Cultural Village Schaaktoernooi 2015

Overzichtje van weer twee ronden.

Geplaagd door de gelukkige omstandigheid van drukke werkzaamheden ben ik helaas

niet in staat om, zoals in het verleden, elke dag een kort verslagje te produceren.

Er rest mij dus niets anders om af te gaan op mogelijk smeuïge verhalen van arbiter Joost Jansen of andere aanwezigen en e.e.a. te combineren.

Kijken naar de kille cijfers van uitslagen biedt doorgaans geen soelaas.

Na 5 ronden gaat Eric Hansen lekker riant aan kop maar dat geeft nog geen garanties voor een eindoverwinning. Ik sprak hem gisteren kort tijdens het eten van witlof met ham en kaas.

(What is that?…Just eat and taste it….hey that’s good food).

Over zijn winstpartijen van de laatste twee ronden was hij redelijk helder: “I was very lucky to win these two games I guess, and four more difficult rounds to go”. Waarop Dirk Goes snedig antwoordde: “It ain’t over till the fat lady sings”. En dan ben ik toch degene die zich afvraagt wanneer deze gezette dame de slotzang ten gehore zal brengen. De kennissenkring van dhr. Goes blijkt verrassingen te bevatten, we wachten af.

In de strijd om de toernooiwinst zou je haast vergeten dat er twee hele aardige, beetje verlegen, jongedames zich met de nodige moeite proberen te profileren binnen het deelnemersveld.

Zoals ik al eerder schreef: de dames kunnen prima schaken. Gisteren had ik, voorafgaand aan de vertoning van de documentaire “Wijk aan Zee schaakdorp van de wereld” een kort gesprekje met

de vader van Nino Khomeriki. Een aimabele Bourgondiër naar wie je zeer geconcentreerd moet luisteren. Anders is hij nl niet te verstaan. Hij bemerkte echter dat zijn dochter toch wel moeite had om zich in dit deelnemersveld staande te houden. Daar waar ze gewend is/was tegen andere jongedames te spelen en die ook te verslaan. Hij erkende dat dit een heel mooie en leerzame ervaring voor zijn dochter is. Ik vermoed dat hetzelfde opgaat voor Dorsa Derakhshani, die gisteren in een, volgens de aanwezige geleerden, compleet verloren stelling wel erg lang doorspeelde alvorens

Nijat Abasov de hand te schudden. Mooi leerproces voor beiden dus.

En ook dat is één van de doelstellingen van ons toernooi.

Wat mij verder aangenaam treft is de open manier waarop Rick Duijker zijn opponenten tegemoet treed. Het Noordhollands Dagblad publiceerde deze week een alleraardigst stukje daarover.

De gezamenlijke maaltijden na afloop van elke ronde zijn voor mij een indicatie dat het met de sfeer tussen de deelnemers wel goed zit. Voor de organisatie een mooi ijkpunt.

Vijf ronden zijn nu gespeeld en Eric Hansen zou het toernooi kunnen winnen. Als hij alert blijft tenminste. Abasov ligt op de loer met Ris, Lai en Pruijssers op zijn hielen. De prijzen zijn nog lang niet verdeeld! Robert Ris verspeelde gisteren wel zijn mooie uitgangspositie tegen Kevlishvili en ik trof hem vol zelfbeklag aan de bar. Hing Ting Lai heeft nog uitzicht op een norm en zou de rustdag (?) gebruiken om het NK rapid jeugd te spelen. De anderen gaan wellicht ook leuke dingen doen.

Robert Ris gaat proberen het deukje van gisteren weg te poetsen in een simulaan. Een hele aardige geste van hem. Vanmiddag tussen 14:00 en 16:30 kunnen geïnteresseerden zich in café de Zon melden om tegen Robert aan te treden.

Dennis Krassenburg