Opstellingen KNSB-competitie
Sinds anderhalf jaar volg ik weer de KNSB competitie, mede dankzij de Schaaksite.
Wat mij echt verbaast is dat teams zo maar een paar extra buitenlandse grootmeesters in kunnen zetten.
Vorig jaar deed de latere kampioen En Passant dat met Landa en Short. Mij lijkt dat competitievervalsing, maar misschien is het wel volgens de regels. Ik vraag me wel af of of hier geen discussie over is geweest.
Ik kan me voorstellen dat je een lijst van schaakspelers moet overleggen, die het team vormen en die daar dan ook regelmatig voor uitkomen, zo nodig aangevuld met spelers uit een lager team. Bij andere sporten zou dit volgens mij ondenkbaar zijn. Ajax dat Messi en Ronaldo op de spelerslijst heeft staan voor de wedstrijden tegen Feijenoord en PSV, of gaat die vergelijking niet helemaal op?
Als ze tijdig zijn aangemeld kan het zonder problemen voor de eerste teams van een vereniging.
Er zijn (voor zover ik weet) geen regels voor de maximale speelsterkte van de invallers in de eerste teams.
Stel je eens de volgende situatie voor: Een club heeft 8 spelers opgegeven met ratings tussen 2000 en 2100 als basisspelers. Er is ook een GM op de ledenlijst bij deze club maar niet opgegeven aan de KNSB omdat hij mogelijk maar een enkele wedstrijd zou kunnen spelen. Moet je dan hem ook gaan verbieden om mee te mogen doen in de wedstrijden voor deze club als hij wel beschikbaar is?
Ik denk niet dat je vergelijking met het voetbal opgaat, Messi en Ronaldo zijn bij andere clubs al geregistreerd. Bij voetbal wordt er ook vaker gespeeld en is het dus ook bijna niet mogelijk om voor meerdere clubs veel wedstrijden te kunnen spelen als het regeltechnisch zou kunnen.
Er zijn inderdaad clubs die spelers inhuren voor de belangrijke wedstrijden: promotie of degradatie. Dit is competitievervalsing, waar de KNSB geen probleem mee heeft.
Romantisch gezien moet een speler iets met de club hebben, het liefst in de interne spelen en in de buurt wonen. Zo is de competitie ooit begonnen, de ene schaaksoos daagt de andere uit. Herinvoering van zulke regels zou in de hoogste klassen een kaalslag opleveren, met LSG als sterkste. Het zou het zeker een stuk gezelliger maken.
In Nederland valt het nog mee. In België was er bijvoorbeeld vorig jaar een wedstrijd waar slechts 1 belg meespeelde op 16 spelers (2 teams van 8 spelers): schaken-brabo.blogspot.be/2013/06/belgische-interclubs-apotheose.html
Daarnaast kampen we ook met teams die spelen met ellenlange spelerslijsten:
schaken-brabo.blogspot.be/2013/07/de-sterktelijst.html
Tenslotte is er bij de topteams geen enkele schaamte om de reglementen uit te buiten. Zie mijn meest recente blogartikel: schaken-brabo.blogspot.be/2014/02/het-wilde-westen.html
Het is niet dat we niets doen om er iets aan te veranderen maar de bevoordeelde clubs gebruiken alle middelen om elke verandering te dwarsbomen.
Deze discussie is al vaker gevoerd natuurlijk. Sommige mensen zijn 100% voor de mogelijkheid spelers te betalen, anderen zijn 100% tegen. Daartussen ligt een heel groot grijs gebied.
Momenteel wint niet de sterkste club de KNSB competitie, maar de club met de grootste zak geld. Voor mij wordt de competitie daardoor onaantrekkelijk: het gaat niet langer om de beste schakers, maar om de rijkste donateurs.
Maar ben ik ook weer niet tegen alle sponsoring. Het is leuk als de plaatselijke winkelier een club wat geld geeft voor bijvoorbeeld training of prijzen. En dat mag dus ook volgens de regels.
Er zit echter geen enkele limiet op die sponsoring, waardoor het mogelijk is, zoals de afgelopen twee jaar, om de gehele KNSB competitie af te kopen. Winst staat dan bij voorbaat vast.
Wat ik me altijd afvraag als het om sponsoring van schaakteams gaat, is wat de motivatie is voor verenigingen die deze praktijken hanteren. Sponsorgeld gebruiken om trainingen te organiseren, de lidmaatschapskosten te drukken, of om na een externe partij een hapje te gaan eten: dat begrijp ik. Maar als marginaal clubje een stel grootmeesters inhuren om je het kampioenschap te bezorgen: daar zie ik de lol niet van in. Ik vind de competitie hierdoor niet alleen een stuk minder aantrekkelijk, zoals Lucas zegt, maar de waarde van een kampioenschap is momenteel natuurlijk ook flink gekelderd. Ik hoop dan ook dat we over een jaar of twintig terugkijken op deze jaren en zeggen: Ja, wat een rare teams kochten er toen het kampioenschap! Nu doen we het gelukkig allemaal op eigen kracht 🙂
Supporters vieren de overwinning van een club mee alsof het hun eigen overwinning is. Fans spenderen massaal veel geld om toch maar zoveel mogelijk te gelijken op hun idool. Je hebt altijd mensen die zichzelf afspiegelen t.o.v. anderen want het bezorgt hen een beter gevoel.
Naar mijn idee zijn er al tientallen jaren teams die het kampioenschap ‘kopen’.
Is daar iets aan veranderd?
De muis loopt naast zijn vriend de olifant op de brug en roept dan: wat stampen we hard, hé!
Dank voor de reacties. Op zichzelf vind ik sponsoring een goede zaak. Het zou de Meesterklasse echter veel interessanter maken, als die meer gelijk verdeeld was over de topclubs.
Verder is het blijkbaar mogelijk om middenin het seizoen buitenlandse grootmeesters aan te trekken. Als dat invallers zijn voor Nederlandse grootmeesters, die elders verplichtingen hebben, kan ik me daar nog wel iets bij voorstellen.
Maar het zet de deur ook open voor het tijdelijk aantrekken van topgrootmeesters voor belangrijke wedstrijden om het resultaat daarvan te beinvloeden.
Als de KNSB hier geen probleem mee heeft, blijft deze situatie bestaan en kunnen dit soort ongewenste ontwikkelingen zich blijven voordoen.
Een nog niet genoemd nadeel is de gewoonte van zo’n gesponsorde "topclub" om, als ze het kampioenschap 1 of 2 ronden voor het einde reeds binnen hebben, de geldkraan compleet dichtdraaien. In de laatste ronde(n) mogen dan de, vaak te zwakke, amateurs van de vereniging spelen. Voor de tegenstanders is dat meestal een zinloze oefening.
Ik ben benieuwd waar je precies op doelt, Lucas. In de meesterklasse kan ik zo snel geen voorbeeld bedenken, laat staan dat dit een gewoonte zou zijn. Ik kan verder ook begrijpen dat er mensen zijn die sponsorgeld ergens anders voor aan willen wenden, maar dan moet daar wel dat sponsorgeld voor zijn. Sponsoren hebben ook wel eens wensen. En voor bijvoorbeeld training moet ook animo zijn. Ik ken een club uit een nogal klein dorp die enkele spelers hebben die op meesterklasseniveau meekunnen. Zonder sponsoring speelt die club echter niet in de meesterklasse en is er een risico dat die spelers naar elders vertrekken. Met olifanten meestampen is wat mij betreft daarom veel te kort door de bocht, al mag iedereen zijn of haar succes vooral met iedereen meevieren. Zonder sponsoren zien we overigens ook het (professionele) (groot)meester gilde vanzelf helemaal verdwijnen uit onze nationale competitie. Ik zou daarom pleiten voor juist veel meer sponsoring. Dat is echter niet zo makkelijk, al lijkt dat volgens sommige commentaren wel. De Duitse competitie bijvoorbeeld, vind ik erg aangenaam om te volgen.
Ach, voorbeelden genoeg, Hendrik. Een van de wrangste gevallen die ik me zo herinner is de Variant die voor een wedstrijd in plaats van met 10 slechts met 7 man kwam opdagen, waaronder ook nog eens 4 zwakke invallers. Het team had zich namelijk al geplaatst voor de play-offs.
Nou, je komt nu met 1 voorbeeld, Lucas, van iets wat niet eens om een kampioenschap ging. Daarvoor was Rotterdam de kampioen, die heb ik daar nooit op kunnen betrappen en daarna eerst Groningen en toen HSG, die kon ik daar ook al niet op betrappen, Voerendaal ook niet, En Passant ook niet, vandaar dat ik me een beetje verbaasde, Lucas. Bij De Variant is het denk ik een paar keer voorgekomen in geval ze reeds geplaatst waren voor de playoffs, maar de manier waarop daar op gerageerd werd zullen ze niet als heel prettig ervaren hebben.
Henk heeft gelijk, De Variant is het enige voorbeeld. Andere clubs worden daar door Lucas nu op afgerekend.
Dan over ‘op eigen kracht spelen’. De Nederlandse profschakers hebben geen ‘eigen’ club meer. Als die niet worden betaald, spelen ze nergens. Als er geen sponsoring meer is, krijg je een competitie zonder Giri, Van Wely, Sokolov, Tiviakov, l’Ami, Timman en vul het rijtje maar aan. Sommigen van hen zijn zelfs voor hun inkomen afhankelijk van competities. Ik word er niet blij van als een profschaker een kantoorbaan zoekt en daardoor bijna nooit meer een toernooi kan spelen.
Een competitie met profspelers zorgt ervoor dat meer spelers extra kansen krijgen om normen te scoren, iets bij te leren,… Daarnaast wordt een competitie met profspelers in het algemeen harder gespeeld dan met puur amateurs. De reglementen worden maximaal gebruikt waarbij men terecht wel eens de vraag kan stellen of het nog sportief is. Is de uiteindelijke balans positief of negatief?
Wat betreft dat dichtdraaien van de geldkraan door topclubs – dat was een combinatie van een kennelijk niet helemaal zuivere herinnering van mij en wat literaire overdrijving. Overigens heeft ook de winnende club van het afgelopen seizoen wel eens een speler opgesteld die je normaal gesproken in de onderbond zou verwachten. Maar dat was gelukkig een uitzondering.
Zo’n competitie zonder profspelers, door Johan Hut omschreven, zou trouwens helemaal niet gek zijn. Dat sommigen van hen voor hun inkomen afhankelijk zijn van de betaalde competitie is daarbij niet relevant. Het is niet de taak van de KNSB om te zorgen voor het inkomen van bepaalde schakers.
Uit het oogpunt van sportiviteit en een zuivere competitie zou het daarentegen een grote verbetering zijn. Neem als voorbeeld een partij tussen (a) iemand met een kantoorbaan die voor zijn eigen inkomen zorgt en daarnaast ook nog schaakt en (b) iemand die betaald wordt voor het schaken zelf en zich dus de hele dag kan voorbereiden, zowel mentaal en fysiek als op schaaktechnisch gebied. Is zo’n partij in sportief opzicht nog wel eerlijk? Ik vind van niet. Logischer zou zijn om profs tegen profs te laten spelen. En amateurs tegen amateurs.
Een vermenging van profs en amateurs is natuurlijk ook wel eens aardig, maar daar hebben we dan de open toernooien voor.