Anish over de Qatar Masters, London Classics en Wijk aan Zee, met partijanalyses

Beter laat dan nooit, luidt een bekende zegswijze, en daarom besloot ik om terug te blikken op enkele afgelopen toernooien: de Qatar Masters, de Open London Chess Classics en het zeer recente Tata Steel te Wijk aan Zee, waarmee ik het gloednieuwe jaar 2015 begon.

Spectaculaire Qatar Masters

Het evenement in Qatar was een spectaculair gebeuren op zichzelf, met deelnemers als Kramnik, Mamedyarov, Vachier-Lagrave en vele anderen. Voor wie erin geïnteresseerd is: ik beveel van harte het artikel aan geschreven door mijn Nederlandse collega Robin van Kampen, verschenen in NewinChess, het beste tijdschrift dat er te verkrijgen is en waarvoor ik zelf ook bijdragen schrijf.

Mijn toernooi was van begin tot eind boeiend. Ik begon met zes overwinningen op rij, allemaal hard bevochten op mijn collega-grootmeesters, onder wie de machtige Mamedyarov. Elk van die partijen was zeer interessant, maar voor mijn website koos ik de twee meest spectaculaire uit: mijn vlotte overwinning op een sterke Oekraïner, GM Oleksienko en mijn winstpartij op de reeds genoemde ‘mighty Mamedyarov’.

Partij 1: A. Giri – M. Oleksienko 

Partij 2: S. Mamedyarov – A. Giri 

Wat volgde was een koude douche: een rampzalige opening tegen Vladimir Kramnik (ik wijs nogmaals op het artikel in NIC, waarin ‘Big Vlad’ aardig wat pagina’s volschrijft om die partij te behandelen (en dat duidelijk niet zonder plezier). En nog een openingsongeluk, ditmaal tegen de snel opkomende Chinees Yu Yangyi. In die partij kon ik nog doorspelen om in een onplezierig eindspel terecht te komen en een nog minder prettige tijdnood. Ik legde het loodje. Dit betekende een einde aan mijn aspiraties om op de eerste plaats te eindigen, maar gelukkig slaagde ik er in de laatste ronde nog in te winnen van de degelijke Armeniër Akopian. Ik analyseerde die levendige partij voor NIC magazine. Hier vermeld slechts dat ik door die partij weer breed kon glimlachen op een zonnige dag in Doha. Die winstpartij bezorgde me een gedeelde tweede plaats (naast Kramnik), maar achter Yu Yangyi, die over een sterk eindschot beschikte door Kramnik in de laatste ronde te verslaan.

Van de hitte in Doha naar het koude en regenachtige Londen

Rechtstreeks vanuit het hete Doha reisde ik naar het koude en regenachtige Londen, waar ons de London Chess Classics wachtte. De zesde editie van het festival zat boordevol verschillende evenementen. Mijn collega’s en ik ontmoetten elkaar in alle mogelijke spelsoorten: rapid, pro-business (dit leg ik later nog uit), snelschaak en tenslotte het klassieke schaak. Het rapid-toernooi was een open toernooi met een ongelofelijk groot aantal deelnemers, niet minder dan 400 schaakenthousiastelingen die zich wilden meten met de besten van de wereld. De eerste dag verliep zodoende tamelijk rustig met vijf partijen tegen mindere goden. De meeste grootmeesters, onder wie ikzelf, eindigden die dag ongeslagen met de score 5 uit 5. De volgende dag echter zou meer spektakel brengen. En inderdaad: ik moest het opnemen tegen Kramnik, Caruana, Nakamura, Adams en Sadler: praktisch de gehele top, met uitzondering van Vishy Anand. Ik eindigde ten slotte als tweede achter Nakamura, die me in een zeer lange positionele partij had verslagen. Desondanks was ik heel tevreden met mijn tweede plaats en met de goede partijen die ik gespeeld had. Ik was zeer content met mijn ‘kleine revanche’ op Kramnik.

Partij 3: A. Giri – V. Kramnik 

Schaaksokken die geluk brachten

De Pro-Business Cup was een origineel gebeuren, waarbij de topspelers gekoppeld werden aan zakenlieden (zeer sterke schaakamateurs). Acht teams streden volgens het knockout-systeem op een wel heel creatieve manier: de zakenman speelde de eerste zet en ‘zijn’ GM de volgende zet. Dat leidde natuurlijk tot heel interessante partijen met ups en downs. Ik was gekoppeld aan een zeer sterke en uiterst vriendelijke Rajko Vujatovic. Ik was verbaasd over zijn diepe theoretische kennis en zijn begrip van het spel. Het werd me onmiddellijk duidelijk dat dit geen rustdag voor mij zou worden: we zouden tot aan het eind in de race blijven.

Nadat we gewonnen hadden van de heren Short en Baptie, en van Anand met Harasic (een zeer charismatisch team overigens), kwamen we tegen de heren Kramnik en Picot in de finale.

Deze match werd net als onze eerdere matches pas beslist in een tiebreak. Daarin was ‘mijn’ (ik zeg dat met trots) zakenman de sterkste en na een lange dag van hard werken kregen wij onze trofee. Pas tegen het eind onthulde Rajko zijn geheim: hij liet mij zijn ‘Lucky Chess socks’ zien. Hij schonk mij ook zo’n paar. Ik ben nog een eind verwijderd van mijn match om het wereldkampioenschap, maar ik weet alvast welke sokken ik dan moet dragen voor de beslissende partij.

Na het pro-biz gebeuren speelden we een blitz toernooi om te bepalen wie er vaker wit zou hebben in het volgende klassieke toernooi. Ik was aardig op weg te gaan winnen, maar drie achtereenvolgende verliespartijen bepaalden dat ik 3x zwart en 2x wit zou hebben, iets wat op dit niveau aardig irritant kan zijn.

‘Londense verdediging’

Gelukkig verliep het klassieke toernooi gunstig voor mij. Ik scoorde een ongeslagen +1 door met wit van Michael Adams te winnen. Dat was voldoende voor een gedeelde eerste plaats. Vishy Anand verraste iedereen door op de laatste dag Michael Adams te verslaan met de Berlijnse verdediging. Deze opening kwam tijdens het toernooi zo vaak voor, dat iemand voorstelde om die voortaan maar ‘Londense Verdediging’ te noemen. Hoe het ook zij, in mijn partij met wit tegen Michael Adams vermeed ik de Berlijnse verdediging. En dat kwam mij goed te stade.

Partij 4: A. Giri – M. Adams

En dat was het dan voor 2014. De waarheid dient verteld te worden: ik aarzelde om een blitz toernooi te spelen gedurende mijn kerstvakantie, maar ten slotte kreeg het nuchtere deel van mijn brein de overhand en ik kreeg toch nog mijn welverdiende rust.

Wijk aan Zee 2015

Mijn meest recente toernooi was de gigant onder de elite toernooien: het jaarlijkse toernooi in Wijk aan Zee. Mijn laatste zeven jaren begonnen telkens met dit toernooi en ik kom altijd graag weer terug in dit winderige stadje, bekend om zijn speciale schaakatmosfeer, waar iedere inwoner precies weet wie je bent en op welk ogenblik je vandaag weer verzuimde voordeel te behalen.

Het was een mix van jong en oud, elite en sub-elite, dus ik was erop belust een paar overwinningen te boeken. Ik begon heel gedegen, want ik kreeg die drie hoogste ratings tegen in de eerste drie ronden. Ik hield Carlsen met wit op remise, hield met zwart stand tegen Aronian en probeerde met wit te winnen van Caruana, maar ook dat werd remise. In de vierde ronde speelde ik remise tegen wereldkampioene Hou Yifan. Mijn eerste overwinning kwam tegen Jobava in de vijfde ronde, die in Rotterdam werd gespeeld. Hij speelde een spectaculaire zet, maar hij was deze weken niet in zijn normale doen en op zeker moment raakte hij het spoor volledig bijster. Na nog enkele hard bevochten remises (waaronder een partij tegen Ivanchuk waarin ik in een dame-eindspel een schitterende kans had gemist) ging het mis tegen Vachier-Lagrave. Ik verdwaalde in een rustige partij en verloor geruisloos.

Winning streaks!

De rustdag kwam mij goed uit en ik besteedde die goed, maar dat ik de vier volgende partijen zou winnen, had ik nooit gedacht. Ik was tevreden over elk van die partijen, maar vooral over mijn winst met zwart op Saric.

Partij 5: I. Saric – A.Giri

Door in de 12e ronde de snel rijzende ster Wesley So (Amerikaan van Filippijnse origine) te verslaan bracht me op slechts een half punt achterstand op de leidende wereldkampioen. Die speelde ook niet slecht: hij reeg niet minder dan zes zeges aan elkaar.

Ik hoopte nog op een wonder met zwart tegen Wojtaszek in de laatste ronde. Radoslav had een wisselvallig toernooi, waarin hij zowel Carlsen als Caruana versloeg, maar hij verloor ook onnodig partijen, zoals die tegen Jobava. In mijn partij werd mijn optimisme snel getemperd en terwijl Magnus symbolisch met de rug tegen de muur had gestaan tegen Saric, kwam hij toch nergens echt in gevaar en hij boekte uiteindelijke de toernooizege.

Uiteindelijk deelde ik de 2e tot en met 5e plaats, want al mijn belagers wonnen hun partij (Ding versloeg Aronian met zwart, Vachier won (ook met zwart) van Caruana en So gaf met wit Van Wely het nakijken. Het resultaat 8,5 uit 13 (+4) betekende een aardige winst in ratingpunten voor mij en het bracht me dichter in de buurt van de wereldtoppers.

Het leven gaat echter verder. Met nog zoveel toernooien in het verschiet, kan het nog alle kanten uit.

Ik zal het de lezers laten weten, wat er ook gebeurt.