Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa
Omdat uitwedstrijden tegen het Groesbeekse PION (Punten Is Ons Nevendoel) om 12.00 uur beginnen, moest het tweede al met de trein van 10.08 van Utrecht CS vertrekken om vanaf Nijmegen nog een klein half uur in de bus te zitten. Het passeren van de Heilig Landstichting met alle herinneringen aan mijn Roomse jeugd bracht mij zelfs zonder de aanwezigheid van Anton tot bovenstaande kop.
Omdat Frank in de vooruit gespeelde partij had verloren, begonnen we met een 1-0 achterstand. Na zo’n twee uur spelen zag het er niet goed uit: Wouter had in een wonderlijke, om niet te zeggen krankzinnige stelling nog zo’n zeven minuten voor een kleine dertig zetten en Colijns aanval op de koningsvleugel kwam in tegenstelling tot de zwarte op de damevleugel maar niet op gang. Simon stond gelukkig beter en won, toen zijn tegenstander een forse blunder maakte, die in één zet de dame kostte (1-1). Het lijkt een beter seizoen voor hem te worden dan vorig jaar. Bij Evert leek me met zijn traditionele Najdorf weinig mis te zijn, maar plotseling kon wit op e6 inslaan en was het snel uit, zodat we opnieuw achter stonden (1-2). Jan Jaap zorgde voor de gelijkmaker, toen zijn tegenstander ineens een volle toren weggaf; aan diens reactie was duidelijk te merken, dat hij heel goed had gestaan of dat in elk geval had gevonden.Lees verder…
Een eerste poging op jacht naar de fles wijn, geïnspireerd door het foutenfeest bij HP himself:
Partijen als uwe laten kinderen een raar exempel schouwen…