Bondsbelang

Voetbalvereniging FC Bayern München kreeg afgelopen weekeinde kritiek over zich heen omdat de club twee wedstrijden had verloren tegen tegenstanders die zij een paar maanden geleden nog finaal van de grasmat zouden hebben gespeeld. Dat het om twee clubs uit de omgeving ging, maakte het niet beter. Door deze onverwachte nederlagen beïnvloedde FC Bayern de strijd om de degradatie te ontlopen (tegen SC Freiburg) en de strijd om een plaats in de Europa-leage (tegen FC Augsburg).

De kritiek was niet mals: ‘De bond wringt zich in alle bochten om FC Bayern tegemoet te komen bij het vaststellen van het speelschema (alles draait om Bayern) en nu geven de heren niet thuis als zij hun sportieve plicht moeten doen’. De vraag is of de kritiek terecht is. Bayern München was al kampioen en had net de teleurstellende uitschakelingen tegen Borussia Dortmund (DFB-pokal) en Barcelona (Championsleage) achter de rug. En daarbij hielden langdurige blessures enkele sterspelers aan de kant. Onder die omstandigheden is het mentaal nauwelijks op te brengen om door de lichamelijke ongemakken (die er na een lang seizoen zijn) heen te bijten. Er staat immers niets meer op het spel voor hen. Ook is het logisch dat men zijn been terugtrekt in felle duels; de tegenstander waarvoor veel op het spel staat, zal dat zeker niet doen. Zelfs in Engeland, waar het vervullen van de sportieve plicht toch hoog in het vaandel staat, laten topteams het in de slotfase wel eens afweten. Geen enkele competitie-indeling kan dit voorkomen.

In de 3e klasse A van de KNSB waren voor het ingaan van de laatste ronde nog twee beslissingen niet gevallen. Er was nog geen kampioen en er waren nog vier kandidaten voor de tweede degradatieplaats. Mijn eigen ploeg, HSP/Veendam 1, nog niet veilig, had het relatief gemakkelijk. Het reeds gedegradeerde HSC-Stork had gemeld slechts zes spelers ter beschikking te hebben. Lees verder…