Op een donkere avond in december zit Sint Nicolaas doodvermoeid in zijn werkkamer.

De wind waait met stormkracht 9 door de bomen, waardoor een volle maan schijnt.

Een uitstekend moment voor een kopje marsepeinthee. Zijn mijter en tabberd hangen aan de kapstok.

De staf staat wiebelend achter de deur. Plotseling wordt er hard en zacht geklopt.

“Binnen”, roept de Sint geeuwend en vrijwel gelijktijdig rollen drie van zijn trouwe zwarte pieten de kamer in.

“Wat willen jullie zo laat op de avond? , vraagt de sint enigszins geïrriteerd.

“Ik sta op het punt om naar mijn nest te gaan!”

“Wij willen met uw welnemen nog even nakaarten over de zwartepietendiscussie”, zegt Trappedoelie.

“Dat wordt dan een open misère met een praatje”, repliceert de Sint.

De Rikpiet grijpt zijn kans en steekt onmiddellijk van wal.

“Ik vind het verbazingwekkend dat in deze kwestie tot nu toe de gehele Nederlands bevolking over elkaar heen getuimeld is met uitzondering van het schakersvolkje!

Is dat niet uiterst vreemd?”

“Ja heel vreemd”, zegt Scrabbedoelie tandenknarsend.

Trappedoelie knikt instemmend. “Die lui hebben altijd over alles een uitgesproken mening, maar nu houden ze zich angstvallig stil.”

“Ik vind het helemaal niet zo vreemd”, zegt de goedheiligman.

´Schakers spelen zelf een heel bedenkelijk spelletje. Wit tegen zwart!

Racistischer kan haast niet! De witte en de zwarte koning beramen de meest gruwelijkste plannetjes om elkaar om zeep te helpen.”

“Ja, interrumpeert de Rikpiet, “dit adellijk schorem deinst er zelfs niet voor terug hun eigen manschappen op te offeren, louter en alleen voor eigen glorie.”

“Laat me uitspreken Rik”, gebiedt de sint op strenge toon. Ik probeer een aannemelijke verklaring te geven voor hun struisvogelpolitiek.

Schakers zijn volgens mij reuze bang dat hun spel onder de loep wordt genomen door het “Comite Samen tegen Rascisme”.

Dit bonte gezelschap zal pas tevreden achterover leunen als de zwarte stukken alle kleuren van de regenboog krijgen.

De pionnen worden grijs, de lopers paars, de paarden rose, de torens beige en de koning en de dame krijgen een blauwe outfit.

“En wat onderneemt deze commissie tegen hun gewelddadige plannetjes om elkaar af te slachten?, vraagt Scrabbedoelie hevig geïnteresseerd.

“Helemaal niks! Het gaat om uiterlijk vertoon , want men weet donders goed dat racisme nooit de kop ingedrukt kan worden. Het is van alle tijden!

En nou weer aan de slag jongens, de vele kleinkinderen van mijn kinderen hebben vanavond hun schoentje gezet.

Denk erom, dat je ze vult met gekleurde pepernoten.

Geen bruine, want die kleur doen we dit jaar voor de zekerheid in de ban!”

“En wat gooien we in de pantoffeltjes van die kleine schakertjes?”, informeert Trappedoelie.

“Doe maar wat repen suikerpapier, dan leren ze spelenderwijs een matje te vlechten.

En nou d’r uit , want ik barst van de slaap!”

Bonte Groeten,