HSG neemt Wageningse Berg
Tot zaterdag op de Wageningse Berg, zei ik donderdagavond op de clubavond van HSG tegen Han van Leeuwen, onze trouwe supporter bij uitwedstrijden. Han snapte het meteen. Sommige namen van voetbalstadions blijven je altijd bij, ook als de club al lang, in dit geval sinds 1992, niet meer in het betaald voetbal speelt. Failliet, hoewel de schulden waarschijnlijk maar een fractie waren van de bedragen waarvoor de Spaanse topclubs in het krijt staan. En die blijven gewoon dure spelers kopen.
De Wageningse Berg blijkt nog springlevend, er is een website met deze naam, met opvallend veel recente toevoegingen. Rond de vroegere betaald voetbalorganisatie lijkt een cultsfeertje te zijn ontstaan met een harde kern for ever-supporters die de groen-witte FC nog steeds niet kunnen vergeten. De clubhistorie meldt een 8-2 nederlaag in De Kuip tegen Feyenoord maar ook legendarische uitoverwinningen op PSV (1-6) en Ajax (2-4).
Voor een KNSB-wedstrijd tegen de schaakvereniging Wageningen zijn uiteraard geen bergschoenen nodig. Speellocatie is De Vredehof, een naam die veel minder ontzag inboezemt dan Berg. We reden met Kees als chauffeur er zo naar toe, hij heeft vroeger in Wageningen gestudeerd en wist de weg nog uit zijn hoofd. Wees ons nog de torenstudentenflat aan waar hij destijds woonde. Op 13C met een mooi uitzicht op de Gelderse Vallei.
Prachtige speelgelegenheid met voldoende ruimte voor de drie wedstrijden die op het programma stonden. Voor de gastheer werd het in sportief opzicht geen leuke middag. Het verlies van het eerste team met Jan Timman in de gelederen in de topper tegen Delft zal daarbij vast harder zijn aangekomen dan de nederlaag van Wageningen 2 tegen ons.
Wageningen en HSG hebben wel vaker tegen elkaar gespeeld, maar in mijn herinnering waren dat wedstrijden tussen HSG 2 en Wageningen 1. De rollen zijn nu dus omgedraaid. Ach, vrijwel elke club kent sportieve hoogte- en dieptepunten. Veel huidige spelers van HSG 1 zeggen bij vergissing nog vaak dat ze in HSG 2 spelen. Na afloop bij de Chinees, toen onvermijdelijk de smartphones op tafel kwamen, vroeg iemand: Ja, wat heeft ons eerste gedaan? Er werd om gelachen, maar het was niet eens als grap bedoeld. Het eerste, dat zijn we zelf, al een paar jaar, maar het is nog steeds wennen.
Over onze wedstrijd valt niet heel veel te vertellen. Het werd een regelmatige overwinning zonder dat er veel gekke dingen zijn gebeurd. Wageningen 2 was qua rating op twee borden sterker, dat leverde de thuisclub anderhalve punt op. HSG was op zes borden sterker, goed voor vijf punten. Ook dat duidt op een normale uitslag, 2,5-5,5 dus.
Aanvankelijk was ik heel tevreden over mijn eigen partij, mijn eerste overwinning op het eerste bord van HSG (1), daar heb ik toch ruim 35 jaar op moeten wachten. Als mij gevraagd wordt naar de ontwikkeling van mijn speelsterkte in verband met leeftijd – richting 60, voorspelt zoals bekend meestal weinig goeds – dan is mijn favoriete antwoord: “Stabiel rond Elo 21plus, gezien mijn leeftijd mag ik stilstand zo langzamerhand wel als vooruitgang beschouwen, maar ik moet mijn beste partij nog spelen.`
Even dacht ik zaterdag in de buurt te zijn gekomen van die gedroomde modelpartij. Maar invoering van de zetten in de computer was weer eens bijzonder confronterend. Verre van vlekkeloos, maar wel verdiend, en hij telt wel!
