Norbert, bedankt!
Ik leerde Norbert kennen toen ik lid werd van het eerbiedwaardige Bussums Schaak Genootschap. Norbert was sterker, en speelde intern dan ook in een hogere groep dan ik. Pas in mijn laatste jaar als BSG-lidmaat kreeg ik de gelegenheid aan het bord de degens met hem te kruisen. Die partij was overigens meteen de allerlaatste bij BSG. Ik verhuisde naar Groningen en dat was dat.
In september 1986 kocht ik het pand waar ik nu nog steeds woon. Het duurde niet lang voor ik ontdekte dat Norbert op vijftig meter afstand woonde. Deze hernieuwde kennismaking had echter allerminst tot gevolg dat wij vervolgens de deur bij elkaar plat liepen om te schaken. Norbert had het schaken wel zo’n beetje gezien en was inmiddels duidelijk meer gecharmeerd van een socialere bezigheid als bridge.
Onlangs besloten Norbert en zijn vrouw om te gaan verhuizen. Op een januari-zondag werd er aangebeld. Norbert. Hij had nog een verhuisdoos op zolder met alleen maar schaakspulletjes. Die wilde hij niet meenemen. Als ik wilde kon ik me erover ontfermen. Wat ik niet wilde houden kon ik weggooien. Schaak-onthechting in zijn meest meedogenloze vorm, iets anders kun je het niet noemen. Iets soortgelijks had ik een keer eerder gezien. Toen een van de medewerkers van de sterrenwacht in Utrecht na gemeenteraadsverkiezingen (in 1975) wethouder van financiën kon worden deed hij dat zonder om te kijken. Zijn vakwetenschappelijke boeken liet hij gewoon op de sterrenwacht staan, hij is ze nooit komen ophalen. Lees verder…
