Anish over de Spaanse liga en de European Club Cup

Giri in Bilbao. (Foto: Peng)

Na de Olympiade werd het seizoen van een teamschaker vervolgd en al spoedig was ik op weg naar het Spaanse teamkampioenschap in Linares, gevolgd door de Europese Club Cup in Bilbao.

Met mijn Spaanse club Sestao Naturgas hebben we de vorige twee Spaanse titels veroverd, maar ditmaal was de tegenstand zelfs nog sterker dus de uitdaging was groter dan ooit. Op de zaken vooruitlopend: we slaagden er niet in om de club Merida, eveneens volgeladen met sterspelers, voor te blijven, maar we deden een goede poging. Onze opstelling was zoals altijd heel sterk, maar ditmaal door het ontbreken van Dominguez en MVL aanzienlijk zwakker dan de vorige keer. Mijn teammakkers was het Franse duo Laurent Fressinet en Romain Edouard (die hoewel landgenoten en spelers van hetzelfde team, altijd wel een aanleiding vinden om ergens over te redetwisten…), Maxim Rodshtein uit Israël en de Spanjaarden: de machtige Salgado Lopez, Alfonso Romero, Gabriel Del Rio en Sergio Trigo.

Wankele ronden

In de eerste ronde speelden we gelijk tegen een behoorlijk team ‘Magic’. Ik mocht niet klagen, want ik overleefde ternauwernood met zwart tegen Gabriel Sargissian. Mijn onzekere vorm duurde in de tweede ronde voort, toen ik (alweer met zwart) de opening slecht behandelde tegen Iturrizaga. Hij speelde het niet optimaal en gaf me enige hoop op remise. In plaats daarvan ging ik op zoek naar complicaties, maar ik maakte slechts mijn eigen leven moeilijk. Aan het eind keerde mijn speculatieve en quasi-positionele dameoffer zich tegen mij en ik verloor. Gelukkig had dat geen invloed op de uitslag van de match en we wonnen afgetekend. In de derde ronde moesten we tegen de laagst geplaatste club, op papier aanzienlijk zwakker dan wijzelf, maar met een geheim wapen aan bord 4: mijn vriendin. Met veel moeite en geluk slaagde ik erin mijn tegenstander GM Narciso Dublan te verslaan, die het grootste deel van de partij het beste van het spel had gehad.

De vierde ronde werd voor ons een cruciale. We verloren met het kleinst mogelijke verschil van Merida. Het gevecht vond vooral plaats op de lagere borden, zodat mijn snelle remise met zwart tegen Ivanchuk niet een centrale plaats in de match innam. Hoe dan ook, de gewenste uitslag 3-3 slipte ons op het laatste moment uit de handen en wij waren op slag vrijwel kansloos voor de eerste plaats. Dit was natuurlijk niet het allerbeste nieuws, maar het geweeklaag en de uitingen van verdriet van onze hartstochtelijke Baskische supporters deden ietwat overdreven aan.

De volgende ronde speelden we tegen een van de outsiders van het toernooi, een team uit Barcelona, en hoewel ik er niet in slaagde mijn voordeel tegen GM Rakhmanov uit te buiten, won ons team niettegenstaande.

Puntenwinst en een tweede plaats!

Geheel onverwacht won ik de volgende twee partijen, waarmee ik niet alleen de schade herstelde die ik aan mijn rating had toegebracht, maar ik won zelfs een puntje of twee. In de zesde ronde speelden we tegen onze Baskische broeders ‘Gross’ uit San Sebastian. We wonnen dat gevecht en ik had het geluk een kans te krijgen in wat een saai gevecht leek, tegen Etienne Bacrot.

Partijanalyse Bacrot-Giri

De laatste ronde begon zeven uur vroeger dan gewoonlijk (denk eens aan Wijk aan Zee met de laatste ronde om 07.00 uur?!), zo erg was het niet. In Spanje beginnen de ronden gewoonlijk om 17.00 uur, dus nu was het ‘slechts’ 10.00 uur ’s morgens, maar voor sommigen voelde dat aan als middernacht. Desondanks: we wonnen van een zeer sterk team ‘Solvay’ en ik won zelf ook, ditmaal van Harikrishna.

Partijanalyse Giri-Harikrishna

De tweede plaats was niet direct ons streven, maar desondanks bereikten we weer een score van 5½ uit 7 (11/14), net als vorig jaar toen het voldoende was voor de eerste plaats. De overwinning ging dit jaar naar Merida, dat alle sterke teams in de vier ronden had ontmoet en met 3 uit 4 in beginsel al de titel had veiliggesteld. Jammer voor ons, maar volgende keer beter!

Het Spaanse avontuur werd al een dag later voortgezet voor het grootste deel van ons team. Hoewel we nu voor verschillende teams uitkwamen, gingen we samen per auto naar Bilbao. Het was een lange rit (7 uur!), maar we slaagden erin de tijd te doden, mede dankzij enkele stoppauzes, wat gesprekken en uitwisseling van ideeën, hoewel Romain Edouard tegen het einde zijn lievelingskussen had gevonden dat hij ieder jaar tijdens de lange Spaanse trips gebruikt waardoor hij dankbaar nog wat kon slapen.

In de Europese Club Cup dat over enkele dagen zou beginnen, maakte ik deel uit van het sterke team SOCAR, dit jaar geflankeerd door Mamedyarov, Topalov, Adams, Radjabov, Wang Hao, Korobov en Safarli. Het inhoudelijke verslag kunt u vinden in de volgende editie van het tijdschrift NewInChess, waaraan ik regelmatig bijdragen lever, zodat u hier slechts een beknopt bericht vindt over enkele van mijn eigen partijen.

Met de grote jongens!

Eerst waren er wat rustdagen, die ik probeerde te vullen met andere zaken dan schaak. Gelukkig was ik in staat mijn aandacht te verleggen naar andere aspecten van het leven zoals literatuur, muziek, lichamelijke oefening, maar hoofdzakelijk dolce far niente.

Voor ik het wist, was ik weer terug achter het schaakbord, zij aan zij met de legendarische spelers, mijn teamkameraden. De eerste ronde was makkelijk voor mijn team, maar niet voor mij. Slechts dankzij geluk bleef mij een pijnlijke ervaring bespaard. Ironisch genoeg maakte ik dankzij deze partij mijn entree in de virtuele top 10 van de live ratinglijst. De Zweedse speler Lindberg1984, Bo met een rating van 350 punten lager dan de mijne, bleek een lastige hindernis voor mij, een gevecht om de top-10 plaats waardig. Men zou allerlei grappen kunnen bedenken over de eigenaardige naam van mijn tegenstander (bijv. ICC handle, George Orwell etc.), maar ik ontdekte dat er bijna 30.000 Zweden de naam Lindberg dragen en twee ervan Lindberg,Bo spelen schaak. Dit noodzaakte de FIDE website het geboortejaar toe te voegen aan mijn tegenstanders naam.

In de tweede ronde kregen we te maken met een sterk team, SHSM, en ofschoon ik een prettig voordeel verknoeide tegen de stugge Boris Grachev, wonnen we ook die match. Overigens, aangezien we vanaf dit punt alle verdere matches wonnen, hoef ik dat niet verder te vermelden (voor bijzonderheden nogmaals: NewInChess!).

In de derde ronde werden we nogmaals aan Scandinaviërs gekoppeld. In tegenstelling tot de eerste ronde won ik ditmaal zeer overtuigend.

De titel met een bonus

Er volgde een belangrijk treffen met de kampioenen van vorig jaar NovyBor en ik slaagde erin met zwart te winnen van Laznicka, een partij die ik voor het tijdschrift NIC al van commentaar heb voorzien.

In de daaropvolgende ronde was ik opnieuw de tegenstander van Bacrot (die speelde voor het sterke Italiaanse team met Caruana, Nakamura, MVL). Ditmaal speelde ik met wit en uiteindelijk was ik blij met remise weg te komen.

In de zesde ronde moesten we aantreden tegen de machtige Russen en ik werd nogmaals (na Grachev) geconfronteerd met een sterke Russische speler. Malakhov maakte echter een ernstige fout in de opening en ik vervolgde met winst in een fraai eindspel.

Partijanalyse Giri-Malakhov

De laatste ronde deed er niet meer toe, aangezien we alle zes voorgaande matches hadden gewonnen. Desondanks lukte het ons weer, ook al verknoeide ik een groot voordeel tegen de Cubaan Leinier Dominguez. Net als in vele eerdere gelegenheden scoorde Topalov het winnende punt en hij verzekerde zich wederom van een 2800-rating.

Zodoende waren we in de wolken na het veroveren van de titel op zo’n overtuigende wijze! Wij waren in opperbeste stemming en als bonus steeg ik ook nog in de wereldranking.

Met de vele belangrijke en spannende wedstrijden die er aankomen, staat het nu nog maar te bezien wat deze rating waard is!