Na degradatiestortregen komt zonneschijn

Kampioen!

Het licht springt op rood.

Het licht springt op groen.

Bij HSG is altijd wel wat te doen.

Het gaat altijd wel ergens over.

Na degradatiestortregen komt zonneschijn. Al acht jaar achter elkaar Alles of Niets. Wie biedt er meer?

• 2007-2008 Kampioen van Nederland.

• 2008-2009 Kampioen van Nederland.

• 2009-2010 Kampioen van Nederland.

• 2010-2011 Kampioen van Nederland.

(Sponsor Joop van Oosterom stopt, HSG neemt in twee jaar afscheid van twintig topspelers, onder wie vele sterke grootmeesters en meesters).

• 2011-2012 Degradatie uit de meesterklasse KNSB.

• 2012-2013 Degradatie uit de eerste klasse KNSB.

• 2013-2014 Degradatie uit de tweede klasse KNSB.

• 2014-2015 Kampioen in de derde klasse, promotie naar de tweede klasse KNSB.

Sommigen zien het proces van de afgelopen jaren als de teloorgang van topclub HSG, zelf zien we het meer als een transitieproces. De overgang van een zwaar gesponsorde club die jaren met een overkill aan inkoop-elo’s de schaakcompetitie domineerde naar een ‘gewone’ middelgrote club. Er is inhoud gegeven aan blijmoedig degraderen. Woelige jaren, maar gelukkig zonder in een ernstige depressie te glijden.

Eerst nog in het streven vast te houden aan de status van topclub. Toen duidelijk werd dat het vinden van een nieuwe sponsor onmogelijk was, snel geschakeld naar het ´nieuwe´ HSG, waarbij de batterij weer krachtig is opgeladen, die was een beetje leeggelopen doordat alles ons toch wel kwam aanwaaien.

Er vallen weer wat succesjes te vieren, al gaat het niet meer fluitend, zoals in de sponsortijd, maar met hangen en wurgen. Het moet telkens ergens vandaan weggesleept worden, niet zelden voor de poorten van de hel. En dan blijkt het misschien nog wel meer voldoening te geven dan de echte grote, deels vanzelfsprekende successen uit het recente verleden.

Drie voorbeelden van de afgelopen drie dagen:

Donderdag 23 april: Het SGS-bekerteam van HSG komt met 2-0 achter door nederlagen aan bord 1 en 2, maar weet er een gelijkspel uit te slepen, de vluggertjes worden overtuigend gewonnen waarmee de finale is bereikt.

Vrijdag 24 april: HSG 2 handhaaft zich in de promotieklasse van de SGS, ternauwernood op bordpunten.

Zaterdag 25 april: HSG wint met 6-2 van Caïssa-Eenhoorn 2 en is kampioen van 3D, op bordpunten.

Het stelt allemaal niet zoveel voor in vergelijking met de landstitels en KNSB-bekers die in het verleden zijn gewonnen, maar het zijn succesjes die we moeten koesteren.

Dit Is Wat Het Is.

De negatieve spiraal is met het kampioenschap doorbroken, ook al beseffen we dat we nu terugkeren naar de tweede klasse waaruit we een seizoen eerder met nagenoeg hetzelfde team kansloos degradeerden, zonder ook maar een wedstrijd te kunnen winnen. Ook HSG 2 wacht opnieuw een zwaar seizoen. Opnieuw degradatieschaak op twee fronten, het is niet ondenkbaar.

Maar we weten weer wat winnen is, we kunnen er weer tegen. We hunkeren weer naar leermomentjes na een seizoen waarin slechts dertien partijen werden verloren. Dat kwam ons nu wel goed uit. Drie jaar achter elkaar degraderen is te veel van het goede.

Het kampioenschap van HSG is verdiend, hoewel zeker niet overtuigend. Beide wedstrijden tegen de twee rivalen, Oud Zuylen en BSG 2 konden niet in winst worden omgezet, gelijkspel tegen Oud Zuylen, nederlaag tegen BSG 2, dat achteraf gezien de titel al in de eerste ronde heeft verspeeld door een verrassende nederlaag tegen de stuntende maar zaterdag helaas toch gedegradeerde dappere KNSB-debutant Ons Genoegen.

Puntenmachine

Het verschil met BSG 2 bedroeg aan het einde van de rit vier bordpunten. Tegen de zwakkere teams waren wij een efficiënte puntenmachine, we zijn (gedeeld) het productiefste team van alle derde klassen. Volgens voetbalwetten wordt de titelstrijd niet beslist door het onderlinge resultaat van de kanshebbers, maar door wat de rivalen onderweg tegen mindere tegenstanders laten liggen.

Invallers

Veel dank zijn we verschuldigd aan onze invallers (en aan de Trainer natuurlijk): we hadden er 11 keer eentje nodig, ze waren gezamenlijk goed voor 7 bordpunten en hadden dus een substantieel aandeel in een ‘kampioenschap op bordpunten’.

De beste individuele prestaties dit seizoen komen op naam van:

• Herman van Engen 7 uit 9

• Kees Nagtegaal 6,5 uit 9

• Jorgen Henseler 5,5 uit 6.

Kapitein Vincent

Het kampioenschap is ook een mooie bekroning van vier jaar uitstekend en zeker niet makkelijk teamleiderschap van Vincent Pandelaar die de fakkel nu wil overdragen om zich meer op het schaken zelf te kunnen concentreren. Er is een inmiddels een interne sollicitatieprocedure in gang gezet, Vincent bedankt!

De slotronde zaterdag in Zwaag (Hoorn) was op papier niet eenvoudig. Caïssa-Eenhoorn 2 is een homogeen team, in onze afdeling the best of the rest, buiten de drie titelkandidaten. We hadden gezien dat ze wel kwetsbaar zijn als er invallers nodig zijn, misschien zou ons dat een beetje kunnen helpen, zelf waren we op volle sterkte.

Professioneel?

Bij een kleine overwinning was er nog de onzekerheid van een monsterscore van BSG 2. Meerdere personen wezen op het belang om een mannetje naar Bussum te sturen om ons op de hoogte te houden van de tussenstand aldaar. Zo professioneel zijn we wel, alleen vergaten we het ook te regelen.

Het was niet nodig. De tegenstander kon niet in de sterkste formatie aantreden, al speelde een van hun op papier zwakke invallers wellicht de partij van zijn leven. Daan werd hardhandig van het bord getimmerd. Maar Vincent, Klaas en Jorgen zetten ons op een ruime voorsprong, die werd uitgebouwd door Herman en Kees die ook de kampioenschapspunten scoorden. Het werd 6-2.

Felicitatie

We kregen zaterdag meteen een sportieve sms-felicitatie uit Bussum, ondanks de zoveelste schlemielige tweede plek van BSG 2 in de derde klasse, terwijl het eerste team de landstitel ook op een paar bordpunten miste, net-niet smetjes op een prachtseizoen voor onze sympathieke buren. Misschien lukt de sprong volgend seizoen wel, het is BSG 2 gegund, maar wij zijn toch wel blij dat ze niet ook met hun tweede team hoger spelen dan HSG, dat lijkt ons onnodig kwetsend.

Wim van der Wijk