SO Rotterdam wint van een verzwakt En Passant
Ach ja zo’n laatste ronde betekent dat voor de meeste clubs dat de competitie al gespeeld is, de doelstellingen bijna of helemaal behaald zijn, ergo er wordt om de bekende baard van de keizer gespeeld. Dit betrof dus ook de wedstrijd tussen En Passant en Rotterdam, EP was immers voor de tweede maal landskampioen geworden en de Rotterdammers zouden wellicht als derde gaan eindigen. In het verlengde van bovenstaande werd het de wedstrijd van de invallers, namelijk EP had er maar liefst vijf, d.w.z. geen enkele GM, maar wel vijf IM’s en Rotterdam had drie invallers nodig. Het is heel begrijpelijk dat je budgettair al rekening houdt met het volgende seizoen.
Het Rotterdamse team kon mede daardoor de wedstrijd verdiend winnen. En Passant liep qua score dan ook steeds achter de feiten aan, hetgeen ten slotte resulteerde in een 4-6 overwinning en een fraaie derde plaats in de eindstand voor de Maasstedelingen.
Al snel namen de bezoekers een kleine voorsprong. De partijen tussen Rini Kuijf en Manuel Bosboom en tussen Arthur Rongen en Arie van Diemen werden snel remise gegeven. Robby won van Jan-Matthijs van Leeuwen, maar liet zich bijna verrassen. In het Siciliaanse Morra-gambiet vergiste de zwartspeler zich even, door namelijk voordat hij Pe5 speelde eerst Le7 in te lassen. Nu leek wit met Lb5+ te gaan winnen, maar het stukoffer bleek direct te verliezen. Iets langer werk hadden Henk Vedder en Frans Cuijpers nodig. De ouverture van de partij was bijzonder door de witte zetten: 2. h4 en 3. h5. Maar er kwam geen spectaculair gevolg, mede omdat zwart de dreigingen snel wist te neutraliseren.
De volgende tussenstand bracht een 3-4 voorsprong voor de Rotterdammers. Bart Michiels won eenvoudig van de op het laatste moment ingevallen captain van EP – Guido de Romph. Het krachtsverschil was gewoon te groot, Bart peuzelde op de zwarte damevleugel maar liefst drie pionnen op en ruilde daarna professioneel alle stukken af. Hiermee werd Bart niet slechts de topscorer van het Rotterdamse team, maar ook van de gehele Meesterklasse met 7½ uit 9. Voor Jan Willem van de Griendt was het een vrolijke dag, hij behaalde een IM norm. Toch probeerde hij het nog serieus tegen Richard Vedder, maar deze bleef gewoon solide staan, controleerde alle centrumvelden, voorkwam verdere witte activiteit op de koningsvleugel en de partij eindigde in een zetherhaling. Karel van der Weide leed m.i. een onnodige nederlaag tegen Zhaoqin Peng. Het werd Koningsindisch met de bekende schema’s, waarbij alle witte en zwarte stukken zich concentreerden op de koningsvleugel en bovenal de f-lijn. Karel besloot tot een ruiltransactie via de f-lijn waarbij hij zich helaas vergiste en totaal verloren kwam te staan, op deze manier de witspeelster aan een makkelijk punt helpend. Zetten zoals 26. Dg6 en zeker 28. Txf1+ hadden de schade kunnen beperken.
De wedstrijd werd bijna beslist door de winst van Bruno Carlier op Dick de Graaf. Bruno kwam al prettig uit de opening, maar Dick kan soms tactisch heel gevaarlijk zijn. Hij offerde met Txh5 een kwaliteit en rukte daarmee de zwarte koningsvleugel open. Hoewel ook daarna voor wit verloren bleef staan, werd het voor de toeschouwers nog wel spectaculair en Bruno moest nauwkeurig spelen om niet in gemene valletjes te trappen. De zware koning moest verhuizen naar de damevleugel, wit offerde een toren op a1, zwart offerde weer terug op d2, kortom leuk om te zien voor de toeschouwers.
Inmiddels was de eerste tijdcontrole bereikt en het was duidelijk dat Rotterdam de wedstrijd zou gaan winnen. Martin Martens won tegen Arie van den Hoogen na een lange laveerpartij. Na de Spaanse opening werden de pionnenformaties tegen elkaar dichtgeschoven, slechts de b-lijn was geopend. Daarna ging het erom om de stukken op de juiste velden te gaan zetten. Dat deed wit een stuk beter, maar omdat zwart achter het pionnen massief verscholen bleef, kon hij dat nog lang volhouden. Vlak voor de tijdcontrole won de witspeler een pion (h5) en daarna concentreerde hij zich om via de open b-lijn de zwarte stelling binnen te vallen. Na het ruilen van de torens weefde Martin tactische mogelijkheden in de stelling en met 61. Pxc5 werd de partij beslist.
Als laatste won Hans Böhm van John Schell. Wit verwierf vooral ruimtelijk overwicht maar kon daar geen zaken mee doen. Er volgde een lange schuifpartij en het ene na het andere stuk verdween van het bord, hetgeen resulteerde met twee stukken voor beide zijden. Wit deed nog een ultieme poging om te winnen om zijn koningspionnen ondersteund door zijn koning naar voren te laten lopen. Als de zwarte koning bij de koningsvleugel was gebleven dan was wellicht remise het resultaat geworden, nu kon wit zijn enige troef, namelijk het paardoffer op g6, uitspelen. Daarna waren de witte pionnen niet meer tegen te houden.
De gedetailleerde uitslagen:
Geen enkele GM is niet helemaal correct, er deed 1 GM mee bij En Passant, namelijk Zhaoqin Peng!
Dank voor het verslag en de partijen. Rotterdam had voor het tweede jaar geluk dat het in de laatste ronde tegen een verzwakt En Passant speelde en weer kon winnen. Voor hen was het niet voor de baard des keizers. Oefening baart overigens wel kunst. En ik denk dat het team van En Passant meer oefent dan de andere teams, want in de eerdere wedstrijden waren ze terecht winnaar door beter spel. Voor de tegenstanders zaak om ook door oefening sterker te worden.
Wat een meesterklasse-onwaardige en al helemaal landskampioen onwaardige opstelling. Weer een mooi staaltje competitievervalsing.
Helemaal eens met Brent. Het is inderdaad al de tweede keer op rij dat Rotterdam twee matchpunten krijgt toegespeeld doordat ze het geluk hebben de kampioen in de laatste ronde te treffen (wat is dat nou, wat is erop tegen om met een perfecte score kampioen te worden?). Het lijkt er echter op dat het geen consequenties heeft voor de Nederlandse afvaardiging in Europa en de degradatiestrijd, maar ik kan me de frustraties bij de andere teams goed voorstellen. Dat gezegd hebbende: de grootste competitievervalsers komen al enkele jaren uit het noorden van het land.
Krasse taal en stevige oordelen weer. Maar de feiten op waarde schatten ho maar.
Inderdaad, Rotterdam heeft ons twee jaar op rij in de laatste ronde getroffen, maar vorig jaar hadden wij één invaller en Rotterdam twee. Wij werden toen gewoon op waarde geklopt met als belangrijkste reden een overwinning van Carlier op Nijboer.
Deze keer hadden we inderdaad meer invallers. Daar konden we weinig aan doen, maar om daar nu zo’n enorm punt van te maken. Beetje overdreven. Probeer je eens, al is het maar een paar seconden, te verplaatsen in de gedachten van EP. En bedenk dan wat je zelf zou doen.
Het kan best zijn dat En Passant er weinig aan kon doen met 5 invallers te spelen, maar dan had de volgende zin beter niet in het verslag gestaan:’Het is heel begrijpelijk dat je budgettair al rekening houdt met het volgende seizoen’. Als lezer zet je dan toch vraagtekens bij een verder heel verdiend kampioenschap. Daarvoor wel de gelukwensen.
Dit is het verslag van de teamleider van Rotterdam, wimw. Het mijne volgt vanavond…
De invallers behoorden iig tot de sterkste spelers van het tweede team, dus als iemand een betere puzzle weet!
Feit is dat EP doorgaans met bijna 2500 speelt en nu met 2150. Dat verschil is wel heel erg groot.
Brent Burg beschuldigt ons van competitievervalsing, jammer. EP is afhankelijk van sponsoring en daar kun je iets van vinden, maar dat staat los van eventuele opzet van onze kant om HMC te duperen.
EP heeft dit seizoen maar 1x met gem 2500 gespeeld. Dat was tegen HMC, je moet nog schrijven dat we dat deden om te voorkomen dat Burg & co 3e zouden worden 😉
Hoewel we niets verplicht waren, hadden we gewoon geen keuze. Ondanks dat, hebben onze clubgenoten het evengoed betreurd dat we zwak opkwamen.
EP heeft geen enkele regel overtreden. De termen "onwaardig" en "vervalsing" komen bij mijn weten niet in het competitiereglement voor. De kritiek op EP is daarom onterecht.
De kritiek zou zich dus moeten richten op het competitiereglement. Ik ben het er mee eens dat het jammer is dat het reglement het nu toestaat om met zulke verschillende opstellingen te spelen in één competitie. Er is dus een beter reglement nodig.
Natuurlijk wil de teamleider van Rotterdam de beschamende afvaardiging van de landskampioen met de mantel der liefde bedekken. Hem kwam het in ieder geval goed uit. Wat mij een beetje stoort is de passieve opstelling bij En Passant. Als heel veel spelers op de wedstrijddag zelf niet kunnen spelen, bestaat er altijd nog de mogelijkheid om vooruit te spelen. Het moet altijd mogelijk zijn om met een beetje geloofwaardig team voor de dag te komen, tenzij er sprake was van een plotseling geldgebrek. De beslissing om in de eerste acht ronden iedereen met groot vertoon van macht de oren te wassen, om vervolgens de laatste wedstrijd met een B-team aan te treden, is naar mijn idee op zijn minst onhandig te noemen.
Een beter reglement is niet eenvoudig te maken, laat staan goed te keuren.
Als elk individu steeds prioritair zou stellen dat de competitie aangenaam moet zijn voor elke deelnemer dan was slechts een minimum aan regels nodig.
Met dalende ledenaantallen in de clubs maar ook in de competities lijkt het mij niet overbodig om dit soort klachten serieus te nemen.
Ook de termen "beschamend", "passief", "geloofwaardig" en "onhandig" komen niet voor in het competitiereglement. Het zijn ook allemaal begrippen die niet meetbaar en niet toetsbaar zijn. Je kunt er dus niets mee. Wie gaat bepalen wanneer een team geloofwaardig of beschamend is?
Als je iets wil veranderen, dan moet dat gewoon reglementair gebeuren. Je zou bijvoorbeeld de regel dat iedere opgegeven speler minimaal twee keer moet spelen kunnen wijzigen in: minimaal vijf keer.
Maar nu is het gewoon een feit dat EP de competitie geheel volgens het reglement heeft gewonnen. Een mooie prestatie. Het competitiereglement geldt overigens voor alle teams op exact dezelfde wijze. Ik heb ook nooit gehoord dat een van de andere teams bezwaar heeft gemaakt tegen dit reglement.
@brabo schrijft "Een beter reglement is niet eenvoudig te maken, laat staan goed te keuren."
Dat valt reuze mee. In mijn voorbeeld hoeft er maar één cijfertje veranderd te worden van 2 naar 5 (voor het minimaal aantal keren dat een opgegeven speler dient te spelen).
Vervolgens moet het inderdaad goedgekeurd worden. Daar gaat de bondsraad over, neem ik aan. Wel nu, als de bondsraad de 2 niet wil wijzigen naar 5, dan misschien wel naar 4. Of 6. Of op 2 houden, ook goed. En dat is dat gewoon het reglement waar kennelijk democratische eensgezindheid over bestaat.
Ja, dat is een goeie, Hondekop! De gezamenlijke slotronde organiseren en dan zelf vooruit spelen. Dat we daar niet aan gedacht hebben…
Ik begrijp wel dat En Passant van de slotronde hun eigen feestje wil maken en dat ze voor die gelegenheid voor de aardigheid spelers mee laten doen die veel voor de club hebben betekend, maar wees daar dan gewoon eerlijk in en ga je niet verschuilen achter een massaal personeelstekort.
@Hondekop – moet dat niet Hondenkop zijn trouwens? – de regels zijn keurig nageleefd en er zijn helemaal geen gedupeerden. Ik begrijp de agitatie niet.
Je kunt het ook anders zien: wat knap van EP dat ze slechts 8 ronden nodig hebben om kampioen te worden en dan nog steeds bereid zijn de organisatie van ronde 9 op zich te nemen. Als je het niet eens bent met de spelregels, dan kun je beter proberen die te laten veranderen in plaats van de winnaar allerlei verwijten te maken.
@ Lucas: Laat ik een voorbeeld geven. In 2006 kwam Groningen (U-boat Worx) in de slotronde met slechts zeven spelers op, omdat de plaatsing voor de play-offs al zeker was. Vervolgens wonnen ze de play-offs en de titel. Gelijk werden de play-offs afgeschaft. Mijn punt is: laat het alsjeblieft niet zover komen dat de regels moeten worden aangepast.
@Hondekop, met 7 spelers komen terwijl je met 8 hebt afgesproken is buitengewoon onfatsoenlijk. In zo’n geval behoor je m.i. de tegenstander vooraf in te lichten. Maar zulke fatsoensregels, d.w.z. normale omgangsvormen, behoren niet in een schaakreglement. Dit voorbeeld is echter wel totaal iets anders dan het verzwakte team van EP. Zij hebben hun sterkst ter beschikking staande spelers opgesteld. Dat deze invallers aanmerkelijk zwakker waren dan de door EP betaalde spelers in eerdere wedstrijden is niet verwijtbaar, aangezien dit reglementair gewoon is toegestaan. Ook andere verenigingen doen dit of hebben dat gedaan. Je kunt er vervolgens over discussiëren of deze regels nog wel gewenst zijn. Als iedereen de huidige regels prima vindt – soit. Maar je kunt ook van mening zijn, zoals ikzelf, dar deze regels misschien aangepast zouden moeten worden ten faveure van een aantrekkelijkere competitie. Het aantal van 2 partijen in 9 ronden die een teamspeler moet spelen, vind ik, zoals gezegd, aan de lage kant. Minimaal 4 of 5 keer zou helemaal niet gek zijn.
Tja, competitievervalsing.. is dat de laatste ronde verzwakt opkomen? Is het als een donderslag bij heldere hemel met 4 GM’s opkomen het ook? Is het, zoals bij zoveel teams, het ‘opeens’ opstellen van een GM/IM/FM die toevallig in het land is en wel weer eens een potje wil spelen, is dat het laten invallen van 1500-spelers in de eerste klasse om te zorgen dat teams in lagere klassen in de sterkst mogelijke opstelling te laten spelen? Of het bewust opofferen van een of twee borden zodat je nog kans hebt een anders op voorhand kansloze wedstrijd te winnen?
Aan verzwakt opkomen kun je vaak niet zoveel doen – moet je dan de andere acht wedstrijden ook maar verzwakt opkomen? – en als je de kans hebt om in een belangrijke wedstrijd sterk op te komen zul je dat ook niet laten. Dat je er de sympathie niet altijd mee wekt, is een ander verhaal.
Jammer voor mensen zoals Bart Michiels uren onderweg zijn en dan een lage tegenstander voorgeschoteld krijgen. Daarvoor speel je niet in de Meesterklasse. Ik hoop dat zulke spelers niet kiezen voor andere competities waar dit niet zomaar kan/mag. EnPassant heeft een mooi seizoen gespeeld, jammer dat het zo verlopen is. Volgend jaar beter. (In ieder geval mooie verslagen Richard)
Beste Guido de Romph. Het kan Brent Burg geen reet schelen of Hmc 1 3e of 4e wordt, want Brent Burg speelt in Hmc 2. Maar Brent Burg zou het als Hmc 2 speler erg jammer vinden als een concurrent de laatste ronde te maken krijgt met een tegenstander die 300 punten zwakker opkomt dan normaal. Ik zou me als TL diep schamen om 1800 spelers in de MK op te stellen en dan zeggen dat het geen competitievervalsing is. Of het verwijtbaar is, dat is een tweede. Maar competitievervalsing is het wel.
Ook leuk voor de spelers uit EP 2 trouwens. Paar jaar geleden afgedankt ten faveure van wat GM’s, en als de nood aan de man is mogen ze dienen als kanonnenvoer.
Van die laatste opmerking begrijp ik niet zoveel, Brent. Afgedankt? Ik heb verre van het idee dat dit als zodanig ervaren wordt. Het zijn vrijwel allemaal zeer geinteresseerde toeschouwers doorgaans. Als ik goed ben geinformeerd was En Passant bijna unaniem voor het benaderen (en betalen) van sterke spelers en zover ik heb begrepen graag bereid om mee te doen afgelopen zaterdag, de mannen van de hoogste borden van het tweede!
Wat een commotie! Het gaat hier niet om deze keizers baard. Laten we eerlijk zijn: als het kampioenschap nog in de laatste ronde op het spel had gestaan, was En Passant in een veel sterkere opstelling verschenen. Het was maar goed dat de tegenstander geen degradatiekandidaat was, die daar door zijn overwinning aan ontkwam. Laten we maar aannemen dat het door de schakers kwam en dat de clubleiding er niet veel aan kon doen.
Ik denk in dit verband ook dat de KNSB de competitie-reglementen eens zou moeten aanpassen aan de huidige tijd met al die professionele schakers en sponsoring. In principe zouden de clubs met een vast schaakteam moeten aantreden, aangevuld met schakers uit hun lagere teams. Je hebt dan wel regels nodig voor professionele topschakers, die ook in buitenlandse competities en in gekwalificeerde toernooien spelen, waardoor ze in bepaalde ronden niet opgesteld kunnen worden. De praktijk van het incidenteel opstellen van meestal buitenlandse (groot)meesters lijkt me zeker niet goed voor een eerlijk verloop van de competitie.
Voor de KNSB de taak hiermee aan de slag te gaan met een paar wijze mensen.
@wimw, inderdaad ik sluit me aan bij jouw aanbeveling. Met één kleine correctie:
De praktijk van het incidenteel opstellen van meestal buitenlandse (groot)meesters lijkt me zeker niet goed voor een eerlijk verloop van de competitie.
Eerlijk is het wel, immers voor iedereen gelden dezelfde regels en mogelijkheiden. Ik zou dit anders verwoorden:
De praktijk van het incidenteel opstellen van meestal buitenlandse (groot)meesters lijkt me zeker niet goed voor een aantrekkelijk en sportief verloop van de competitie.
Ik vind het wel belangrijk dit subtiele onderscheid te maken. Ook het door anderen gemaakte verwijt van competitievervalsing, vind ik onterecht. Je kunt van een team dat zich keurig aan de regels houdt gewoon niet zegggen dat ze vals of oneerlijk zijn.
Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens, maar het bevoordeelt wel clubs, die sponsors/geldschieters hebben boven clubs, die daar niet over beschikken.
En het is misschien toch niet zo geweldig onverwachts tegenover iemand te zitten, die als professioneel schaker veel hoger op de ELO-ranglijst staat.
Ik denk dat wimv de vinger op de zere plek legt. "Als het kampioenschap nog in de laatste ronde op het spel had gestaan, was En Passant in een veel sterkere opstelling verschenen." Dan was men namelijk wél op zoek gegaan naar gelijkwaardige vervangers.
In mijn ogen schuilt hierin het onsportieve: het laat zien dat een aantrekkelijk en sportief verloop van de competitie voor EP niet relevant is. Het gaat de club maar om één doel. Dat het behalen van dit doel in de huidige schaakcompetitie overigens geen enkele prestatie is, doet daar kennelijk geen afbreuk aan.
Wat mij betreft mogen de in de reacties genoemde wijzigingen dan ook zo snel mogelijk doorgevoerd worden.
@wimw, alle clubs hebben de mogelijkheid om sponsors/geldschieters aan te trekken. Dat sommige clubs dat niet willen, of daarin niet slagen, dat is jammer, maar wat mij betreft part of the game. Het is onmogelijk en onwenselijk om het betalen van spelers geheel te verbieden. Het komt er dus op neer dat elke club zelf bepaalt of en hoe daar gebruik van gemaakt wordt.
Ik denk dat de irritatie niet wordt veroorzaakt door het betalen van spelers an sich, maar door het zeer selectieve gebruik van deze mogelijkheid. In concreto: Giri is (waarschijnlijk) duur en wordt daarom door EP alleen opgesteld als het nodig is. Nogmaals, het competitiereglement biedt die mogelijkheid, dus je kunt dat EP moeilijk verwijten.
Maar als het reglement gewijzigd zou worden in die zin dat Giri niet minimaal 2 keer, maar bijvoorbeeld minimaal 5 keer zou moeten spelen, dan is het zeer wel denkbaar dat het voor EP te duur wordt. En dan zullen er dus andere keuzes worden gemaakt, die, naar mijn verwachting, zullen leiden tot een evenwichtiger, en daardoor spannender, verloop van de competitie.
Wat je echter niet moet doen, naar mijn mening, is de regels in tact laten, daar zelf ook af en toe dankbaar gebruik van maken, maar je dan achteraf beklagen over het resultaat van die regels.
@ Lucas: Een verhoging van het minimumaantal partijen van twee naar bijvoorbeeld vijf lijkt mij inderdaad een stap in de goede richting. Een club kan dat alleen weer omzeilen door duurbetaalde krachten als reserve op te geven. Bovendien voorkom je er niet mee dat een team in de laatste ronde, als er niks meer op het spel staat, niet met zijn sterkste spelers op komt dagen.
@Hondekop, ik ben het met je eens dat het verhogen van het minimumaantal partijen nog geen oplossing is voor alle problemen / irritaties.
Ik heb nog even in detail gekeken naar de basis-opstelling en resultaten van EP en eigenlijk vind ik dat ze heel regelmatige opstellingen hebben gebruikt. De meeste van hun betaalde krachten voldoen al ruimschuits aan mijn voorgestelde eis van minimaal 5 partijen.
Alleen ronde 9 was dus een uitzondering op de normale gang van zaken. Overigens speelde EP niet met 5 invallers, zoals in dit artikel staat geschreven, maar formeel met 7 invallers. Een eigenaardigheidje is dat Richard Vedder niet in de basis-opstelling stond, maar dus 9 keer is ingevallen! Ook Böhm was dus eigenlijk een invaller.
EP had dus ook Richard Vedder als basisspeler kunnen opstellen en Giri twee keer kunnen laten invallen. Ik begrijp niet waarom gekozen is voor de omgekeerde constructie. Voor het resultaat had het volgens mij geen
verschil gemaakt.
Winants stond niet in de basis, maar is slechts 1 keer ingevallen. Dat mag dus. Ik weet eigenlijk niet hoe je zo iets zou moeten voorkomen. Winants is lid van EP, misschien niet "actief", maar mag dus gewoon invallen. Ik moet daar nog eens over nadenken.
Het lijkt mij tijd om de discussie over competitievervalsing te sluiten.