Reparatietijd

Wat doe je als rechtgeaarde schaker als de zomermaanden in het land zijn neergestreken? Wel, laten we eens kijken.

Allereerst dit. Ik vind de zomercompetitie heel leuk. Je kunt eens wat uitproberen, je kunt tegen lieden spelen waar je in de rest van het seizoen geen enkele last van hebt (70 /10, in dat geval meestal 10 voor mij) en er is geen enkele reden om de zaak serieus te nemen. Als je blundert duurt het sikkeneuren een minuut, dat is alles. En sommige van je tegenstanders geef je een goed gevoel. Menslievendheid, zij het niet met opzet.

Dan dit. Meedoen aan een sterk toernooi. Dat is ook dit jaar weer gebeurd. Samen met de usual suspects. Ik geef mijn oren en ogen goed de kost. Niet alleen wat het vrouwelijk schaakschoon betreft, maar ook wat betreft de merkwaardige kronkels van de usual suspects. Ook dit jaar heb ik dat weer gedaan en ik zal in het clubblad verslag uitbrengen. Zonder de waarheid ook maar enigszins geweld aan te doen. Mijn reisgenoten krimpen nu reeds in elkaar! Maar tijdens een toernooi moet er ook gewoon gewerkt worden. Ervaringen opgedaan, leerzame en iets minder leerzame. In dit jaar ben ik ook nog even bij de schaakolympiade wezen kijken. Een toevalletje, want als ik in Tromsø geen ex-collega had wonen zou ik niet de moeite hebben genomen om in de grote veehal (nou ja, dat was het niet, maar toch) poppetjes te gaan kijken. Ik zal u ook daarover in het clubblad nader informeren.

En tenslotte: zomertijd = reparatietijd. Er is een speler bij ons op de vereniging die elke keer als hij een bepaalde opening heeft gespeeld onmiddellijk reparatiewerkzaamheden moet uitvoeren aan zijn repertoire. Ik vermaak me elke keer weer kostelijk als ik zijn geploeter zie. En nee, namen noemen we niet, maar hij speelt meestal 1…, Pf6. Hij zal deze zomer weer nuttig reparatiewerk hebben verricht. In zijn ogen dan…Lees verder…