Filedag

Het seizoen is weer geopend. De eerste partijen zijn gespeeld. En het eerste team van De Stukkenjagers kan met een niet geheel ontevreden blik terugkijken op de eerste wedstrijd. Ja, er waren zeker tegenslagen, het ging niet geheel volgens plan, maar daar gaat het niet om.

Het gaat er om dat wij dit seizoen gewoon lekker een potje of negen kunnen schaken. De prestaties van het team bekijken we wel aan het einde van het jaar. Voor nu is er maar één ding dat telt: de jaarlijkse quiz (hoewel deze misschien al gespeeld is tegen de tijd dat U dit leest, in welk geval het enige dat telt de volgende acht rondes zijn).

Maar laat ik maar beginnen bij het begin en me niet te veel inlaten op de afloop van de dag. Wij speelden deze dag tegen Voorschoten, een team dat sinds kort nog in de 2e klasse speelde, in, jawel hoor, Voorschoten.

We begonnen de dag door maar te gaan ontbijten bij het teamlid dat het dichtst bij woont, Bianca. Dus ’s ochtends rond 10 uur kwam iedereen rustig aan zonder problemen (hoewel later bleek dat Anne rondjes had gereden, maar zoals een niet nader te noemen teamlid achteraf zei: “Vrouwen, hé”). Bij het ontbijt werd van alles en nog wat besproken, vanaf de aanstormende quiz tot de ontstaansgeschiedenis van Marts baard.

Rond half twaalf besloten we maar te vertrekken richting de schaaklocatie. Het was weliswaar maar een klein halfuur rijden, maar aangezien het druk zou kunnen worden op de weg vertrokken we maar iets eerder (bedenk ook dat Voorschoten hun wedstrijden starten om halfeen). Slechte keus. We hadden veel eerder moeten vertrekken. Door de lange files die volgden kwamen we met het grootste deel van de groep ruim 20 minuten te laat, terwijl Bram in zijn eentje had staan wachten sinds 12 uur. Maar helaas voor hem mocht hij, noch de teamleden die de file enigszins hadden ontweken, niet beginnen: er moeten minstens 6 teamleden aanwezig zijn voordat je mag zetten. Dus toen we uiteindelijk aankwamen had het gehele team een achterstand van een kleine 20 minuten op de klok. We begonnen maar snel met spelen.

Op het eerste gezicht leek alles, ondanks de tijdachterstand, wel redelijk te gaan. Iedereen had wel redelijke stellingen verschaft en Bram en Herman hadden zelfs al hun tijdachterstand weggewerkt. Hoewel ik niet echt heb opgelet hoe iedereen stond, leek het me dat niemand echt in gevaar verkeerde. Een snelle winst zat er voorlopig echter ook niet in. Wel hadden we op de meeste borden een overwegend ratingoverwicht. Op borden 1,3,6,7,8 en 9 bedroegen de ratingverschillen meer dan 100 punten in ons voordeel.

Maar rond mijn tijdnoodfase was het evenwicht verstoord. Ik had niet gelet op wat er op andere borden gebeurde toen plotseling het eerste punt voor De Stukkenjagers genoteerd kon worden. Mark H. had op bord 8 David Jongste een kwaliteit afgetroggeld en kon deze gebruiken om de partij vrij vlot te beslechten.

Kort daarna wonnen ook Stefan en Anne, terwijl Mark C. remise nam en Mart de handdoek in de ring gooide.

Stefan had een typische partij gespeeld tegen Igor Daamen op bord 9, waarbij hij in een al gewonnen stelling nog even blunderde. Maar ondanks zijn fout (of misschien wel dankzij de psychologische schade die deze blunderzet bij zijn tegenstander veroorzaakte) was de partij snel over.

Ook Anne had op bord 6 tegen Fritz Fritschy een normale pot gespeeld. Gematigd agressief brak ze uiteindelijk door haar tegenstanders stelling heen. Ze was nooit in de problemen geweest en had haar partij met stevige hand afgemaakt.

Mark had op bord 10 nooit echt de bovenhand, hoewel hij ook nooit echt verloren stond. Hij stond lange tijd iets minder, maar wist het spel van zijn tegenspeler in te dammen en uiteindelijk de stelling gelijk te trekken.

Mart had weer een heel andere partij gespeeld op 5. Hij bereikte vrij vlotjes een stelling die hij ‘wel lekker spelen’ vond. Nu is dat meestal een perfect begin om je tegenstander vervolgens te vernietigen op het schaakbord. Maar zijn tegenstander wist langzaam maar zeker los te wurmen en actiever te worden, zodat zijn activiteit uiteindelijk de uitslag naar zijn kant toe keerde.

Ondertussen had ik mijn partij al richting het gelijkspel laten trekken. Hoewel ik nog streed wegens de herinnering aan de betere stelling die ik ooit had was enige kans op winst al min of meer uitgesloten.

Fragment Peter Wilschut – Joris Gerlagh via de viewer:

In de tussentijd was Herman een beter toreneindspel ingegaan. Hij had de hele partij al een voordeel tegen Rosa Ratsma op bord 7 en wist dit aan het eind, in een eindspel, te verzilveren.

Fragment Herman Grooten – Rosa Ratsma via de viewer:

Nadat uiteindelijk ook Hermans volle punt en mijn halfje definitief waren speelden er nog 2 mensen. Dan denkt U als oplettende lezer natuurlijk: bestaat het team dan maar uit 9 man? Nou, nee dus. Nick Bijlsma was in de tussentijd ook al klaar.

Nick had op bord 1 toch zijn hele bord vol aan Midas Ratsma. Hoewel hij snel een iets betere stelling kreeg lukte het hem maar niet om zijn stelling verder te verbeteren. En toen Nick een zettenherhaling uit de wegging was het zelfs Midas die met het initiatief ervandoor ging. Midas wist vervolgens een pion te winnen en het toreneindspel dat volgde was ruimschoots binnen de winstmarge voor Midas.

Uiteindelijk wist ook Bianca te winnen. Ze had op bord 3 tegen Henk Schouten uiteindelijk toch genoeg om te winnen.

Ten slotte bleef dus alleen Bram over. Hij wikkelde af naar een eindspel met lopers van gelijke kleur waarbij beide spelers erg verre vrijpionnen hadden. Hoewel het nog leek alsof Bram zich zou kunnen redden met een pattruc, wist Vincent Blom alles te ontwijken waardoor promotie onvermijdbaar was geworden.

Uiteindelijk was de uitslag dus 6-4 voor ons. We zijn hier zeker niet ontevreden mee, maar die twintig minuten tijd die we aan het begin hadden verloren heeft ons waarschijnlijk wel een paar halve bordpunten gekost.

Na het schaken gingen we maar rustig eten bij een Grieks restaurant in de buurt, om vervolgens de dag af te sluiten. Gelukkig konden we onze dag lekker afsluiten met ruim een uur file, zodat we zeker niet te vroeg terug in Tilburg waren. En zo begon ons seizoen.