Utrecht boekt belangrijke zege op SISSA
De tweede wedstrijd van het seizoen was meteen een hele belangrijke voor Utrecht. In de eerste wedstrijd hadden we het door kenners benoemde `degradatieduel’ verloren. Aangezien we in de tweede ronde ook tegen een van de op paper zwakkere teams speelden, moest er gewonnen worden om het degradatiespook niet te dicht in de buurt te laten komen.
De voortekenen waren in ieder gunstig: SISSA had geen grootmeesters uit de hoge hoed getoverd en reeds bij aanvang hadden we een internationaal meester geneutraliseerd en stonden we bovendien een witbord voor.
Pieter Nieuwenhuis had namelijk een week eerder al Floris van Assendelft op remise gehouden. Dat ging overigens bepaald niet eenvoudig. Om Pieter-kretologie te gebruiken: `de paal en de lat bewoog, maar het net werd niet geraakt.’ Floris bouwde een steeds grotere druk op en had waarschijnlijk op twee momenten zijn druk kunnen omzetten in een materiële voorsprong. Het tweede moment was in het volgende diagram:
Het is duidelijk dat wit veel beter staat: het zwarte paard op h5 staat buiten spel en de penning op de achtste rij is heel vervelend voor zwart. Het is dan ook niet verrassend dat wit kan toeslaan: 35.Pc4! 35…Ke7 (anders komt 36.Txc8 Txc8 37.Pd6+) 36.Th8 Ke6! (36…Pxe5 dreigde) 37.Te8+ Kd7 38.Txe5± De zwarte stukken komen wel weer tot leven, maar zwart wacht nog een zware taak.
In plaats daarvan volgde 35.Pd5 Pf6 36.Pb4 – 36.Pxf6 Kxf6 en Floris schrijft in een beknopte analyse: `en iedere zet op Td7, Txc8 en Td4 na wint.’ Naar mijn bescheiden mening is het echter nog niet zo duidelijk.
36…e4 37.Lf1 Ta8 38.Lc4+ Kg7 39.Td6 Ta1+ Nu doen de zwarte stukken ook mee. De partij werd vervolgens soepel remise gehouden.
Terug naar zaterdag. Iets te laat werd er begonnen met de wedstrijd. Op dat moment waren er van het eerste van SISSA maar liefst 10 spelers aanwezig. Hoewel er maar 9 moesten spelen, bleef er toch nog een bord leeg. Paul ten Vergert en Koen Lambrechts waren namelijk voor de gezelligheid meegekomen. Verder schreven ze ook een live-verslag. Wie ontbrak er dan? Het was de jarige Nick Maatman. Er ging iets mis bij het oppikken in Assen. Vervolgens kwam hij met het OV, maar zonder goede voorbereiding kun je in een stad als Utrecht natuurlijk verdwalen. Gelukkig wist hij de speelzaal uiteindelijk nog te vinden.
De jarige Nick Maatman die zichzelf beloonde met een overwinning (foto: Ab Scheel)
Als eerste was Jelmer Jens klaar. Het meest interessante wat ik kan melden over deze wedstrijd is dat het Jelmer opviel dat hij ondanks zijn jeugdige leeftijd (32) een van de oudste spelers in de speelzaal was. Hij moest met zwart tegen de debutant aan de zijde van SISSA: Felix Meissner. Hij was de hele wedstrijd op zoek naar voordeel, maar hij kon het niet vinden. Dat kan kloppen, want het was er ook niet. Toen na 24 zetten behoorlijk wat stukken geruild waren, werd de vrede getekend.
Deze remise werd door een paar SISSA-spelers als een overwinning gevierd, maar het zou voorlopig de laatste uitslag zijn waar ze blij mee konden wezen. Het feest aan onze kant begon met een mooie overwinning van Frank van der Put op Nikolas Lubbe. Het diagram hieronder is na 15.e4:
Nikolas Lubbe verzuchtte in de analyse na een aantal verliezende varianten – zoals 15…Dxc4 16.exf5 exf5 17.Pd5+ Kf8 18.Pb6! – `My position is so lost: white can’t even spoil it…’. Dit is duidelijk licht overdreven (Rybca geeft `slechts’ +0.9). Echter, naast het witte voordeel speelt de zwarte stelling door de slechte positie van de koning en de waardeloze witveldige loper heel lastig. Het is mooi om te zien hoe soepel Frank het vervolgens uittikt:
15…g6 16.De2 Kf7 17.Ld2 Dxb2 18.Tab1 Da3 19.Tb3 Da5 20.exf5 gxf5 21.Pe4 Dc7 22.h3 fxe4 23.Dxg4 Tg8 24.Dh5+ Kf8 25.Lh6+ Ke7 26.Lg5+ Kf8 27.Lxe4 1–0
Direct na Frank zette ondergetekende de stand op 3-1 door van Renze Rietveld te winnen. Daar zag het aanvankelijk niet naar uit. In het Slavisch ging ik voor het ietwat ongebruikelijke plan a2-a4-a5-a6. Hier bleek echter niet genoeg tijd voor te zijn en ik kwam in moeilijk vaarwater. Toen echter alsnog de damevleugel open ging, kwam er een eindspel op het bord waar ik weliswaar een pion achter stond, maar veel betere stukken had. Beide was in de eindstelling nog steeds het geval, maar de zwarte stukken stonden zeer onhandig, zoals de slotstelling toont:
De volgende die klaar was, was onze debutant Casper Schoppen. Hij is – als 12-jarige – een van de jongste debutanten in de Meesterklasse. Hij is niet de allerjongste die op het hoogste niveau debuteert. Dat is namelijk (waarschijnlijk) Thomas Beerdsen die dat al als 11-jarige deed (zie dit artikel van Johan Hut). Thomas verloor echter, dus het zou zomaar kunnen dat Casper de jongste is die de wedstrijd winnend afsluit. Die strijd moet hij onder andere uitvechten met Jeroen Piket. Volgens sommigen een van de grootste talenten die Nederland ooit gehad heeft. Of Casper net zo goed gaat worden, moet de tijd uitwijzen. In ieder geval won hij nu een mooie partij. De volgende analyse is van hemzelf:
Op ongeveer hetzelfde moment tekende ook Vincent Diepeveen een puntje bij tegen WGM Melanie Ohme. Dit was des te verwonderlijker doordat hij zich niet lekker voelde. Hij had zeker 40 minuten `benut’ met op de WC zitten en tot overmaat van ramp blunderde hij ook nog. Gelukkig voor hem had hij echter al vanaf zet 8 een eindspel en in een eindspel kun je die tijd wel missen en mag je schijnbaar ook nog wel eens een slechte zet zonder gevolgen doen.
Daarmee stond de tussenstand 5-1 op het scorebord en hadden we nog slechts een halfje nodig om de winst binnen te slepen. Dit leek geen probleem, want we hadden nog een aantal mooie stellingen, maar vanaf dat moment was het onze beurt om kansen te missen. Dit begon bij Tycho Dijkhuis. Hij moest tegen een andere jonge speler: Lucas van Foreest (13 jaar). Maar dat is wel een jonge speler met 2300! Er kwam een atypische Spaanse opening op het bord (zie het diagram).
Een paar zetten later bleek dat Tycho iets handiger was en had een goede stelling bereikt (open database voor analyse)
Vincent Diepeveen zei over deze partij en de andere partij tussen jeugdspelers – Jorden van Foreest tegen Lars Vereggen – de memorabele quote `hak, hak, hak, remise. De huidige jeugdspelers bekijken alleen slagzetten. Dat geloof je toch niet?’ Hiermee geeft Vincent de tip aan jeugdspelers om meer naar stille zetten te kijken. Voor de (jeugd)spelers die nog wat van dit verslag willen leren, heeft Vincent ook nog een andere tip: `probeer altijd naturel en eerlijk te zijn. Daar heb je uiteindelijk het meeste aan!’ Dit was een complimentje voor Jorden van Foreest die toegaf dat hij de zet …e4 gemist had in onderstaande stelling:
Mede hierdoor (en uiteraard door het nauwkeurige spel van Lars) kwam Lars uit zeer slechte stelling terug en kwam hij gewonnen te staan. Over het eenvoudig gewonnen eindspel dacht hij echter iets te eenvoudig, waardoor Jorden onnodig nog een halfje mocht meenemen:
41…Le7 Lars besluit om naar een gewonnen toreneindspel af te wikkelen. Praktisch gezien is dit minder handig, omdat er veel eenvoudigere manieren zijn om te winnen. De makkelijkste winst is 41…g5 42.hxg5 hxg5 43.a5 g4 44.a6 g3 45.a7 g2 46.a8D g1D+ en de witte koning loopt wel mat. Een alternatief is 41…Lxh4. Het is logischer om de loper pas te offeren als het 2 tegen 0 is. Bijvoorbeeld: 42.a5 h5 43.a6 Lf2 44.Tb7 h4
42.a5 Lxb4 43.Txb4 Txa5 44.Kc2 Td5 45.Tg4 Kg8 46.Tf4 g5 Het toreneindspel was waarschijnlijk nog steeds gewonnen door de verre afstand van de koning, maar nu wordt naast de witte ook de zwarte koning afgesneden: 47.hxg5 hxg5 48.Tf6 Kg7 49.Ta6 Kf7 50.Kc3 Ke7 51.Kc4 Td6 ½–½
De stand stond daarmee op 6-2. De resterende partijen waren Nick Maatman – Robert Beekman en Erik-Jan Hummel – Meindert van der Linde. Over de eerste partij zal ik kort zijn. Er kwam een Wolga-gambiet-achtige stelling op het bord. Nick speelt dit de laatste tijd ook met zwart en die ervaring zorgde ervoor dat de extra a-pion uiteindelijk op a7 belandde en beslissend werd. In de andere partij wisselde de kansen echter steeds. Ondergetekende had lang geen idee hoe het stond, maar net toen Erik-Jan Hummel de wedstrijd definitief naar zich toe leek te trekken gebeurde er een aantal zaken:
Uiteindelijk werd het dus 6-4 en hoewel we rond 16:00 op meer durfden te hopen, waren we heel blij met de matchpunten en zijn we dat met een deel van het team nog in een restaurant wezen vieren. Dat deden we samen met Paul Keres 1 die op dezelfde locatie als wij speelde. Zij hadden massaal de trekker overgehaald en met maar liefst 8-2 gewonnen!
———————
Tot slot:
* De partijen van deze ronde (momenteel nog zonder de partij Nick Maatman – Robert Beekman, omdat ik de notatie niet kan ontcijferen):
* Erik-Jan Hummel heeft op het Sissa-forum een leuk stukje over de wedstrijd geplaatst met de titel `Wat zin en lust vermogen‘ (klik op de link en dan op forum – Sissa 1).
Bedoel je dat Jelmer zei dat hij een van de oudsten was? Je schrijf een van de jongsten.
Ha Peter, leuke analyse van het einde van mijn partij. De zetten kloppen echter niet, het was 47.Kg1, ipv 47.Ke1.
Voor de volledigheid: 47.Kg1 dxe4 48.dxe4 g3 49.hxg3 hxg3 50.Tb5 Kd7 51.Txg5 Lb7 52.Tg7+ Kc8 53.Pd5 gxf2+ 54.Kxf2 (Kf1!) Lc5+ 55.Kxf3 Lxa7? 56.Tc7 mat.
Groetjes,
Erik-Jan
Bedankt Erik-Jan!
Ik vond de zet 47.Ke1 al behoorlijk mysterieus, maar omdat een teamgenoot vertelde dat Meindert op het einde gewonnen stond, had ik er verder geen aandacht aan geschonken.
Ik heb de analyse aangepast, evenals het bestand met alle partijen. Weet iemand hoe er nu voor gezorgd kan worden dat de partij ook juist op de KNSB-site komt?