetelijke ervaring met vele photo-shoots en interviews. Mijn ontmoeting met Wesley So nam een gunstige wending en ik slaagde erin om de hele partij druk uit te oefenen, hoewel ik ergens een kans moet hebben gemist. Mijn tegenstander verdedigde zich echter bekwaam en daardoor houd ik goede herinneringen aan deze partij.

Na alweer een rustdag verwachtte ik een rustige partij tegen Harikrishna, maar hij koos een scherpe opzet in de gioco piano en er ontstond een ingewikkelde partij. Ik miste enkele mogelijkheden voor de tijdcontrole en moest na de 40e zet constateren dat mijn voordeel zo goed als verdwenen was. Gelukkig was mijn tegenstander niet tegen zijn taak opgewassen en ik kreeg het initiatief terug. Op het moment dat ik al praktisch gewonnen stond, begon ik de zaken weer ingewikkeld te maken en ik kwam in een interessant toreneindspel terecht dat ik gelukkig toch nog netjes over de eindstreep bracht.

Harikrishna – Giri

Een bescheiden, maar solide +2

Na deze partij produceerde ik uitsluitend remises, wat het voor de lezers van dit artikel misschien wat bederft. Toch had ik zo nu en dan aardige partijen.

Ik miste een kans voor open doel tegen Gelfand na een goed gespeeld eindspel. Vervolgens hield ik een moeilijke stelling tegen Caruana remise. Tegen toernooileider Aronian deelde ik de lakens uit, maar ik kwam er niet ver genoeg mee. De partij tegen Rapport was vermakelijk, maar na een orkaan belandden we toch in een gelijkstaand toreneindspel.

Tegen Karjakin bereikte ik met wit hoegenaamd niets en in mijn laatste partij tegen Hikaru moest ik alle zeilen bijzetten om mijn problemen in de opening het hoofd te bieden..

Nakamura – Giri

Zo scoorde ik een gedegen, zij het bescheiden +2. Dat was niet genoeg om de leider en latere winnaar van het toernooi, Levon Aronian, onder druk te zetten. Toch was ik er niet ontevreden mee. Mijn spel liet een prettige nasmaak achter. Ik nam een weekje vakantie en het schrijven van dit artikel is mijn terugkeer in de wereld van werken aan schaak. Ik zie uit naar mijn volgende toernooien, ook al weet ik nog niet welke dat zullen zijn.

Tot spoedig!

P.S. U kunt mijn uitvoerige verslag van dit toernooi lezen in het eerstvolgende nummer van NewInChess. Daarin kom ik onder andere terug op het fantastische resultaat van Aronian, enz.